Σε μία ακόμα ανάρτηση που θα συζητηθεί προχώρησε ο Αντώνης Λιάκος, μετά τον σάλο που προκάλεσε όταν έγραψε στο Facebook ότι και ο ίδιος θα έκαιγε τη Μόρια αν βρισκόταν στη θέση των προσφύγων.

Αυτή τη φορά, το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει την αντίθεση του για την πιθανή επιβολή περιοριστικών μέτρων στα άτομα άνω των 65 ετών, λόγω της πανδημίας του κορονοϊού.

Ο Αντώνης Λιάκος καλεί την κυβέρνηση να μην προβεί σε τέτοια κίνηση γιατί, όπως λέει, “θα γελοιοποιηθεί” και ολοκληρώνει την ανάρτηση του με τη φράση “εμπρός λοιπόν για της γενιάς μας τα πολυτεχνεία”.

“Ο κ. Χαρδαλιάς μας είπε σοβαρά ότι εξετάζεται η επιβολή περιοριστικών μέτρων για τους ανθρώπους ηλικίας 65 ετών και άνω, αυτούς δηλαδή που βρίσκονται στις κρίσιμες ηλικιακές ομάδες.

Καλά ότι δεν πρόκειται να πειθαρχήσουμε ας το έχουν δεδομένο πριν γελοιοποιηθούν και τα μαζέψουν όπως έκαναν με τον Μεγάλο Περίπατο. …εμπρός λοιπόν για της γενιάς μας τα πολυτεχνεία!”.

Μήνυμα ότι η Τουρκία θα συνεχίσει να υπερασπίζεται τη «Γαλάζια Πατρίδα» και τα δικαώματά της έστειλε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κι ενώ υποτίθεται ότι συνεχίζονται οι προσπάθειες για αποκλιμάκωση της έντασης στην Ανατολική Μεσόγειο.

Συγκεκριμένα, με αφορμή την επέτειο από τη ναυμαχία της Πρέβεζας τον Σεπτέμβριο του 1538 ο Τούρκος Πρόεδρος δήλωσε: 

«Σήμερα ως μια από τις 10 χώρες που μπορούν να σχεδιάσουν, να κατασκευάσουν και να συντηρήσουν πολεμικά πλοία, θα συνεχίσουμε να ενισχύουμε τις ναυτικές μας δυνάμεις και να προστατεύουμε τη "Γαλάζια Πατρίδα" για να ενισχύσουμε το αίσθημα εμπιστοσύνης στους συμμάχους μας και να συνεχίσουμε να υπερασπιζόμαστε τα συμφέροντά μας».

Αυτά για όσους νομίζουν ότι μπορεί να έχουν κάποια τύχη οι διερευνητικές με την τουρκία και χαλαρώνουν, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα άλλα από ΧΡΟΝΟΣ κερδισμένος για την τουρκία ώστε να προλάβει να κλείσει άλλα μέτωπα τριγύρω της πριν ανοίξει για τα καλά το μέτωπο με την Ελλάδα...

#BREAKING Turkey continues to protect rights, interests in seas with strong will, unshakable faith, says President Erdogan

— ANADOLU AGENCY (ENG) (@anadoluagency) September 26, 2020

Οι Τούρκοι συνεχίζουν τις προκλήσεις, αυτή τη φορά ένα τουρκικό drone πέταξε στο Καστελόριζο και ξεκίνησε να παίζει τον τουρκικό εθνικό ύμνο.

Συγκεκριμένα το συμβάν έλαβε χώρα το πρωί του Σαββάτου 26 Σεπτεμβρίου με τους κατοίκους να αναρωτιούνται από που ακούγονται τα εμβατήρια και ο τουρκικό εθνικός ύμνος.

Οι κάτοικοι άρχισαν να αναρωτιούνται από πού προέρχεται ο ήχος του εμβατηρίου, όταν ξαφνικά είδαν πάνω από τα κεφάλια τους να πετάει ένα drone το οποίο έπαιζε τον τουρκικό εθνικό ύμνο και εμβατήρια.

«Είναι αδιανόητο! Ήρθαν οι κουτοπόνηροι οι Τούρκοι να παίξουν εμβατήρια μέσα στα σπίτια μας; Είναι ντροπή! Να ξέρουν ότι δεν τους φοβόμαστε, ας βάλουν τέρμα τα ηχεία, εμείς δεν καταλαβαίνουμε από τέτοια. Έχουμε το Στρατό μας εδώ που μας προστατεύει. Η αστυνομία όμως πρέπει να δράσει», δηλώνει κάτοικος του Καστελόριζου, εκφράζοντας την αγανάκτησή του για το περιστατικό.

Παράλληλα, ο ίδιος αποκάλυψε πως άγνωστοι είχαν βάψει, πάλι μέσω drone, με κόκκινη μπογιά την ελληνική σημαία που βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του νησιού και είναι σχηματισμένη από πέτρες βαμμένες στα γαλανόλευκα.

«Αν νομίζουν ότι με τέτοιους τρόπους θα μας φοβίσουν, είναι γελασμένοι οι Τούρκοι», σημειώνει ο κάτοικος. «Μόλις ενημερώθηκε ο Στρατός αποκατέστησε αμέσως τη ζημιά και η ελληνική σημαία είναι και πάλι εκεί να τη βλέπουν από απέναντι οι Τούρκοι».

Στο μεταξύ συνεχίζοντας την προκλητική πολιτικής της στο Αιγαίο η Τουρκία εξέδωσε σήμερα NAVTEX, για τις 29 Σεπτεμβρίου, δεσμεύοντας περιοχή μεταξύ Ρόδου και Καστελόριζου.

Νέα NAVTEX για άσκηση μεταξύ Ρόδου και Καστελλόριζου με πραγματικά πυρά εξέδωσε η Τουρκία.


Όπως αναφέρει το sigmalive.com, σύμφωνα με τον σταθμό Σμύρνης της Υπηρεσίας Ναυσιπλοΐας, Υδρογραφικών και Ωκεανογραφικών Μελετών, η NAVTEX θα ισχύει για τις 29 Σεπτεμβρίου και δεσμεύει περιοχή μεταξύ της Ρόδου και του Καστελλόριζου.

"Κάθε φορά που θα βγαίναμε για τρέξιμο σε μισούσα λίγο παραπάνω. Πάντα τελευταίος και μακριά απ όλους μας. Ο Λοχαγός μας έριχνε για κάμψεις μέχρι να μας φτάσεις. Ιδρωμένοι, κουρασμένοι σε περιμέναμε να φανείς πίσω από τα δέντρα. Παρακαλούσα να το πάρεις απόφαση να κοπείς, να τα παρατήσεις.

Ένα βράδυ ξυπνάω να φυλάξω. Ο θαλαμοφύλακας με ενημερώνει ότι φυλάμε μαζί. Κακοτυχία, σκέφτηκα, πάλι θα βρω τον μπελά μου με αυτόν.

Η υπηρεσία κύλησε ομαλά. Όταν πέρασε η έφοδος τους είδες πρώτος και μου φάνηκε περίεργο. Αναγνωρίσαμε καλώς και μου φύγε ένα βάρος.

Μου ζήτησες τσιγάρο, στο έδωσα. Μου ζήτησες και φωτιά. Ξεφυσάω και σου ανάβω. Δεν μίλαγα. Πήρες το θάρρος να ξεκινήσεις να μου μιλάς για σένα. Περιέγραφες το μακρινό χωριό σου με πολύ ενθουσιασμό. Για τα πανηγύρια σας, τα γλέντια, τις χαρές σας. Χαμογελούσα με την άκρη των χειλιών μου με τις εκφράσεις σου και έπαιρνες θάρρος να μιλάς. Ήξερες τι σκέφτομαι αλλά δεν σε ένοιαζε μάλλον η άποψή μου. Μου μίλησες για την μάνα σου και τα αδέρφια που είναι περήφανοι για σένα. Για την φτώχεια της οικογένειας και για τις δουλειές στο χωράφι.

Άρχισα να σπάω, σε συμπαθούσα χωρίς λόγο.

Πήρες το όπλο και έπαιζες με την ασφάλεια από αμηχανία. "Δεν θα κοπώ", μου λες. "Ξέρεις γιατί; Είπα στην αδερφή μου που είναι στο καροτσάκι ότι θα της πάω τον πράσινο μπερέ να την φυλάει. Δεν μπορώ να κάνω πίσω τώρα".

Σάστισα, μου κόπηκε η μιλιά. Δεν μπορούσα να απαντήσω τίποτα. Σε κοιτούσα να περπατάς πέρα δώθε και να κάνεις οπλασκήσεις σαν μικρό παιδί. Ένιωσα τόσο μικρός μπροστά στους στόχους και το πείσμα σου...

Από τότε ποτέ δεν ξανασπάστηικα που μας καψώναραν για σένα. Έβαζα και στους άλλους χέρι να μην σε κοροϊδεύουν. Από τότε είχα άλλον ένα λόγο να υπηρετώ, είχα έναν φίλο με αγάπη στην καρδιά του. Μια αγάπη που τον πήγαινε πιο μπροστά από εμάς που τον περνούσαμε στο τρέξιμο..."

Μπορεί να θέλετε να το ξανασκεφτείτε αν σκοπεύετε να κάνετε τον επόμενο καφές σας στο γραφείο στη δουλειά.
Έρευνα έδειξε ότι έως και το 90% από τα φλιτζάνια και τις κούπες του καφέ στις κοινόχρηστες κουζίνες των γραφείων είναι επικαλυμμένα με μικρόβια, ενώ το 20% αυτών των ποτηριών έχει μέχρι και υπολείμματα από... περιττώματα!

Σύμφωνα με τον καθηγητή περιβαλλοντικής μικροβιολογίας του πανεπιστημίου της Αριζόνα, δρ. Charles Gerba, ο οποίος πραγματοποίησε την μελέτη το 1997, στις κοινόχρηστες κουζίνες των γραφείων σπάνια αλλάζουν τα επίσης κοινόχρηστα σφουγγάρια και πετσέτες, που είναι και η βασική αιτία στην εξάπλωση βακτηρίων στα ποτήρια του καφέ.

“Βρήκαμε κολοβακτηρίδια στο 20% των φλιτζανιών καφέ πριν και στο 100% των φλιτζανιών καφέ μετά το σκούπισμα με ένα πανί ή με το σφουγγάρι πιάτων”, γράφει ο δρ. Gerba, και συνεχίζει:

“Δεν βρέθηκε E. coli στις κούπες του καφέ πριν από το σκούπισμα. Ωστόσο, το 20% των ίδιων ποτηριών ήταν θετικό για το Ε. Coli μετά το σκούπισμα (...) Το προβληματικό επίπεδο συνθηκών υγιεινής σε χώρους κουζίνας ή/και χώρους προετοιμασίας καφέ είναι ανησυχητικό. Η παρουσία δυνητικών παθογόνων παραγόντων σε αυτό το περιβάλλον απαιτεί την θέσπιση κατάλληλων υγειονομικών προδιαγραφών”.

Εάν θέλετε να αποφύγετε να πίνετε τα βακτήρια των... κοπράνων των συναδέλφων σας (!) ο δρ. Gerba συμβουλεύει είτε να παίρνετε την δική σας κούπα κάθε μέρα που επιστρέφετε στο σπίτι σας, είτε να προμηθευτείτε όλοι οι συνάδελφοι μαζί ένα κοινόχρηστο πλυντήριο πιάτων, ή τουλάχιστον ένα μικρό πλυντήριο ποτηριών.

Η μελέτη, με τίτλο "Μικροβιακή έρευνα στις κούπες του καφέ στο γραφείο και η αποτελεσματικότητα ενός πλυντηρίου ποτηριών για την μείωση των βακτηρίων”, δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο επιστημονικό περιοδικό “Dairy, Food and Environmental Sanitation”.

Το 2012, μια μετέπειτα μελέτη με επικεφαλής τον δρ. Scott Kelley από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, έδειξε ότι τα γραφεία των ανδρών είχαν “σημαντικά” περισσότερα βακτήρια από τα γυναικεία. Η ερευνητική ομάδα, στην οποία συμμετείχε ο δρ. Gerba, προσδιόρισε περισσότερα από 500 βακτηριακά στελέχη, τα περισσότερα από τα οποία προέρχονταν από ανθρώπινες επιδερμίδες, ρινικές, στοματικές και... εντερικές κοιλότητες.

Η μελέτη διαπίστωσε ότι οι καρέκλες και τα τηλέφωνα είχαν μεγάλη αφθονία βακτηρίων, ενώ η επιφάνεια εργασίας, το πληκτρολόγιο και το ποντίκι του υπολογιστή ήταν κάπως καθαρότερα. “Οι άνθρωποι ξοδεύουν όλο και περισσότερο χρόνο σε εσωτερικούς χώρους, όμως δεν γνωρίζουμε πολλά για την ποικιλία των βακτηρίων και των ιών όπου ζούμε και εργαζόμαστε”, δήλωσε ο δρ. Kelley.

