Είναι συγκεκριμένο το εγχώριο σύστημα που επιχειρεί τον αναθεωρητισμό της Ιστορίας ΜΑΣ και η εφημερίδα ΣΑΣ το έχει ξεσκεπάσει πάμπολλες φορέ...
Είναι συγκεκριμένο το εγχώριο σύστημα που επιχειρεί τον αναθεωρητισμό της Ιστορίας ΜΑΣ και η εφημερίδα ΣΑΣ το έχει ξεσκεπάσει πάμπολλες φορές, ενώ το τί φίδια μας έχουν ζώσει φάνηκε και με την εκλογή της περιβόητης Μαρίας Ρεπούση στη βουλή. Κολλητός και ομοϊδεάτης της Ρεπούση του «συνωστισμού» ο άλλος περιβόητος καθηγητής, ο Αντώνης Λιάκος, που ακολούθησε τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο λεγάμενος (καθηγητής Νεότερης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών) προσπαθεί να κατεδαφίσει «εθνικούς» μύθους, δραστήριο στέλεχος αλλά και πρόεδρος του ΟΠΕΚ, του Ομίλου Προβληματισμού για τον Εκσυγχρονισμό της Κοινωνίας που είχε ιδρύσει ο πρώην πρωθυπουργός, μοιραίος για την πορεία των εθνικών μας θεμάτων, Κώστας Σημίτης. Έχοντας συνυπογράψει κείμενα υπέρ του Σχεδίου Ανάν και διαφημίζοντας φυσικά την αντιδικτατορική του δράση, παραμένει στη φυλακή ως τη γενική αμνηστία του Παπαδόπουλου του 1973. Από τότε… αναγνωρίζεται η καθηγητική του ικανότητα και μπαίνει στο πανεπιστήμιο. Παρότι όμως το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο εκδίδει την απόφαση 3138/1996, με την οποία ακυρώνεται η εκλογή του Λιάκου, ο οποίος στο μεταξύ είχε νομίμως προαχθεί στη βαθμίδα του καθηγητή από την αμφισβητούμενη θέση του αναπληρωτή καθηγητή, πάνω από 30 χρόνια τώρα ουδείς εφάρμοσε την απόφαση του δικαστηρίου και τους λόγους τους αντιλαμβανόμαστε όλοι μας.
Ο Εθνομηδενιστής ακολουθώντας το σχέδιο μίλησε περί «μεγαλόστομων πατριωτικών ανοησιών», όπως ο Χορός του Ζαλόγγου και το Κρυφό Σχολειό! Άποψή του η «πολυεθνική Οθωμανική Αυτοκρατορία» πρέπει να αντικαταστήσει τον όρο Τουρκοκρατία, ως έμμεση αναγνώριση ότι οι υπόδουλοι λαοί της περνούσαν ζάχαρη! Άρθρο του με τίτλο «Η κατασκευή της ηρωικής εικόνας του Μακεδονικού Αγώνα από την Πηνελόπη Δέλτα φωτίζεται με την έρευνα του Σπύρου Καράβα». Αναφερόμενος στο βιβλίο του τελευταίου «Μυστικά και παραμύθια από την ιστορία της Μακεδονίας», επιχειρεί να αποδομήσει την ιστορία του Μακεδονικού Αγώνα: «Με φρίκη τα διεθνή ΜΜΕ αναφέρονται στις ομαδικές εκτελέσεις αιχμαλώτων από φανατικούς εξτρεμιστές του Ισλάμ στο Ιράκ τις μέρες αυτές ή στη Συρία τους προηγούμενους μήνες. Ακόμη μεγαλύτερη φρίκη όταν πρόκειται για αμάχους. Μια παρόμοια ιστορία είναι η ακόλουθη...», γράφει ο καθηγητής αναφερόμενος στα «εγκλήματα κατά αμάχων» στα οποία προέβη «ένοπλη ομάδα που συμμετείχε στον Μακεδονικό Αγώνα με επικεφαλής τον Σπύρο Σπυρομήλιο», μια ιστορία που «τη γνώριζε η Πηνελόπη Δέλτα και τη βρίσκουμε στο αρχείο της». Μάλιστα αναφέρει και την ένστασή του για την ύπαρξη Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα στη Βόρεια Ελλάδα!
Η δε ταύτιση ενός Μακεδονομάχου ήρωα με τους «φανατικούς εξτρεμιστές του Ισλάμ», όπως γράφει ο κυρ καθηγητής, κάτι δηλαδή σαν τζιχαντιστή, αποδεικνύει ποιος είναι ο απώτερος σκοπός του.
Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος επανέρχεται τώρα για να υπερασπιστεί την προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών, κατηγορώντας μάλιστα την Ελλάδα για… αδιαλλαξία στο Μακεδονικό! Και γράφει ο ακατανόμαστος:
«Στην πολιτική μιας χώρας είναι δύσκολο να μιλάς για σωστό ή λάθος γιατί είναι πλήθος παράγοντες που προσδιορίζουν κάθε κίνηση. Αν όμως κάτι ήταν λάθος εξαρχής ήταν η στάση της Ελλάδας απέναντι στο Μακεδονικό. Εντάξει έχει την προϊστορία του και επιχειρήματα μειωμένης ισχύος μπορούν να βρεθούν εδώ και εκεί. Αλλά συνολικά ήταν λάθος. Η συνθήκη των Πρεσπών με εξέπληξε γιατί θεωρούσα ότι η Ελλάδα πήρε πολλά περισσότερα από όσα εδικαιούτο. Μια χώρα που την αναγνώριζε όλος ο κόσμος ως Μακεδονία συμμορφώθηκε με ένα προσδιοριστικό γεωγραφικό επίθετο, κάνοντας ένα βήμα πίσω. Ήταν μεγάλη επιτυχία του Τσίπρα (αλλά και του Κοτζιά) ότι το κατόρθωσαν. Δεν εκτιμήθηκε όσο της άξιζε. Η ελληνική υπεροψία τους κατηγόρησε μάλιστα για υποχωρητικότητα! Αλλά τα θαύματα τρεις μέρες κρατάνε, και τα ζητήματα αναγνώρισης είναι κεφαλαιώδη για την αξιοπρέπεια μιας χώρας. Ο δείκτης της βελόνας θα επανερχόταν αργά ή γρήγορα στην κατεύθυνση που έδειχνε.
Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν χρησιμοποιήθηκε ο χρόνος αυτός για να σχετικοποιήσει τα ελληνικά αιτήματα και την ελληνική αδιαλλαξία, για να κρυώσει ο ζήλος και για να νερωθεί το κρασί της εθνικής μέθης. Πραγμα που θα μπορούσε να γίνει με την κύρωση των εφαρμοστικών συμφωνιών. Τώρα θα ειπωθούν μεγάλα λόγια, αλλά δεν υπάρχουν πλέον μοχλοί πίεσης. Η ΕΕ δεν πρόκειται στο ορατό μέλλον να διευρυνθεί προς τα Δυτικα Βαλκάνια, ώστε η Ελλάδα να χρησιμοποιήσει veto, και τα ζητήματα που παίζουν με τα προτεκτοράτα και τις εκκρεμότητες που άφησαν οι Γιουγκοσλαβικοί πόλεμοι είναι πολύ μεγαλύτερα και πιο επικίνδυνα από το σπιρτόκουτο του ονόματος που παίζουμε εμείς».
Κάτι τέτοιοι λυμαίνονται την εκπαίδευση στην Ελλάδα και μετά απορούμε γιατί πάμε κατά διαόλου!
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.