Οι ερευνητές έχουν επίσης εντοπίσει πολύ υψηλά επίπεδα βακτηριδίων στα smartphones μας. Το 2011, σύμφωνα με μελέτη της Σχολής Υγιεινής και Τροπικής Ιατρικής του Λονδίνου, ένα στα έξι κινητά τηλέφωνα στο Ηνωμένο Βασίλειο έχει υπολείμματα από... περιττώματα!

“Αυτή η μελέτη παρέχει περισσότερες αποδείξεις ότι κάποιοι άνθρωποι εξακολουθούν να μην πλένουν τα χέρια τους σωστά, ειδικά αφότου πάνε στην τουαλέτα”, δήλωσε ο δρ. Val Curtis.

Και πρόσθεσε: “Ελπίζω ότι η σκέψη του E. coli στα χέρια και τα τηλέφωνά τους να τους ενθαρρύνει να προσέχουν περισσότερο. Το πλύσιμο των χεριών σας με σαπούνι είναι ένα τόσο απλό πράγμα που, χωρίς αμφιβολία, σώζει ζωές”.

Και δεν είναι μόνο γραφεία. Από τις αλυσίδες γρήγορου φαγητού και τις δημόσιες πισίνες μέχρι τους αλτήρες (βαράκια) του γυμναστηρίου και τα χαρτονομίσματα, φαίνεται ότι υπάρχουν δυνητικά επικίνδυνα βακτήρια.

“Είμαστε περιτριγυρισμένοι, ως κοινωνία, από ανθρώπινα κόπρανα”, δήλωσε στο Marketwatch ο καθηγητής μικροβιολογίας και παθολογίας της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου της Νέα Υόρκης, Philip Tierno. “Οι άνθρωποι διαχέουν ό,τι έχουν στα χέρια τους, όπως και τα υπολείμματα από κόπρανα, τα οποία μπορούν να μεταδοθούν πολύ εύκολα”.

Ο δρ. Tierno πρόσθεσε ότι η περιττωματική ύλη θα μπορούσε να επιβιώσει για μέρες, ή και εβδομάδες στις επιφάνειες, "(...) έτσι το πλύσιμο των χεριών σας είναι επιτακτικό προτού φάτε ή πιείτε οτιδήποτε και πριν αγγίξετε το πρόσωπό σας”.

http://www.nzherald.co.nz

iatropedia

Στη νεότερη ευρωπαϊκή ιστορία με τον όρο Ιερά Συμμαχία, ή Μεγάλη Συμμαχία, φέρεται ιδιαίτερα η μετά την ήττα του Ναπολέοντα, ιστορική, μυστική αρχικά, τριμερής συνθήκη που συνήφθη μεταξύ των Αυτοκρατόρων Αλεξάνδρου Α΄ της Ρωσίας, Φραγκίσκου Α' της Αυστρίας και του Βασιλέα Φρειδερίκου Γουλιέλμου Γ΄ της Πρωσίας, (νικητές των ναπολεόντειων πολέμων) την οποία συνομολόγησαν και υπέγραψαν αυτοπροσώπως, στο Παρίσι στις 14/26 Σεπτεμβρίου(ν.ημερ) του 1815, δηλαδή περίπου τρεις μήνες μετά την λήξη του Συνεδρίου της Βιέννης(Ιούνιος 1815). Στη συμμαχία αυτή προσχώρησε το ίδιο έτος και η Αγγλία ενώ με την επιμέρους λεγόμενη συνθήκη «Αιξ λα Σαπέλ» του 1818 προσχώρησε και η Γαλλία.

H Ελληνική Επανάσταση εξερράγη υπό τους δυσμενέστερους οιωνούς: εφτά χρόνια μετά το Βατερλό, από την Ιβηρική Χερσόνησο ως την Ιταλία η Ευρώπη σείεται με εξεγέρσεις που απειλούν τα μοναρχικά καθεστώτα της. Μάλιστα ακριβώς την ίδια περίοδο (Ιανουάριος - Μάρτιος 1821) η είδηση της Ελληνικής Επανάστασης βρήκε τους εκπροσώπους των Μεγάλων Δυνάμεων να συνεδριάζουν στο Λάιμπαχ για το πώς η Ιερά Συμμαχία θα καταστείλει τα απελευθερωτικά κινήματα στη Νεάπολη και στο Πεδεμόντιο. Και ενώ η καταστολή αυτών των κινημάτων δεν έμοιαζε δύσκολη υπόθεση για τις πανίσχυρες ευρωπαϊκές απολυταρχίες, η ελληνική περίπτωση τις γέμιζε ανησυχίες γιατί απειλούσε την πολυπόθητη ισορροπία για την ευρωπαϊκή ήπειρο μετά τη συντριβή του Ναπολέοντα και απαιτούσε νέα στρατηγική και διπλωματία για τη διατήρηση της τάξης. Ο λόγος που η Ελλάδα αποτελούσε ξεχωριστή περίπτωση ανάμεσα στα επαναστατικά κινήματα της εποχής ήταν όχι ένας, αλλά δύο: πρώτον, η Ελλάδα αποτελούσε γέφυρα ανάμεσα στις δύο ηπείρους και, δεύτερον, η ανατροπή του status quo με τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας δημιουργούσε νέες και απρόβλεπτες δυναμικές στην περιοχή. H τύχη του μεγάλου ασθενούς, όπως είχε καθιερωθεί να αποκαλείται η εξουσία που εκπροσωπούσε η Υψηλή Πύλη, βρέθηκε ξανά στο επίκεντρο της προσοχής των Μεγάλων Δυνάμεων. Το Ανατολικό Ζήτημα έγινε ξανά διεθνές.

Ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, εθνικά συμφέροντα και περίπλοκοι διπλωματικοί υπολογισμοί, που κάθε ανακτοβούλιο και κυβέρνηση της Ευρώπης διατηρούσε για τον εαυτό της, συσπείρωσαν τις Μεγάλες Δυνάμεις ενάντια στην ελληνική υπόθεση. Επειτα υπήρχαν λόγοι στρατηγικού ενδιαφέροντος και αυτοί ήταν πάλι δύο: η προστασία των μεγάλων δρόμων που οδηγούσαν στην Ασία και, επιπλέον, η παρεμπόδιση της καθόδου των Ρώσων στη Μεσόγειο. Το τελευταίο ενδεχόμενο ανησυχούσε ιδιαιτέρως την Αγγλία και τη Γαλλία που έβλεπαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία ως τη μόνη ικανή δύναμη περιορισμού της ρωσικής επιρροής και, φυσικά, κάθε ανάλογης απόπειρας εξόδου της Ρωσίας στις θερμές θάλασσες της Μεσογείου. H υπόνοια μάλιστα ότι την Ελληνική Επανάσταση είχαν υποκινήσει οι Ρώσοι - υπουργός Εξωτερικών του τσάρου την ίδια εποχή ήταν ο Καποδίστριας - προκαλούσε ακόμη ισχυρότερα ανακλαστικά, ιδιαίτερα της Αγγλίας που έβλεπε ότι μια ανεξάρτητη και ελεύθερη Ελλάδα θα ήταν ανταγωνιστική ναυτική δύναμη για τα αγγλικά συμφέροντα. Ετσι ακριβώς εξηγείται ο αγγλικός φιλοτουρκισμός στις αρχές του Αγώνα.

Ξένοι με τη θάλασσα οι Τούρκοι, χρησιμοποιούσαν άγγλους αξιωματικούς στα πληρώματα - αναφέρεται μάλιστα ότι πάνω από ογδόντα βρήκαν τον θάνατο τη στιγμή της πυρπόλησης της τουρκικής ναυαρχίδας στη Χίο από τον Κανάρη. Γνωστή είναι άλλωστε και η βοήθεια που προσέφεραν στον ανεφοδιασμό των Τούρκων σε διάφορες πολιορκίες οι άγγλοι πρόξενοι που μετατρέπονταν άλλοτε σε κατασκόπους και άλλοτε σε αντιπροσώπους εμπορικών εταιρειών εφοδιάζοντας με αγαθά και πολεμικό υλικό την Υψηλή Πύλη (Κυριάκου Σιμόπουλου, Πώς είδαν οι ξένοι την Ελλάδα του '21, Αθήνα 1979, τ. A´, σ. 25). Κατά τον ιστορικό C.W. Crawley (The Question of Greek Independence. Α study of British policy in the Near East 1821-1833, Cambridge 1930, p. 5.), οι Αγγλοι υπήρξαν επί τρεις γενεές φιλότουρκοι απλώς και μόνο επειδή μισούσαν τους Ρώσους. Την ίδια στιγμή φοβόντουσαν μήπως αναβιώσει ο γαλλικός κίνδυνος και επιδίδονταν σε περίπλοκους διπλωματικούς ελιγμούς προκειμένου να εξασφαλίσουν ρυθμιστικό ρόλο στη μεταβατική περίοδο που θα ακολουθούσε μια ενδεχόμενη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

* H Αγγλία

Ο γάλλος πρόξενος στη Θεσσαλονίκη Cousinιry το 1822 αναφέρει λεπτομερώς σε υπόμνημά του προς το γαλλικό υπουργείο των Εξωτερικών τους λόγους που οδήγησαν την Αγγλία στο να υιοθετήσει τη συγκεκριμένη και χωρίς προσχήματα εχθρική στάση απέναντι στην ελληνική εξέγερση. Στο αναγεννώμενο ελληνικό έθνος η Αγγλία αναγνώρισε μια ναυτική δύναμη, έναν αντίπαλο που έπρεπε να πνιγεί στο λίκνο του (βλ. Democratie Iliadou, Les Balkans jouet de la pratique des Puissances europeennes pendant les XVIII et ΧΙΧ Siecles,Balkan Studies, Thessaloniki, τ. 16, 1975, σ. 175).

* H Γαλλία

Αλλά και η Γαλλία, καίτοι αντίπαλος της Αγγλίας, δεν κράτησε εξαρχής ευνοϊκή στάση απέναντι στους εξεγερμένους Ελληνες. Από τη μια το κοινό της δέος με την Αγγλία σε ό,τι αφορούσε πιθανή κάθοδο των Ρώσων στη Μεσόγειο και από την άλλη η εμπορική της ανταγωνιστικότητα με το ελληνικό ναυτικό που έφερνε τους έλληνες εμπόρους σε κάθε γωνιά και αγορά της οθωμανικής Ανατολής, συνιστούσαν, αμφότεροι, ισχυρούς λόγους αντιπάθειας σε κάθε ελληνική προσπάθεια για ανεξαρτησία. Χώρια που οι Γάλλοι τον Αγώνα των Ελλήνων δεν τον είδαν ως απελευθερωτικό, αλλά ως μια ανταρσία, μια απείθεια κατά της καθεστηκυίας τάξης που άξιζε γι' αυτό να τιμωρηθεί και να περιορισθεί εν τη γενέσει της. H γαλλική μοναρχία είχε πολύ νωπή στη μνήμη της ακόμη την πληγή της γαλλικής Επανάστασης και ανησυχούσε «για την τρομακτική πρόοδο των νέων ιδεών που εκδηλώνονταν κάθε φορά υπό τον μανδύα του ανθρωπισμού» (G. Vautier, Le Mouvement Philhellène en France sous la Restauration, περ. «L'Acropole», 1926, σ. 213).

* H Αυστρία

Εκείνη που πάντως δεν επρόκειτο να προκαλέσει έκπληξη με τη στάση της ήταν η Αυστρία. Για την εσωτερική και εξωτερική πολιτική του καγκελαρίου Μέτερνιχ που επιθυμούσε να πνίξει κάθε ιδέα φιλελευθεροποίησης του καθεστώτος διακυβέρνησης της χώρας και καταδυνάστευσης των λαών, η ελληνική υπόθεση αποτελούσε επικίνδυνο παράδειγμα γιατί μπορούσε να προκαλέσει την εξέγερση και άλλων υποδούλων, χωρίς να εξαιρούνται ακόμη και οι δικοί της. H ωμή διατύπωση του ίδιου: «Εξω από τα ανατολικά μας σύνορα τριακόσιες ή τετρακόσιες χιλιάδες κρεμασμένοι, στραγγαλισμένοι ή παλουκωμένοι δεν είναι δα και σπουδαίο πράγμα» (βλ. Curt Erler, Der Philhellenismus in Deutschland, 1821-1829, Duesseldorf, 1906, σ. 7), συνόψιζε τη σκληρότητα του σκοταδιστή Μέτερνιχ που ακόμη και οι ομόγλωσσοί του, γερμανοί φιλελεύθεροι, τον αποκαλούσαν κατ' εκτροπήν εκφώνησης του ονόματός του Mitternacht («μεσονύκτιο»).

Φυσικά τον φόβο από μια πιθανή ρωσική επέκταση στον Νότο συμμεριζόταν και η Αυστρία. Γι' αυτό, ακόμη και όταν το 1825 η Βιέννη υποχρεωνόταν να αναγνωρίσει την ελληνική ανεξαρτησία, ο λόγος ήταν ένας: η εξουδετέρωση της ρωσικής επιρροής. H απομάκρυνση του Καποδίστρια δύο χρόνια νωρίτερα από τη θέση του στο ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών, έργο συστηματικής υπόσκαψής του από τον Μέτερνιχ, διευκόλυνε εξίσου τα αυστριακά όσο και τα τουρκικά συμφέροντα, γεγονός που αναγνωρίστηκε από την Υψηλή Πύλη. Σε συνομιλία (βλ. αναφορά προς Μέτερνιχ, 10 Μαΐου 1823 στο έργο Philip Argenti, Diplomatic Archive of Chios 1577-1841, Cambridge 1954, τ. A´, σ. 449) του Χοσρέφ πασά με τον πρεσβευτή της Αυστρίας στην Κωνσταντινούπολη Franz Xavier Freiherr von Otenfels-Gswind διερμηνευόταν η ευγνωμοσύνη του σουλτάνου για τη συγκεκριμένη και άλλες σημαντικές εκδουλεύσεις της αυστριακής αυτοκρατορικής Αυλής προς την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

* H Ρωσία

Και τώρα ερχόμαστε στην περίπτωση της Ρωσίας που, ως ομόθρησκη χώρα, φαινόταν ο φυσικός προστάτης των Ελλήνων. Φαινόταν, αλλά δεν ήταν, ανεξάρτητα από τον ρόλο που της απέδωσαν και τη στάση τελικά που υιοθέτησε η ρωσική εξωτερική πολιτική κατά του σταθερού εχθρού της, των Τούρκων. Οι τσάροι στην πραγματικότητα είχαν από τη μια να αντιμετωπίσουν μια εχθρική Τουρκία και από την άλλη έναν συνασπισμό αγγλογαλλικών συμφερόντων που απειλούσε να εισέλθει στη Βαλκανική μετά τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Βέβαια, η εξέλιξη των πραγμάτων στη συνέχεια προσέλαβε νέα δυναμική και παρά το ότι η Ρωσία, επηρεασμένη από τον Μέτερνιχ, αποκήρυξε το κίνημα του Υψηλάντη, ο απαγχονισμός του Πατριάρχη και οι σφαγές στην Πόλη μετέβαλαν τη ρωσική πολιτική, αν και όχι δραστικά στην αρχή. Εκείνο πάντως το οποίο ως γεγονός αποτέλεσε σταθερό παράγοντα ενθάρρυνσης των βαλκανικών λαών ήταν η μόνιμη ρωσοτουρκική αντιδικία που, με την έκρηξη της Ελληνικής Επανάστασης, παρέσυρε τη Ρωσία σε πόλεμο κατά της Τουρκίας ενώπιον μιας Ευρώπης έκπληκτης μπροστά στις απροσδόκητες, γι' αυτήν, εξελίξεις.

Ήταν το 2016, όταν ένας κάτοικος των Χανίων της Κρήτης, πιστεύοντας ότι του έχουν κάνει μάγια, άρχισε να αναζητά ιερείς και εκκλησίες προκειμένου να βρει λύση στο πρόβλημα του. Έπειτα από διάφορες συναντήσεις, κατέληξε σε μία τσιγγάνα η οποία όπως πίστευε ο ίδιος θα του έλυνε τα μάγια, σύμφωνα με το flashnews.gr. Το αποτέλεσμα ήταν ο άνδρας να την κατηγορεί ότι του απέσπασε μεγάλο χρηματικό ποσό όμως τα μάγια δεν λύθηκαν κατά τον τρόπο που προσδοκούσε.

Η υπόθεση πήρε τον δρόμο της δικαιοσύνης με το πρωτόδικο δικαστήριο να πραγματοποιείται τον Νοέμβριο του 2018 και τη γυναίκα να αντιμετωπίζει κατηγορίες για απάτη σε βαθμό κακουργήματος.

Όπως ανέφερε στο flashnews.gr, ο συνήγορος υπεράσπισης της κατηγορουμένης, Κυριάκος Τζεϊράνης, η φερόμενη ως δράστης από την αρχή αρνήθηκε όλες τις κατηγορίες ενώ δεν βρέθηκαν ποτέ χρήματα στην κατοχή της.

"Πετύχαμε στον πρώτο βαθμό την αθώωση της κατηγορουμένης για την απάτη σε βαθμό κακουργήματος ποσού 30.000 ευρώ εφόσον ουδόλως προέκυψε από την αποδεικτική διαδικασία ότι οι διαδοχικές αναλήψεις χρηματικών ποσών του μηνυτή κατέληγαν στα χέρια της κατηγορουμένης. Η καταδικαστική κρίση περιορίστηκε σε πλημμέλημα για απόπειρα απάτης ποσού 5.000 ευρώ".

Την Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου, η δίκη πραγματοποιήθηκε σε δεύτερο βαθμό, με τη σχετική ποινή της κατηγορουμένης από 24 μήνες να μειώνεται στους 18 μήνες έχοντας και πάλι ανασταλτικό χαρακτήρα.

"Το αποτέλεσμα παραμένει σίγουρα θετικό, είναι δε σύνηθες να καταλογίζονται άδικες πράξεις σε μειονότητες επειδή υπάρχει μια γενικευμένη αντίληψη ότι ασχολούνται με μεταφυσικά ζητήματα ως μέθοδο αθέμιτου πλουτισμού. Δυστυχώς είναι άλλο ένα κοινωνικό κλισέ το οποίο κάποια στιγμή πρέπει να ξεπεράσουμε " πρόσθεσε ο κ. Τζεϊράνης.

ΠΗΓΗ: Flashnews.gr

Η διαφιλονικούμενη, μεταξύ Σερβίας και Κοσόβου, λίμνη Γκάζιβοντε αλλάζει όνομα και στο εξής θα ονομάζεται «λίμνη Τραμπ».

Αυτό επιθυμούν οι Σέρβοι του βορείου Κοσόβου που ελέγχουν διοικητικά τη λίμνη και έσπευσαν να εκδηλώσουν την επιθυμία τους αυτή αναρτώντας ένα πανό στο φράγμα όπου, στην αγγλική γλώσσα, αναγράφεται: «Lake Trump».

Η σερβική κοινότητα στο Κόσοβο, όπως ανακοινώθηκε από τους τοπικούς φορείς, με αυτόν τον τρόπο εκφράζει την ευγνωμοσύνη της στον Αμερικανό πρόεδρο για την συμβολή του στην επίτευξη συμφωνίας οικονομικής συνεργασίας Σερβίας-Κοσόβου που υπεγράφη στις 4 Σεπτεμβρίου στον Λευκό Οίκο.

Η εκδήλωση της ευγνωμοσύνης των Σέρβων στο βόρειο Κόσοβο προς τον πρόεδρο των ΗΠΑ δεν περιορίστηκε μόνο στην μετονομασία της λίμνης. Σε μία γέφυρα, η οποία βρίσκεται στον αυτοκινητόδρομο που συνδέει το Βελιγράδι με την Πρίστινα, επίσης δόθηκε το όνομα του Αμερικανού προέδρου. «Πρόεδρε Τραμπ οι Σέρβοι του Κοσόβου σας ευχαριστούν που φέρατε την ειρήνη» αναγράφεται στο πανό που αναρτήθηκε στην γέφυρα.

Η μετονομασία της λίμνης Γκάζιβοντε σε «λίμνη Τραμπ» βρίσκει σύμφωνη και την πολιτική ηγεσία του Κοσόβου. Ο πρωθυπουργός του Κοσόβου Αβντουλάχ Χότι με ανάρτησή του στο facebook χαιρετίζει την κίνηση αυτή επισημαίνοντας την σημασία που έχει η εξομάλυνση των οικονομικών σχέσεων με την Σερβία. «Χαιρετίζω την μετονομασία της λίμνης Ουιμάνι (σ.σ. η αλβανική ονομασία για την λίμνη) σε «λίμνη Τραμπ» ως απότιση τιμής για τον εξαιρετικό ρόλο που διαδραμάτισε στην εξομάλυνση των οικονομικών σχέσεων Κοσόβου-Σερβίας που αποτελεί ένα μεγάλο βήμα για την επίτευξη πολιτικής συμφωνίας η οποία θα οδηγήσει τελικά στην αμοιβαία αναγνώριση», γράφει στην ανάρτηση του ο Αβντουλάχ Χότι. Αποκαλύπτει επίσης ότι η ιδέα δεν προέρχεται από τους Σέρβους, αλλά «νονός» είναι ο αμερικανός διαμεσολαβητής πρέσβης Ρίσταρντ Γκρένελ, ο οποίος πρότεινε την μετονομασία της λίμνης Γκάζιβοντε σε λίμνη Τραμπ.

Ο Ρίτσαρντ Γκρένελ με ανάρτηση που έκανε στο twitter επιβεβαιώνει ότι ο ίδιος είναι ο ανάδοχος, εξηγεί ωστόσο ότι την ιδέα την εξέθεσε αστειευόμενος όταν οι δύο πλευρές στις συνομιλίες στον Λευκό Οίκο διαφωνούσαν ακόμη και για την ονομασία της λίμνης.

Ο πρέσβης έδειξε πάντως να είναι ικανοποιημένος από την μετονομασία, αφού σε άλλη ανάρτηση του παραθέτει φωτογραφίες από την λίμνη με το πανό της νέας ονομασίας.

Η λίμνη Γκάζιβοντε γεωγραφικά ανήκει και στο Κόσοβο και στην Σερβία. Το 80% της λίμνης βρίσκεται στο Κόσοβο ωστόσο τον έλεγχο της λίμνης και την οικονομική εκμετάλλευση διατηρεί το σερβικό κράτος που έχει αναλάβει και το κόστος συντήρησης της. Στην λίμνη λειτουργεί υδροηλεκτρικός σταθμός ενώ ένα μέρος του νερού χρησιμοποιείται για την υδροδότηση του Κοσόβου, όπως και για την υδρόψυξη των αντιδραστήρων στον θερμοηλεκτρικό σταθμό “Obilic” κοντά στην Πρίστινα.

Με την συμφωνία της Ουάσιγκτον προβλέπεται ότι επιτροπή εμπειρογνωμόνων από τις ΗΠΑ θα αναλάβει την επίλυση της διαφοράς προτείνοντας κάποια συμβιβαστική λύση.

Πηγή ΑΠΕ ΜΠΕ

Ένας 60χρονος άνδρας συνελήφθη στα Τρίκαλα, καθώς ξάπλωσε μέρα μεσημέρι στις όχθες του Ληθαίου ποταμού και άρχισε να αυνανίζεται.

Λόγω της ώρας, φυσικά, στο σημείο υπήρχε αρκετή κίνηση και την αποτρόπαια σκηνή έβλεπα ακόμη και παιδιά.

Αμέσως περαστικοί κάλεσαν την αστυνομία, ο σάτυρος, όμως, δεν σταμάτησε ούτε μπροστά στους άνδρες της ομάδας ΔΙΑΣ να αυνανίζεται, αγνοώντας τις συστάσεις τους.

Τελικά, του πέρασαν γρήγορα χειροπέδες και τον οδήγησαν στο τμήμα για τα περαιτέρω.

Βίντεο που τραβήχτηκε στα Καμένα Βούρλα μέσα στο ξενοδοχείο όπου βρίσκονται οι ανήλικοι μετανάστες , ενώ οι ντόπιοι διαδηλώνουν για την κατάσταση.Ένα κορίτσι (με ελληνική προφορά) τους λέει να μιλήσουν στα μέσα ενημέρωσης – και ο «καημένος πρόσφυγας» μοιράζεται την πολύτιμη γνώμη του για εμάς : F@@k all Greek, Greek f@@k all

Video taken inside the hotel where the minor migrants are in Kamena Vourla, while locals demonstrate about the situation.
A girl (with Greek accent) tells them to speak to the media (and lie again) - and the "poor refugee" shares his valuable opinion about us pic.twitter.com/PGnXuHmHGW

— The Duke (@thedukeoriginal) September 25, 2020

Οι αυτόπτες μάρτυρες ανέφεραν ότι τις πρώτες πρωινές ώρες της Παρασκευής ξέσπασαν βίαιες συγκρούσεις μεταξύ δυνάμεων της κυβέρνησης της Τρίπολης-GNA στη συνοικία της πρωτεύουσας, Ταχούρα.

Οι συγκρούσεις συνεχίστηκαν για πάνω από 6 ώρες μεταξύ της ταξιαρχίας Αλ Νταμάν και της ταξιαρχίας Ουσόντ Ταχούρα στην Ταχούρα.

Οι πηγές επιβεβαίωσαν ότι χρησιμοποιήθηκαν βαριά όπλα.

Η αιτία των συγκρούσεων πιστεύεται ότι οφείλεται στη δολοφονία δύο μελών των λεγόμενων «Λονταριών της Ταχούρα», από μια ομάδα ενόπλων από την ταξιαρχία Νταμάν.

Αυτό οδήγησε στο κλείσιμο του κεντρικού δρόμου της Ταχούρα. Οι συγκρούσεις εντατικοποιήθηκαν σημαντικά, μετά την ένταξη σε αυτές ένοπλων μαχητών.

Νωρίτερα αυτό το μήνα, άγνωστος αριθμός ενόπλων πυροβόλησαν και σκότωσαν ένα μέλος της πολιτοφυλακής, τον Μπελκασέμ Αλί αλ Χεντρίρι.

Οι άγνωστοι ένοπλοι τον πυροβόλησαν, ενώ βρισκόταν σε πολιτικό αυτοκίνητο.

Η επίθεση πραγματοποιήθηκε στον παραλιακό δρόμο στην περιοχή Γκαραμπλί, στις αρχές Σεπτεμβρίου.

Τον έθαψαν στο νεκροταφείο Αλ Χουμέχ της Ταχούρα, ήταν 32 ετών και γεννήθηκε στην πόλη Χουν, όπως σημειώνεται.

Libya Review
--
The Hellenic Information Team
© Βαλκανικό Περισκόπιο -Γιῶργος Ἐχέδωρος

Επειδή πρόκειται να αναρτηθούν τα εκκαθαριστικά του ΕΝΦΙΑ και πολύς κόσμος μπαίνει στο TaxisNet για να δει τις οφειλές του, δεν μπορεί να ανοίξει την επιλογή προσωποποιημένη Πληροφόρηση.

Σύμφωνα με ανακοίνωση της ΑΑΔΕ είναι εκτός λειτουργίας η Προσωποποιημένη Πληροφόρηση στο myTAXISNET από 25-09-20, ώρα 19:00, έως 26-09-20, ώρα 19:00.<

Να χτυπήσουν σημαντικούς στόχους στις ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένων του Πύργου Τραμπ και του Χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης, σχεδίαζαν δυο άντρες, σύμφωνα με δημοσιεύματα του διεθνή Τύπου

Συγκεκριμένα, ο Kristopher Sean Matthews, από το Έλτζιν της Νότιας Καρολίνας, είναι ο ένας εκ των δυο υπόπτων που συνελήφθη και κατηγορείται για πολύμηνη συνωμοσία με άλλους υποστηρικτές του ISIS, στους οποίους περιλαμβάνεται και ο Jaylyn Christopher Molina από το Τέξας.

Και οι δύο συνελήφθησαν τη Δευτέρα και, όπως έγινε γνωστό από τα δικαστικά έγγραφα, σχεδίαζαν «χτυπήματα» σε αρκετές τοποθεσίες στις ΗΠΑ.


Μάλιστα, ο Matthews πρότεινε, σαν καλύτερες τοποθεσίες για τις τρομοκρατικές επιθέσεις, κυβερνητικά κτίρια και όχι μέρη «όπως τα εμπορικά κέντρα όπου βρίσκονται αθώα παιδιά».

Με την καταστροφή που θα προκαλούνταν, ήθελαν αυτή να «έχει αξία ακόμα και για σειρά στο Netflix», σύμφωνα με όσα δήλωσαν ομοσπονδιακές αρχές.

ISIS
Τρομοκρατία

Ο απολογισμός των νεκρών από τον νέο κορωνοϊό θα μπορούσε να διπλασιαστεί στα 2 εκατομμύρια προτού κυκλοφορήσει ευρέως ένα επιτυχημένο εμβόλιο και θα μπορούσε να αυξηθεί περαιτέρω χωρίς την ανάληψη συντονισμένης δράσης για την αναχαίτιση της πανδημίας, προειδοποίησε σήμερα αξιωματούχος του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.



«Αν δεν το κάνουμε (να αναλάβουμε συντονισμένη δράση)… όλοι οι αριθμοί για τους οποίους μιλάμε (2 εκατομμύρια θάνατοι) δεν θα είναι μονάχα κάτι που μπορεί κανείς να φανταστεί, αλλά δυστυχώς πολύ πιθανοί», είπε ο Μάικ Ράιαν, ο επικεφαλής του ΠΟΥ στο πρόγραμμα εκτάκτων καταστάσεων, κατά τη διάρκεια ενημέρωσης σήμερα.

«Εάν δεν συνεχίσουμε να κάνουμε περισσότερα, να εξελισσόμαστε, στη φύση, την κλίμακα και την ένταση της συνεργασίας μας, επομένως, ναι, θα δούμε αυτόν τον αριθμό και δυστυχώς ακόμα μεγαλύτερο. Η στιγμή για ανάληψη δράσης είναι αυτή τώρα», τόνισε ο Ράιαν.

«Δεν αφορά μονάχα το να διεξάγουμε τεστ και να ιχνηλατούμε, όχι μονάχα να παρέχουμε ιατρική φροντίδα, όχι μονάχα να τηρούμε τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης, όχι απλά να εργαζόμαστε στα εμβόλια, να τα κάνουμε όλα αυτά ταυτόχρονα», απηύθυνε έκκληση ο αξιωματούχος του ΠΟΥ.

Η εκτίμησή του διατυπώθηκε, καθώς το σύνολο των νεκρών 9 μήνες μετά την ανακάλυψη του ιού στην Κίνα πλησιάζει το ορόσημο του 1 εκατομμυρίου.

Σύμφωνα με τον πιο πρόσφατο απολογισμό του Γαλλικού Πρακτορείου, σήμερα στις 14.00 ώρα Ελλάδας, τουλάχιστον 984.068 άνθρωποι έχουν πεθάνει από τη νόσο Covid-19 στον κόσμο.

Ο Ράιαν επισήμανε ότι οι νέοι άνθρωποι δεν θα πρέπει να θεωρούνται υπεύθυνοι για την πρόσφατη αύξηση των μολύνσεων παρά τις ανησυχίες ότι οι νέοι ώθησαν τη διασπορά του ιού, μετά την άρση των περιορισμών και των λοκντάουν σε ολόκληρο τον κόσμο.

«Πραγματικά ελπίζω να μην αρχίσουμε να κουνάμε το δάκτυλο: για όλα φταίει η νεολαία», ανέφερε ο Ράιαν.

«Το τελευταίο πράγμα που ένας νέος χρειάζεται είναι έναν μεγαλύτερο να του μιλάει με στόμφο και να του κουνάει το δάκτυλο».

Ανησυχία προκαλούν τα συνεχή περιστατικά από τσίμπημα μαύρης αράχνης στη Δυτική Ελλάδα. Σύμφωνα με πληροφορίες του Tempo24.news, στο Περιφερειακό Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Πάτρας έχει μεταφερθεί ασθενής, τον οποίον τσίμπησε «μαύρη χήρα».

Στο νοσηλευτικό ίδρυμα επικρατεί έντονη κινητικότητα και οι γιατροί καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για την αντιμετώπιση του περιστατικού. Πρόκειται για 36χρονο από το Αίγιο. Στον ασθενή πρέπει να χορηγηθεί αντίδοτος ορός και απαιτείται η μεταφορά του από την Αθήνα. Οι γιατροί επικοινώνησαν με τον διοικητή της 6ης ΥΠΕ Γιάννη Καρβέλη. 

Ο ίδιος έδωσε εντολή στον οδηγό του να φύγει για την Αθήνα με τελικό προορισμό το Αγλαΐα Κυριακού όπου βρίσκεται το Κέντρο Δηλητηριάσεων με το οποίο είχε προηγηθεί τηλεφωνική επικοινωνία. Ωστόσο, προκειμένου να μην χαθει πολύτιμος χρόνος, σε συννενόηση με την τοπική αστυνομία περιπολικό έχει ήδη φτάσει στο Αγλαΐα Κυριακού.

 Οι αστυνομικοί θα παραλάβουν τον ορό και θα τον παραδώσουν στην Κόρινθο στο οδηγό του διοικητή της 6ης ΥΠΕ, ο οποίος θα τον φέρει στο νοσοκομείο του Ρίου για τον 36χρονο. Υπενθυμίζεται πως στα τέλη Ιουλίου, βρέφος 10 μηνών σε περιοχή της Αμφιλοχίας δέχτηκε δάγκωμα από μαύρη αράχνη. Το παιδί μεταφέρθηκε στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Πατρών όπου χορηγήθηκε αντιαραχνικός ορός.

Συνέντευξη στη Δημοσιογράφο, Μαρία Πολυζωίδου

Ο Ταξίαρχος ε.α., Yossi Kuperwasser (Γιόσι Κούπερβαζερ), είναι διευθυντής του προγράμματος για τις Περιφερειακές εξελίξεις στη Μέση Ανατολή στο Κέντρο Δημόσιας Διπλωματίας της Ιερουσαλήμ (Jerusalem Center for Public Affairs). Είναι πρώην Γενικός Διευθυντής του Ισραηλινού Υπουργείου Στρατηγικών Υποθέσεων και επικεφαλής του Τμήματος Έρευνας της Στρατιωτικής Υπηρεσίας Πληροφοριών των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων.

Μ.Π. – Κύριε Κούπερβαζερ, παρακολουθούμε μία Τουρκική υπερδραστηριότητα από την Ιερουσαλήμ και το Όρος του Ναού, μέχρι την Τεχεράνη, τη Σομαλία, τη Λιβύη, την Ελλάδα και τα Βαλκάνια. Τι προσπαθούν να επιτύχουν οι Τούρκοι;


Γ.Κ. – Η Τουρκία προσπαθεί να επιτύχει τρία πράγματα ταυτόχρονα. Η Τουρκία προσπαθεί πρώτα απ’ όλα να επιστρέψει στη χρυσή εποχή της Τουρκίας ως Ισλαμική αυτοκρατορία και αυτό είναι το πρώτο πράγμα που θέλουν να επιτύχουν, διότι στο μυαλό τους, κάτι τέτοιο θα τοποθετούσε τον Ερντογάν στη σωστή θέση, ως νέο Σουλτάνο. Το δεύτερο πράγμα που θέλουν να κάνουν είναι να μετατρέψουν την Τουρκία σε περιφερειακή δύναμη, ίσως ακόμα και σε μια υπερδύναμη γι’ αυτό παρεμβαίνουν σε οτιδήποτε συμβαίνει γύρω από τη Μέση Ανατολή και τρίτον, θέλουν να επηρεάσουν την κατάσταση στη Μέση Ανατολή με τον τρόπο που θέτει τη λογική της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και του ριζοσπαστικού Ισλάμ στην ρεαλιστική τους μορφή. Θεωρούν τους εαυτούς τους ηγέτες των ομάδων που ανήκουν στη Μουσουλμανική Αδελφότητα, γι’ αυτό αγωνίζονται ενάντια σε όλα αυτά τα στοιχεία που αντιτίθενται στη Μουσουλμανική Αδελφότητα και αντιπροσωπεύουν τον πραγματισμό στο σύγχρονο κόσμο της Μέσης Ανατολής και στον Αραβικό κόσμο. Οι Τούρκοι, ενώνουν τις δυνάμεις τους με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα στην Αίγυπτο, στα εσωτερικά του Ισραήλ με τη Χαμάς, που φυσικά είναι η Παλαιστινιακή (Μουσουλμανική) Αδελφότητα, ενώνουν τις δυνάμεις τους με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα στον Τύπο και την Επικοινωνία, όπως το Al Jazeera και γι’ αυτό θέλουν να συνταχθούν με το Κατάρ, που βρίσκεται πίσω από το Al Jazeera και μάλιστα, είναι έτοιμοι να το βοηθήσουν και να χρησιμοποιήσουν τα χρήματά του από τη μία πλευρά και να το βοηθήσουν στρατιωτικά και πολιτικά από την άλλη, προκειμένου να προωθήσουν τη Μουσουλμανική Αδελφότητα. Αυτοί είναι οι τρεις πυλώνες που προωθούνται από τον Ερντογάν ταυτόχρονα. Αυτή είναι η ιδέα του Σουλτανάτου που θέλει να επιτύχει, μετατρέποντας τη σύγχρονη Τουρκία σε μία ισχυρή χώρα στη Μέση Ανατολή, προωθώντας τις ιδέες της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Όλα αυτά, συνδυάζονται με τον τρόπο που συμπεριφέρεται μέσα στην Τουρκία και έξω από την Τουρκία, κυρίως στη Μέση Ανατολή, αλλά όχι μόνο εκεί.


Μ.Π. – Πιστεύετε ότι οι Τούρκοι επιτυγχάνουν τους στόχους τους;


Γ.Κ. – Είναι περίπλοκη η κατάσταση. Δεν επιτυγχάνουν τους στόχους τους, καθώς είναι σαφές σήμερα, ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες, εξαιτίας αυτού που πρεσβεύουν και του πραγματισμού της περιοχής, κατάφεραν να αποσαφηνίσουν στους Τούρκους, ποια είναι τα όρια του παιχνιδιού. Εξαιτίας της πραγματικότητας που επικρατεί στη Μέση Ανατολή, των αντιπάλων του Ερντογάν, όπως η Ελλάδα, αλλά και του Ισραήλ, το οποίο είναι επίσης δυσαρεστημένο με τις δραστηριότητές του (του Ερντογάν), οι Τούρκοι και εξαιτίας του αλαζονικού του προτύπου συμπεριφοράς,, δυσκολεύονται να επιτύχουν τους στόχους τους. Αλλά δε θα έλεγα ότι είναι εντελώς αδύνατο γι’ αυτούς, να σημειώσουν πρόοδο. Νομίζω, ότι το καλό με τον Ερντογάν, είναι ότι κατανόησε πολύ καλά τις δυνατότητες που έχει η Τουρκία και προσπαθεί να τις αξιοποιήσει στο έπακρο. Κατανοεί, ότι η Ευρώπη είναι εξαιρετικά αδύναμη, κατανοεί ότι η Ευρώπη εξαρτάται από την Τουρκία στο ζήτημα των προσφύγων, έχει πλεονέκτημα έναντι της Ευρώπης, το οποίο προσπαθεί να εκμεταλλευτεί με πολύ σοφιστικέ ή μερικές φορές άσχημο τρόπο, αλλά παρ’ όλα αυτά, έτσι είναι η πραγματική πολιτική, δεν παίζει σόφτμπολ, κάνει σκληρό παιχνίδι. Δεύτερον, έχει έναν πολύ μεγάλο στρατό. Κατανοεί ότι, εάν δείξει ότι δεν αποφεύγει να χρησιμοποιήσει τη στρατιωτική του ισχύ για να αντιμετωπίσει χώρες που αποφεύγουν να χρησιμοποιήσουν τη δική τους, μπορεί να κερδίσει περισσότερο έδαφος. Εκμεταλλεύεται επίσης το γεγονός, ότι είναι το μοναδικό Μουσουλμανικό μέλος της Μέσης Ανατολής στο ΝΑΤΟ και αυτό του δίνει κάποια άνεση, κατανοεί ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα δυσαρεστηθούν με κάποιες από τις κινήσεις του, αλλά δεν πρόκειται να λάβουν πολύ αυστηρά μέτρα εναντίον του, πέρα από ένα συγκεκριμένο όριο. Έτσι, εάν πραγματικά προσπαθήσει να εξοργίσει τις Ηνωμένες Πολιτείες συνάπτοντας συμφωνία με τη Ρωσία για τους S-400, τότε οι Ηνωμένες Πολιτείες θα λάβουν κι άλλα μέτρα, όπως η άρνηση να του δώσουν τα F35. Αλλά ταυτόχρονα γνωρίζει, ότι οι Αμερικανοί τον χρειάζονται για να εξισορροπήσουν την Ρωσία, οπότε εκμεταλλεύεται όλα αυτά τα στοιχεία. Επίσης, κατανοεί, ότι υπάρχει υποστήριξη από τη Μουσουλμανική Αδελφότητα στην περιοχή και εκμεταλλευόμενος και αυτό, μπορεί επιτύχει περισσότερα πράγματα. Σε γενικές γραμμές, όμως, χάνει, δεν κερδίζει. Διότι ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που συνέβησαν σε αυτό το πλαίσιο, είναι η ενίσχυση των σχέσεων και των δεσμών του Ισραήλ με τη συμμαχία του ρεαλισμού σε πολλά επίπεδα. Πρώτα απ’ όλα, φυσικά, είναι η συμφωνία μεταξύ του Ισραήλ, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και του Μπαχρέιν για την εξομάλυνση των σχέσεων και τη δημιουργία διπλωματικών δεσμών. Αυτό, είναι κάτι, που σίγουρα θα αυξήσει τις δυνατότητες της συμμαχίας, που αντιτίθεται όχι μόνο στην Τουρκία, αλλά και στο Ιράν. Επίσης, υπάρχει η συμφωνία μεταξύ Ισραήλ, Κύπρου και Ελλάδας. Είναι κάτι για το οποίο ανησυχεί ο Ερντογάν και του διευκρινίζει τα όρια, σχετικά με το πόσο μακριά μπορεί να προχωρήσει. Πιστεύω, ότι αυτό θα μεταφραστεί σε αύξηση των δυνατοτήτων της συμμαχίας, να επενεργήσει και σε άλλα πεδία που έρχονται αντιμέτωπα με την Τουρκία, ειδικά στη Λιβύη. Αλλά ταυτόχρονα ο Ερντογάν, μπορεί να έχει κάποια οφέλη με το θέμα της Αγιά Σοφιάς, επειδή δεν έχει αντιδράσεις. Οι Ευρωπαίοι, φοβούνται τόσο πολύ να τον αντιμετωπίσουν, που κανείς δεν λέει τίποτα σημαντικό, όταν κάνει όλα αυτά τα βήματα.


Μ.Π. – Γνωρίζουμε ότι η Μουσουλμανική Αδελφότητα βρίσκεται πίσω από τον Πρόεδρο Ερντογάν. Η Ελλάδα, δέχεται, σχεδόν καθημερινά, απειλές πολέμου από Τούρκους Αξιωματούχους και τον Τουρκικό Τύπο. Είναι ασφαλές να οδηγηθούμε στο συμπέρασμα, ότι η Μουσουλμανική Αδελφότητα επιθυμεί πόλεμο με μία Χριστιανική Ευρωπαϊκή χώρα; Θέλουν οι Μουσουλμάνοι βαθιά μέσα τους μία αντιπαράθεση με το Χριστιανισμό;

Γ.Κ. – Ας το θέσουμε έτσι. Αυτό που κάνει ο Ερντογάν έναντι της Ελλάδας, έχει να κάνει κυρίως με την αλαζονεία του Σουλτανάτου που διαθέτει και με το Τουρκικό πρότυπο συμπεριφοράς. Δεν αντιπροσωπεύει τη Μουσουλμανική Αδελφότητα. Αλλά ταυτόχρονα, η Μουσουλμανική Αδελφότητα, επειδή εξαρτάται από αυτόν, θα τον υποστηρίξει. Δεν μπορεί να φέρει η Μουσουλμανική Αδελφότητα στρατεύματα σε αυτή τη σύγκρουση. Αυτό που μπορούν να κάνουν και αυτό είναι κάτι που δεν έχει να κάνει αποκλειστικά με την Ελλάδα, αν και η Ελλάδα επηρεάζεται, όπως το σκέφτομαι εγώ, είναι να στέλνουν κύματα προσφύγων. Υπάρχουν δύο επιπτώσεις σε αυτή τη μάχη μεταξύ του Χριστιανισμού και του ριζοσπαστικού Ισλάμ, όχι του Ισλάμ, το Ισλάμ, δεν έχει τίποτα εναντίον του Χριστιανισμού. Αλλά το ριζοσπαστικό Ισλάμ έχει και η Μουσουλμανική Αδελφότητα, είναι μέρος του ριζοσπαστικού Ισλάμ. Παρεμπιπτόντως, οι περισσότεροι πρόσφυγες, δεν προέρχονται από τις τάξεις του ριζοσπαστικού Ισλάμ, δεν προέρχονται από τις τάξεις της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Οι περισσότεροι από τους πρόσφυγες, είναι πραγματικοί Μουσουλμάνοι, που ζουν σε περιοχές που ελέγχονται από τους ριζοσπαστικούς Μουσουλμάνους και θέλουν να ξεφύγουν από εκεί, επειδή δεν μπορούν να ζήσουν με τον τρόπο που θέλουν. Αλλά μόλις φτάσουν στην Ευρώπη, οι περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες για συγκεκριμένους λόγους, κυρίως από άγνοια και αδυναμία, προτιμούν να έχουν μέλη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας ως εκπροσώπους των Μουσουλμάνων προσφύγων που φθάνουν στην Ευρώπη. Και με τον τρόπο αυτό, ενισχύουν τις οργανώσεις που συνδέονται με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα στην Ευρώπη και στην πραγματικότητα υποδεικνύουν στους Μουσουλμάνους που έρχονται στην Ευρώπη, ότι αν θέλεις να πάρεις κάτι από την τοπική κυβέρνηση, θα πρέπει να περάσεις από την οργάνωση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, γιατί αν περάσεις από τους αντιπροσώπους του πραγματιστικού Ισλάμ, δεν είναι σαφές, αν πρόκειται να σου δώσουμε όλα τα οφέλη που μπορούμε να σου δώσουμε. Δυστυχώς, οι Ευρωπαϊκές χώρες, δε γνωρίζω ποια ακριβώς είναι η κατάσταση στην Ελλάδα ως προς αυτό το θέμα – η Ελλάδα είναι κυρίως ένα πέρασμα – αλλά σε άλλα μέρη, ειδικά στη Δυτική Ευρώπη, οδηγούν περισσότερους Μουσουλμάνους να κινηθούν μέσω της διαδικασίας της ριζοσπαστικοποίησης. Αυτό είναι κάτι, που τελικά μακροπρόθεσμα, η Μουσουλμανική Αδελφότητα πιστεύει, πως όλοι θα γίνουν Μουσουλμάνοι. Η αποστολή της Μουσουλμανικής Αδελφότητας είναι να μετατρέψει τους πάντες σε Μουσουλμάνους. Όχι μόνο να μετατρέψουν τους κακούς Μουσουλμάνους σε καλύτερους Μουσουλμάνους, αλλά να μετατρέψουν τους μη Μουσουλμάνους σε Μουσουλμάνους, διότι το Ισλάμ, είναι ένα μήνυμα για τον κόσμο, για την ανθρωπότητα, όχι ένα μήνυμα μόνο προς τους Άραβες ή προς ορισμένες ομάδες στον κόσμο. Είναι ένα μήνυμα για όλους. Όλοι πρέπει τελικά να γίνουν Μουσουλμάνοι. Μπορούν να ανεχθούν τις Μονοθεϊστικές Θρησκείες, οπότε ο Ιουδαϊσμός και ο Χριστιανισμός μπορούν να γίνουν δεκτοί, αλλά αυτή είναι μόνο μία προσωρινή κατάσταση.


Μ.Π. – Πώς αξιολογείτε την Αμερικανική εξωτερική πολιτική έναντι της Τουρκίας;


Γ.Κ. – Νομίζω ότι υπάρχουν 2 διαφορετικές γραμμές στην Αμερική. Μία γραμμή, είναι η γραμμή της πρώην κυβέρνησης Ομπάμα, που πιστεύει ότι άνθρωποι όπως ο Ερντογάν και άλλοι ριζοσπάστες, όπως η Μουσουλμανική Αδελφότητα, οι μεταρρυθμιστές ή «ψαγμένα» στοιχεία εντός του καθεστώτος του Ιράν, όπως ο Ρουχανί, είναι οι καλύτεροι σύμμαχοι των Ηνωμένων Πολιτειών στη Μέση Ανατολή, επειδή είναι πραγματικοί εκπρόσωποι του πληθυσμού, επειδή πραγματικά εκπροσωπούν το Ισλάμ και γι’ αυτό, η κυβέρνηση Ομπάμα, ήταν πρόθυμη να τους προσεγγίσει και να προωθήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες στη Μέση Ανατολή. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Ομπάμα, όταν βγήκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες για το πρώτο του ταξίδι, το πρώτο μέρος που σταμάτησε ήταν η Τουρκία και μετά πήγε στην Αίγυπτο και μίλησε με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα καπελώνοντας τον Μουμπάρακ εκείνη την εποχή. Αυτή ήταν η συμπεριφορά του Ομπάμα. Αν κοιτάξετε τι λέει ο Μπάιντεν, δεν είναι ακριβώς το ίδιο, αλλά δεν είναι και πολύ διαφορετικό. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του, μιλάει με ομάδες που είναι κοντά και στηρίζουν τη Μουσουλμανική Αδελφότητα και στο μυαλό μου έχω, ότι θα αποδειχθεί καλός φίλος του Ερντογάν, αν έρθει στην εξουσία. Δεν είμαι σίγουρος ότι θα εκδώσει τον Φετουλάχ Γκιουλέν, επειδή αυτό είναι πολύ ευαίσθητο θέμα, αλλά νομίζω, ότι θα προσπαθήσει να βελτιώσει τις σχέσεις με την Τουρκία, επειδή η Τουρκία αντιπροσωπεύει τη Μουσουλμανική Αδελφότητα και αυτή είναι η προτίμησή του (Μπάιντεν). Γνωρίζετε, ότι στους Δημοκρατικούς, έχουμε όλο και περισσότερους ανθρώπους που βρίσκονται κοντά σε αυτές τις ομάδες μέσα από τη Μουσουλμανική Κοινότητα των Ηνωμένων Πολιτειών. Η κυβέρνηση του Τραμπ είναι πιο εκλεπτυσμένη σε αυτό το θέμα, επειδή η καρδιά της κατά μία άποψη είναι με την πλευρά της πραγματικότητας. Βλέπει την πραγματικότητα στη Μέση Ανατολή. Ο αντίπαλος του Ερντογάν θεωρείται ο καλύτερός της φίλος στη Μέση Ανατολή και με τους ανθρώπους, με τους οποίους αισθάνεται άνετα, η κυβέρνηση Τραμπ, θέλει να δεθεί και να γίνουν ισχυρότεροι. Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται και η συμφωνία με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Ισραήλ, γι’ αυτό και οι ΗΠΑ είναι έτοιμες να πουλήσουν τα F35 στα ΗΑΕ, τα οποία αποτελούν τον πιο σημαντικό αντίπαλο της Τουρκίας αυτή τη στιγμή στη Μέση Ανατολή. Την ίδια στιγμή, ο Τραμπ, είναι πολύ προσεκτικός να μη χάσει τις ειδικές σχέσεις που έχουν οι Ηνωμένες Πολιτείες με την Σουνιτική Μουσουλμανική Αδελφότητα. Επομένως, είναι πολύ προσεκτικός, ώστε να μην προκαλέσει οποιεσδήποτε εντάσεις, με το Κατάρ για παράδειγμα. Είναι υπέρ των ΗΑΕ, αλλά δε θέλει να έχει κανένα πρόβλημα με το Κατάρ. Το ίδιο ισχύει και για την Τουρκία. Δεν είναι διατεθειμένος να αφήσει την Τουρκία να γλιτώσει με τις προκλήσεις της, όπως το να συνάψει τη συμφωνία με τη Ρωσία για τους S-400. Αυτό, δεν έχει καμία σχέση με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, έχει να κάνει με τον ανταγωνισμό υπερδυνάμεων. Αλλά όταν πρόκειται για την Τουρκία, το Κατάρ και τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, γενικά δεν αισθάνονται άνετα μαζί τους, αλλά δεν επιθυμούν να συγκρουστούν. Ωστόσο, υπάρχουν όρια για το πόσο μακριά μπορούν να φτάσουν. Όπως βλέπετε, αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Τραμπ, τηλεφωνεί ή μιλάει με τον Ερντογάν περιστασιακά, αρκετά συχνά πρέπει να πω και κατανοεί την αξία της Τουρκίας από την άποψη της real politic. Η γεωπολιτική θέση, η ανάγκη να χρησιμοποιήσει την Τουρκία έναντι του Ιράν και του Ιράκ, η σημασία της Τουρκίας στο θέμα της Συρίας, όλα όσα συμβαίνουν στη Βόρεια Συρία – δε θέλει (ο Τραμπ) να επενδύσει στρατεύματα στη Μέση Ανατολή, σε θέματα που δεν είναι εξαιρετικά σημαντικά για τους στρατηγικούς στόχους και τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών – οπότε, όσο μπορείς να κρατήσεις την Τουρκία σε κάποιο είδος λογικών σχέσεων, είναι καλό, επειδή τελικά, αυτό που είναι πιο σημαντικό για τους Αμερικανούς στη Μέση Ανατολή, είναι πρώτα απ’ όλα να αντιμετωπίσουν τη φιλοδοξία του Ιράν, ενώ η Τουρκία δεν είναι σημαντικό θέμα, δεν αποτελεί υψηλή προτεραιότητα. Γι’ αυτό θέλεις να την κρατήσεις σε ένα συγκεκριμένο σημείο και να βεβαιωθείς ότι δεν εντείνεις υπερβολικά τις σχέσεις. Αυτή είναι η άποψη του Τραμπ. Εν πάση περιπτώσει, νομίζω, κανείς στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν πρόκειται να λάβει πολύ αυστηρά μέτρα κατά της Τουρκίας, όσο η Τουρκία δε γίνεται εντελώς άπληστη. Το να τα βάλει με την Ελλάδα, θα σήμαινε απόλυτη πλεονεξία. Αυτό, θα ήταν κάτι, για το οποίο οι Αμερικανοί θα έπρεπε πραγματικά να αναθεωρήσουν την πολιτική τους. Νομίζω, όμως, ότι οι Τούρκοι γνωρίζουν, ότι η Αμερική, το λαμβάνει αυτό σοβαρά υπόψη της.

Μ.Π. – Έχουμε διαβάσει αναφορές ότι οι Τούρκοι αυξάνουν τα στρατεύματά τους στη Συρία και οι Ρώσοι δε φαίνονται πολύ ευχαριστημένοι με αυτό. Πώς βλέπετε το μέλλον της σχέσης μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας;

Γ.Κ. – Υπάρχουν πολλοί τομείς, όπου η Τουρκία και η Ρωσία εργάζονται για το ίδιο θέμα. Σε κάποιους από αυτούς διαφωνούν, σε κάποιους από αυτούς πρέπει να συμπεριφέρονται προσεκτικά, σε κάποιους από αυτούς συγκρούονται μεταξύ τους και σε κάποιους από αυτούς συμφωνούν. Αλλά δεν συμφωνούν για τη Συρία, επειδή οι Τούρκοι, είναι σαφώς υπέρ των εχθρών του Μπασάρ αλ Άσαντ, όπου οι Ρώσοι, είναι ξεκάθαρα με το μέρος του Μπασάρ, πράγμα που σημαίνει ότι πρόκειται να συγκρουστούν μεταξύ τους. Αλλά και οι δύο καταλαβαίνουν, ότι δε θέλουν αυτή η αντιπαράθεση να έχει κυρίαρχο αντίκτυπο στις σχέσεις τους. Γι’ αυτό, προσπαθούν συνεχώς να πετύχουν κάθε είδους διακανονισμό, που θα τους επέτρεπε να διαχειριστούν την κατάσταση. Δεν τη διαχειρίζονται, αλλά προσπαθούν. Δεν το καταφέρνουν, επειδή η σύγκρουση είναι αληθινή, χύνεται αίμα, δεν είναι εύκολο να το προσπεράσουν αυτό. Για τους ανθρώπους που αγωνίζονται επί τόπου, η κατάσταση είναι πέρα από τους Ρώσους και τους Τούρκους, είναι ντόπιοι που αγωνίζονται και θεωρούνται «προβληματικοί πελάτες» τόσο για τη Ρωσία όσο και για την Τουρκία. Είναι μία περίπλοκη κατάσταση. Προσπαθούν πολύ σκληρά να περιορίσουν αυτό το ζήτημα και να μην το καταστήσουν μοναδικό θέμα που επηρεάζει τις σχέσεις τους, γι’ αυτό μπορούν ταυτόχρονα να προχωρήσουν το θέμα των S-400, καθώς και όλα τα άλλα ζητήματα συνεργασίας για το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Καταφέρνουν να διαχωρίζουν τα διάφορα θέματα.

Μ.Π. – Στην τελευταία ανάλυσή σας στο Κέντρο Δημόσιας Διπλωματίας της Ιερουσαλήμ, είπατε και παραθέτω: «Πρέπει να γίνουν σαφή στον Ερντογάν, τα όρια των ενεργειών που είναι πρόθυμο να ανεχτεί το Ισραήλ. Η νόμιμη κριτική και οι πολιτικές διαφωνίες, βρίσκονται σίγουρα εντός των επιτρεπτών ορίων, ενώ η βλάβη στα ζωτικά συμφέροντα του Ισραήλ και η βοήθεια τρομοκρατικών οργανώσεων, μπορεί να οδηγήσουν σε μία αποφασιστική απάντηση του Ισραήλ». Πόσο κοντά βρισκόμαστε σε μία τέτοια απάντηση από το Ισραήλ;

Γ.Κ. – Νομίζω ότι προς το παρόν, δεν είμαστε κοντά σε αυτό. Διότι πιστεύω, ότι ο Ερντογάν γνωρίζει ότι μπορεί να μιλήσει για όλα τα θέματα, αλλά προσπαθεί να είναι πολύ προσεκτικός, ώστε να μην κάνει βήματα που θα ξεπερνούσαν μία συγκεκριμένη γραμμή. Εννοώ, ότι ήταν πολύ επικριτικός για τη συμφωνία μεταξύ ημών και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, ήταν πολύ επικριτικός για τη συμφωνία μεταξύ ημών, της Ελλάδας και της Κύπρου, σχετικά με τον αγωγό φυσικού αερίου και για την κατανομή των δικαιωμάτων εξόρυξης του πετρελαίου στη Μεσόγειο. Υπάρχουν πράγματα τα οποία επικρίνει πολύ και προσπαθεί να τα αμφισβητήσει, αλλά όχι με τρόπο που να μας επηρεάζει πραγματικά. Μπορούμε να προχωρήσουμε με όλες αυτές τις πολιτικές, μπορούμε να προχωρήσουμε με το Αμπού Ντάμπι και την Ειρηνευτική Συμφωνία και περιμένουμε να συμμετάσχουν περισσότερες χώρες. Ο Ερντογάν, μπορεί να φωνάζει μέχρι αύριο, αλλά αυτό δε θα τον βοηθήσει σε κάτι. Φώναξε, αν θέλεις, εντάξει. Το ίδιο ισχύει και με τον αγωγό. Νομίζω, ότι θα προχωρήσουμε με αυτό το έργο, παρά το γεγονός, ότι κάνει τον Ερντογάν δυστυχισμένο. Όσο απλώς φωνάζει, είμαστε μια χαρά και δεν νομίζω ότι θα οδηγηθούμε σε τέτοιο σημείο, ώστε να χρειαστεί να τον αντιμετωπίσουμε. Το ίδιο το Παλαιστινιακό ζήτημα νομίζω ότι είναι κάτι, το οποίο ξεκαθαρίσαμε και ο Ερντογάν, έκανε κάποια πράγματα για να ανταποκριθεί στα αιτήματά μας. Ήταν η εποχή που ο Σάλεχ αλ Αρούρι, ο νούμερο δύο της Χαμάς, καθόταν στην Κωνσταντινούπολη και διηύθηνε την επιχείρηση της Χαμάς εναντίον του Ισραήλ από εκεί. Είπαμε ότι αυτό δεν πρόκειται να το ανεχθούμε και τον έστειλαν εκτός Κωνσταντινούπολης για λίγο.Τώρα έχει επιστρέψει με την αντιπροσωπεία που έστειλε ο Haniyeh (Χανίγια). Ελπίζω, ότι δε θα παραμείνει ο ίδιος εκεί και δε θα διεξάγει τις επιχειρήσεις από την Κωνσταντινούπολη. Όλη αυτή η σοφιστικέ βοήθεια προς τους Παλαιστινίους, όσο είναι αυστηρά πολιτική και όχι στρατιωτική ή υποστήριξης της τρομοκρατίας, μπορεί να μην μας αρέσει ιδιαίτερα ο τρόπος με τον οποίο γίνεται, για να κερδίσει περισσότερη πολιτική δύναμη ο Ερντογάν, αλλά μπορούμε να την ανεχθούμε. Ελπίζουμε απλώς, ότι δε θα συμμετάσχουν στην υποστήριξη της τρομοκρατίας. Αυτό, είναι κάτι που θα μας ανάγκαζε να λάβουμε μέτρα εναντίον τους. Και ξέρουν τι είμαστε έτοιμοι να ανεχθούμε και τι όχι και νομίζω, ότι επί του παρόντος, προσπαθούν να τσεκάρουν τη θερμοκρασία του νερού όλη την ώρα, αλλά βρίσκουν ότι είναι ζεστό ή πολύ κρύο και αποφεύγουν να πηδήξουν μέσα στο νερό. Ελπίζω, ότι όλοι γνωρίζουν πώς να χειριστούν τέτοια θέματα, επειδή ο Ερντογάν επιχειρεί το ίδιο κόλπο με όλους. Όποτε βλέπει κάποιον που φοβάται να τον αντιμετωπίσει, θα πηδήξει μέσα (στο νερό). Κάναμε κάποια λάθη στο παρελθόν, όπως για παράδειγμα ο τρόπος με τον οποίο χειριστήκαμε το ζήτημα του Μαβί Μαρμαρά και νομίζω ότι δείξαμε αδυναμία και ο Ερντογάν το εκμεταλλεύτηκε. Σε τελική ανάλυση, έχουμε τόσο καλό εμπόριο με την Τουρκία, που είναι επίσης προς το συμφέρον του να περιορίσει την προκλητικότητά του έναντι του Ισραήλ. Κερδίζει πολλά από αυτή τη συνεργασία, όπως και εμείς και δεν υποτιμούμε τη σοβαρότητα της σχέσης αυτής ούτε εμείς.

Μ.Π. – Μήπως η Τουρκία γίνεται στρατηγικός αντίπαλος του Ισραήλ;

Γ.Κ. – Είναι ανταγωνιστής. Πιστεύω ότι σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να ανταγωνιστούμε, διότι σε τελική ανάλυση, ναι, μπορείτε να πείτε ότι είναι αντίπαλος, διότι η Μέση Ανατολή που θέλει να δει, είναι μία εντελώς διαφορετική Μέση Ανατολή από αυτήν που θέλουμε εμείς. Θέλουμε να δούμε μία Μέση Ανατολή ευημερίας, πραγματισμού, εκσυγχρονισμού, ειρήνης και συνεργασίας μεταξύ των διαφόρων εθνών που ζουν εκεί, ενώ ο Ερντογάν αναζητά κυριαρχία. Αναζητά την Τουρκική κυριαρχία, αναζητά την κυριαρχία της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, αναζητά την Ισλαμική κυριαρχία. Από όλες αυτές τις πλευρές, έχουμε διαφορετική κοσμοθεωρία για το μέλλον της Μέσης Ανατολής και από αυτήν την άποψη, είμαστε ανταγωνιστικοί και το ερώτημα είναι, ποιος θα είναι πιο επιτυχημένος στη διαμόρφωση του μέλλοντος της Μέσης Ανατολής. Νομίζω, ότι επί του πρακτέου, με όλο τον σεβασμό προς τον Ερντογάν, έχουμε καλύτερα επιτεύγματα. Όσο λοιπόν καταφέρνουμε να χρησιμοποιούμε τους πόρους μας, το χρονοδιάγραμμά μας, να ενώνουμε τις δυνάμεις μας με τους γείτονές μας, να προωθούμε τον εκσυγχρονισμό με τα νεοσύστατα έθνη, να σεβόμαστε τη δημοκρατία, να σεβόμαστε τα ανθρώπινα δικαιώματα, όσο προωθούμε αυτές τις ιδέες και δημιουργούμε καλύτερες σχέσεις με τους γείτονές μας, θα έχουμε το πάνω χέρι σε αυτόν τον ανταγωνισμό. Το πόσο ικανοί θα είμαστε σε αυτόν τον ανταγωνισμό εξαρτάται πρώτα απ’ όλα από εμάς. Εξαρτάται, όμως και από τη στάση της Διεθνούς Κοινότητας. Και οι καλύτερες σχέσεις που έχουμε με την Ελλάδα, για παράδειγμα, με την Κύπρο, αποτελούν πλεονέκτημα για την Ελλάδα, για την Κύπρο και για εμάς. Οι καλύτερες σχέσεις που έχουμε με τις χώρες του Βίσεγκραντ, αποτελούν πλεονέκτημα, διότι και αυτές έρχονται αντιμέτωπες με την Τουρκία και έχουμε πολύ καλές σχέσεις μαζί τους. Οι καλές σχέσεις επίσης, με τις χώρες της Μέσης Ανατολής, είναι σημαντικές, όπως η σχέση μας με την Αίγυπτο.

Μ.Π. – Θα μπορούσε η συμμαχία μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ, Αιγύπτου και Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων να οδηγήσει σε ένα βαθύτερο στρατιωτικό και πολιτικό σχηματισμό;

Γ.Κ. – Δεν είμαι σίγουρος για σχηματισμό, αλλά μπορεί να οδηγήσει σε καλύτερη πολιτική, ακόμα και στρατιωτική συνεργασία. Δεν είμαι σίγουρος ότι οδηγούμαστε σε κάποιου είδους νέο σχηματισμό, αλλά, ναι, θα είναι μεγαλύτερη η συνεργασία. Πρόκειται κυρίως για ενδυνάμωση της συμμαχίας του πραγματισμού. Όταν πρόκειται να συνάψεις διπλωματικούς δεσμούς, πρέπει να συζητήσεις για τα μέτρα ασφαλείας. Όσο πιο ασφαλής είναι η σύμπραξη του πραγματισμού στη Μέση Ανατολή, τόσο πιο προβληματικό θα είναι για την Τουρκία να επιβάλει την κοσμοθεωρία της, για το πώς θα πρέπει να μοιάζει η Μέση Ανατολή. Γι’ αυτό οι Τούρκοι είναι τόσο δυστυχισμένοι και εξοργισμένοι. Καταλαβαίνουν τι σημαίνει αυτό. Πρέπει να αποδείξουμε ότι αξίζει τον κόπο να ενώσουμε τα χέρια μας. Επομένως, πρέπει να ανταποκριθούμε στις προσδοκίες όλων των κατοίκων της περιοχής, σχετικά με το τι σημαίνει η συνεργασία με το Ισραήλ. Μπορούμε να συνεισφέρουμε πολλά και πρέπει να συνεισφέρουμε πολλά σε όλους τους φίλους μας στην Ελλάδα και την Κύπρο, αφενός και στις χώρες του Βίσεγκραντ, αφετέρου, αλλά και στους φίλους μας στη Μέση Ανατολή. Ορισμένοι από τους φίλους μας, δε γνωρίζουν ότι θα επωφεληθούν από αυτό και φοβούνται τόσο πολύ να τους «δουν» δημόσια μαζί μας, που χάνουν την ευκαιρία και στη συνέχεια διαμαρτύρονται ότι η ειρήνη δεν αποδίδει. Είναι κρίμα. Κοιτάξτε την Ιορδανία για παράδειγμα. Γιατί δεν ανοίγεται; Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα φέρνουν μαζί με εμάς, μια εγκάρδια ειρήνη, μια πραγματική ειρήνη, από κοινωνία σε κοινωνία. Θα κερδίσουν τόσα πολλά από αυτή, το ίδιο και εμείς και η προοπτική που έχουμε για τη Μέση Ανατολή θα κερδίσει πολλά. Αυτές, είναι ακριβώς οι αντίθετες προοπτικές από αυτές που έχει η Τουρκία για τη Μέση Ανατολή. Αυτό είναι το σημαντικό πράγμα, επάνω στο οποίο πρέπει να εργαστούμε άμεσα, για να εξασφαλίσουμε ότι πρόκειται να πραγματοποιηθεί. Πολλά από αυτά, εξαρτώνται από τη στάση των δυνάμεων που δεν είναι περιφερειακές δυνάμεις, οπότε έχω περιορισμένες προσδοκίες από τη Ρωσία και την Κίνα, καθώς ουσιαστικά φροντίζουν τις δικές τους δουλειές και προσπαθούν να προωθήσουν εμπορικές και οικονομικές συνεργασίες με τη Μέση Ανατολή, αλλά δεν έχουν καμία κοσμοθεωρία. Αυτό που σκέφτομαι, είναι τι θα συμβεί με τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη και δυστυχώς οι περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες, φοβούνται πρώτα απ’ όλα την Τουρκία λόγω των προσφύγων και δεύτερον, για κάποιους άγνωστους λόγους, αισθάνονται πιο άνετα να είναι στο πλευρό του Ιράν και της Τουρκίας, παρά στο πλευρό του Ισραήλ και των Αραβικών Εμιράτων. Βλέπεις την αντίδρασή τους στην ειρηνευτική συνθήκη μεταξύ ημών, του Μπαχρέιν και των ΗΑΕ και προβληματίζεσαι. Αυτοί οι άνθρωποι, θα έπρεπε να είναι με το μέρος μας, θα έπρεπε να χορεύουν στους δρόμους. Αντ’ αυτού, λένε εντάξει, πρέπει να πούμε ότι είναι καλή, αλλά δεν τη θεωρούμε καλή. Αυτό είναι γελοίο, το ίδιο συμβαίνει και με τους Δημοκρατικούς στις Ηνωμένες Πολιτείες. Πρέπει να πουν ότι είναι καλή (η ειρηνευτική συνθήκη), φυσικά και είναι καλή, αλλά βλέπεις ότι δεν το λένε από την καρδιά τους, βγαίνουν οι λέξεις από το στόμα τους, αλλά δεν αντανακλούν αυτό που πραγματικά έχουν στην καρδιά ή στο μυαλό τους. Πρόκειται για ένα κρίσιμο ζήτημα. Το πως οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί θα υποστηρίξουν αυτό το ζήτημα. Φυσικά ο Τραμπ, είναι πολύ χαρούμενος. Όμως, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τις εκλογές στις Ηνωμένες Πολιτείες, οπότε θα δούμε τι θα συμβεί και τότε θα μάθουμε ποια θα είναι η Αμερικανική στάση.

Μ.Π – Ευχαριστώ πάρα πολύ, Ταξίαρχε, για την συνέντευξη. Ήταν προνόμιο και τιμή μου η συνομιλία μαζί σας!

theflagreport.com 24/9/2020

Πληροφορίες που ελήφθησαν από τοπικές πηγές, ο αμερικανικός στρατός, ο οποίος υποστηρίζει την οργάνωση YPG στη Συρία, χθες πραγματοποίησε μια νέα στρατιωτική αποστολή 70 φορτηγών μέσω της πύλης αλ Ουαλίντ στα σύνορα Ιράκ-Συρίας, γράφουν τουρκικά δημοσιεύματα.

Το στρατιωτικό κομβόι που αποτελούνταν από 12 θωρακισμένα οχήματα, φορτηγά με καλύμματα, φορτηγά που μετέφεραν τρόφιμα και πολλά πετρελαιοφόρα κατευθύνθηκαν στις βάσεις και τα στρατιωτικά σημεία που ανήκουν στις αμερικανικές δυνάμεις στις επαρχίες Χασάκα, Ράκα, Ντέιρ εζ Ζορ.

Οι αμερικανικές δυνάμεις έχουν αποστείλει τουλάχιστον 300 φορτηγά σε πέντε αυτοκινητοπομπές στην περιοχή τις τελευταίες 2 εβδομάδες μέσω του Ιράκ μετά από μια παύση 2 μηνών.

Όλες οι αποστολές περιλαμβάνουν στρατιωτικές προμήθειες και πυρομαχικά καθώς και είδη πρώτης ανάγκης.

Οι αμερικανικές ενισχύσεις έγιναν εντατικότερες μετά την τουρκική εισβολή στη βόρεια Συρία τον Οκτώβριο του 2019. Οι Αμερικανοί έδωσαν προτεραιότητα στην ενίσχυση της παρουσίας τους γύρω από πετρελαιοπηγές ενώ άρχισαν να εκκενώνουν τις θέσεις τους από τη ζώνη επιχειρήσεων.

Τα τούρκικα δημοσιεύματα αναφέρουν ότι οι Αμερικανοί διατηρούν και ενισχύουν 11 βάσεις στις τρεις περιοχές που αναφέρθηκαν.
--
The Hellenic Information Team
© Βαλκανικό Περισκόπιο -Γιῶργος Ἐχέδωρος

H Πολεμική Αεροπορία προσανατολίζεται να επενδύσει ακόμη περισσότερο στην προμήθεια νέων μαχητικών αεροσκαφών.



Έτσι ερμηνεύονται οι κινήσεις για την απόκτηση επιπλέον οπλικών συστημάτων για τα μαχητικά Rafaleπέραν των βλημάτων METEOR.

Αυτές συνίστανται στην προμήθεια των πανίσχυρων κατευθυνόμενων βλημάτων αέρος εδάφους AASM και σε ένα αριθμό ατρακτιδίων (τα πρώτα για την 114ΠΜ) TALIOS, τα οποία εκτοξεύουν τις επιδόσεις του αεροσκάφους στις αποστολές βαθιάς κρούσης.

Ο αριθμός των όπλων AASM που θα αποκτηθούν δεν είναι γνωστός, σε ότι αφορά τα ατρακτίδια αυτά θα είναι μεταξύ τεσσάρων και έξι, ώστε να υπερκαλύπτεται τουλάχιστον ο αριθμός των διθέσιων Rafale που θα προμηθευτεί η ΠΑ.

Υπενθυμίζεται πως στην έκδοση του Rafale F3R που θα παραλάβει η ΠΑ, έχει πιστοποιηθεί η έκδοση του AASM η οποία διαθέτει κατεύθυνση λέιζερ ικανό έτσι να προσβάλλει κινούμενους στόχους.

Στη βασική του έκδοση το βλήμα AASM, είναι ουσιαστικά ένα «μικρό» SCALP-EG χάρη στο σύστημα σύγκρισης εικόνας του στόχου μέσω απεικόνισης IIR επιτυγχάνοντας ακρίβεια της τάξης του ενός μέτρου. Η εμβέλεια του όπλου ανέρχεται σε έως και 60 χλμ. αν η άφεση γίνει από μεγάλο ύψος.

Σε ότι αφορά το ατρακτίδιο TALIOS αυτό απλά μεταμορφώνει την τακτική κατάσταση για τον πιλότο παρέχοντας πληρη επιτήρηση και κατάδειξη στο πεδίο της μάχης, τόσο σε βαθιά κρούση όσο και σε εγγύς υποστήριξη.






Πηγή: pronews.gr

Στη νεότερη ευρωπαϊκή ιστορία με τον όρο Ιερά Συμμαχία, ή Μεγάλη Συμμαχία, φέρεται ιδιαίτερα η μετά την ήττα του Ναπολέοντα, ιστορική, μυστική αρχικά, τριμερής συνθήκη που συνήφθη μεταξύ των Αυτοκρατόρων Αλεξάνδρου Α΄ της Ρωσίας, Φραγκίσκου Α' της Αυστρίας και του Βασιλέα Φρειδερίκου Γουλιέλμου Γ΄ της Πρωσίας, (νικητές των ναπολεόντειων πολέμων) την οποία συνομολόγησαν και υπέγραψαν αυτοπροσώπως, στο Παρίσι στις 14/26 Σεπτεμβρίου(ν.ημερ) του 1815, δηλαδή περίπου τρεις μήνες μετά την λήξη του Συνεδρίου της Βιέννης(Ιούνιος 1815). Στη συμμαχία αυτή προσχώρησε το ίδιο έτος και η Αγγλία ενώ με την επιμέρους λεγόμενη συνθήκη «Αιξ λα Σαπέλ» του 1818 προσχώρησε και η Γαλλία.

H Ελληνική Επανάσταση εξερράγη υπό τους δυσμενέστερους οιωνούς: εφτά χρόνια μετά το Βατερλό, από την Ιβηρική Χερσόνησο ως την Ιταλία η Ευρώπη σείεται με εξεγέρσεις που απειλούν τα μοναρχικά καθεστώτα της. Μάλιστα ακριβώς την ίδια περίοδο (Ιανουάριος - Μάρτιος 1821) η είδηση της Ελληνικής Επανάστασης βρήκε τους εκπροσώπους των Μεγάλων Δυνάμεων να συνεδριάζουν στο Λάιμπαχ για το πώς η Ιερά Συμμαχία θα καταστείλει τα απελευθερωτικά κινήματα στη Νεάπολη και στο Πεδεμόντιο. Και ενώ η καταστολή αυτών των κινημάτων δεν έμοιαζε δύσκολη υπόθεση για τις πανίσχυρες ευρωπαϊκές απολυταρχίες, η ελληνική περίπτωση τις γέμιζε ανησυχίες γιατί απειλούσε την πολυπόθητη ισορροπία για την ευρωπαϊκή ήπειρο μετά τη συντριβή του Ναπολέοντα και απαιτούσε νέα στρατηγική και διπλωματία για τη διατήρηση της τάξης. Ο λόγος που η Ελλάδα αποτελούσε ξεχωριστή περίπτωση ανάμεσα στα επαναστατικά κινήματα της εποχής ήταν όχι ένας, αλλά δύο: πρώτον, η Ελλάδα αποτελούσε γέφυρα ανάμεσα στις δύο ηπείρους και, δεύτερον, η ανατροπή του status quo με τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας δημιουργούσε νέες και απρόβλεπτες δυναμικές στην περιοχή. H τύχη του μεγάλου ασθενούς, όπως είχε καθιερωθεί να αποκαλείται η εξουσία που εκπροσωπούσε η Υψηλή Πύλη, βρέθηκε ξανά στο επίκεντρο της προσοχής των Μεγάλων Δυνάμεων. Το Ανατολικό Ζήτημα έγινε ξανά διεθνές.

Ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, εθνικά συμφέροντα και περίπλοκοι διπλωματικοί υπολογισμοί, που κάθε ανακτοβούλιο και κυβέρνηση της Ευρώπης διατηρούσε για τον εαυτό της, συσπείρωσαν τις Μεγάλες Δυνάμεις ενάντια στην ελληνική υπόθεση. Επειτα υπήρχαν λόγοι στρατηγικού ενδιαφέροντος και αυτοί ήταν πάλι δύο: η προστασία των μεγάλων δρόμων που οδηγούσαν στην Ασία και, επιπλέον, η παρεμπόδιση της καθόδου των Ρώσων στη Μεσόγειο. Το τελευταίο ενδεχόμενο ανησυχούσε ιδιαιτέρως την Αγγλία και τη Γαλλία που έβλεπαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία ως τη μόνη ικανή δύναμη περιορισμού της ρωσικής επιρροής και, φυσικά, κάθε ανάλογης απόπειρας εξόδου της Ρωσίας στις θερμές θάλασσες της Μεσογείου. H υπόνοια μάλιστα ότι την Ελληνική Επανάσταση είχαν υποκινήσει οι Ρώσοι - υπουργός Εξωτερικών του τσάρου την ίδια εποχή ήταν ο Καποδίστριας - προκαλούσε ακόμη ισχυρότερα ανακλαστικά, ιδιαίτερα της Αγγλίας που έβλεπε ότι μια ανεξάρτητη και ελεύθερη Ελλάδα θα ήταν ανταγωνιστική ναυτική δύναμη για τα αγγλικά συμφέροντα. Ετσι ακριβώς εξηγείται ο αγγλικός φιλοτουρκισμός στις αρχές του Αγώνα.

Ξένοι με τη θάλασσα οι Τούρκοι, χρησιμοποιούσαν άγγλους αξιωματικούς στα πληρώματα - αναφέρεται μάλιστα ότι πάνω από ογδόντα βρήκαν τον θάνατο τη στιγμή της πυρπόλησης της τουρκικής ναυαρχίδας στη Χίο από τον Κανάρη. Γνωστή είναι άλλωστε και η βοήθεια που προσέφεραν στον ανεφοδιασμό των Τούρκων σε διάφορες πολιορκίες οι άγγλοι πρόξενοι που μετατρέπονταν άλλοτε σε κατασκόπους και άλλοτε σε αντιπροσώπους εμπορικών εταιρειών εφοδιάζοντας με αγαθά και πολεμικό υλικό την Υψηλή Πύλη (Κυριάκου Σιμόπουλου, Πώς είδαν οι ξένοι την Ελλάδα του '21, Αθήνα 1979, τ. A´, σ. 25). Κατά τον ιστορικό C.W. Crawley (The Question of Greek Independence. Α study of British policy in the Near East 1821-1833, Cambridge 1930, p. 5.), οι Αγγλοι υπήρξαν επί τρεις γενεές φιλότουρκοι απλώς και μόνο επειδή μισούσαν τους Ρώσους. Την ίδια στιγμή φοβόντουσαν μήπως αναβιώσει ο γαλλικός κίνδυνος και επιδίδονταν σε περίπλοκους διπλωματικούς ελιγμούς προκειμένου να εξασφαλίσουν ρυθμιστικό ρόλο στη μεταβατική περίοδο που θα ακολουθούσε μια ενδεχόμενη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

H Αγγλία

Ο γάλλος πρόξενος στη Θεσσαλονίκη Cousinιry το 1822 αναφέρει λεπτομερώς σε υπόμνημά του προς το γαλλικό υπουργείο των Εξωτερικών τους λόγους που οδήγησαν την Αγγλία στο να υιοθετήσει τη συγκεκριμένη και χωρίς προσχήματα εχθρική στάση απέναντι στην ελληνική εξέγερση. Στο αναγεννώμενο ελληνικό έθνος η Αγγλία αναγνώρισε μια ναυτική δύναμη, έναν αντίπαλο που έπρεπε να πνιγεί στο λίκνο του (βλ. Democratie Iliadou, Les Balkans jouet de la pratique des Puissances europeennes pendant les XVIII et ΧΙΧ Siecles,Balkan Studies, Thessaloniki, τ. 16, 1975, σ. 175).

H Γαλλία

Αλλά και η Γαλλία, καίτοι αντίπαλος της Αγγλίας, δεν κράτησε εξαρχής ευνοϊκή στάση απέναντι στους εξεγερμένους Ελληνες. Από τη μια το κοινό της δέος με την Αγγλία σε ό,τι αφορούσε πιθανή κάθοδο των Ρώσων στη Μεσόγειο και από την άλλη η εμπορική της ανταγωνιστικότητα με το ελληνικό ναυτικό που έφερνε τους έλληνες εμπόρους σε κάθε γωνιά και αγορά της οθωμανικής Ανατολής, συνιστούσαν, αμφότεροι, ισχυρούς λόγους αντιπάθειας σε κάθε ελληνική προσπάθεια για ανεξαρτησία. Χώρια που οι Γάλλοι τον Αγώνα των Ελλήνων δεν τον είδαν ως απελευθερωτικό, αλλά ως μια ανταρσία, μια απείθεια κατά της καθεστηκυίας τάξης που άξιζε γι' αυτό να τιμωρηθεί και να περιορισθεί εν τη γενέσει της. H γαλλική μοναρχία είχε πολύ νωπή στη μνήμη της ακόμη την πληγή της γαλλικής Επανάστασης και ανησυχούσε «για την τρομακτική πρόοδο των νέων ιδεών που εκδηλώνονταν κάθε φορά υπό τον μανδύα του ανθρωπισμού» (G. Vautier, Le Mouvement Philhellène en France sous la Restauration, περ. «L'Acropole», 1926, σ. 213).





H Αυστρία

Εκείνη που πάντως δεν επρόκειτο να προκαλέσει έκπληξη με τη στάση της ήταν η Αυστρία. Για την εσωτερική και εξωτερική πολιτική του καγκελαρίου Μέτερνιχ που επιθυμούσε να πνίξει κάθε ιδέα φιλελευθεροποίησης του καθεστώτος διακυβέρνησης της χώρας και καταδυνάστευσης των λαών, η ελληνική υπόθεση αποτελούσε επικίνδυνο παράδειγμα γιατί μπορούσε να προκαλέσει την εξέγερση και άλλων υποδούλων, χωρίς να εξαιρούνται ακόμη και οι δικοί της. H ωμή διατύπωση του ίδιου: «Εξω από τα ανατολικά μας σύνορα τριακόσιες ή τετρακόσιες χιλιάδες κρεμασμένοι, στραγγαλισμένοι ή παλουκωμένοι δεν είναι δα και σπουδαίο πράγμα» (βλ. Curt Erler, Der Philhellenismus in Deutschland, 1821-1829, Duesseldorf, 1906, σ. 7), συνόψιζε τη σκληρότητα του σκοταδιστή Μέτερνιχ που ακόμη και οι ομόγλωσσοί του, γερμανοί φιλελεύθεροι, τον αποκαλούσαν κατ' εκτροπήν εκφώνησης του ονόματός του Mitternacht («μεσονύκτιο»).

Φυσικά τον φόβο από μια πιθανή ρωσική επέκταση στον Νότο συμμεριζόταν και η Αυστρία. Γι' αυτό, ακόμη και όταν το 1825 η Βιέννη υποχρεωνόταν να αναγνωρίσει την ελληνική ανεξαρτησία, ο λόγος ήταν ένας: η εξουδετέρωση της ρωσικής επιρροής. H απομάκρυνση του Καποδίστρια δύο χρόνια νωρίτερα από τη θέση του στο ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών, έργο συστηματικής υπόσκαψής του από τον Μέτερνιχ, διευκόλυνε εξίσου τα αυστριακά όσο και τα τουρκικά συμφέροντα, γεγονός που αναγνωρίστηκε από την Υψηλή Πύλη. Σε συνομιλία (βλ. αναφορά προς Μέτερνιχ, 10 Μαΐου 1823 στο έργο Philip Argenti, Diplomatic Archive of Chios 1577-1841, Cambridge 1954, τ. A´, σ. 449) του Χοσρέφ πασά με τον πρεσβευτή της Αυστρίας στην Κωνσταντινούπολη Franz Xavier Freiherr von Otenfels-Gswind διερμηνευόταν η ευγνωμοσύνη του σουλτάνου για τη συγκεκριμένη και άλλες σημαντικές εκδουλεύσεις της αυστριακής αυτοκρατορικής Αυλής προς την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

H Ρωσία

Και τώρα ερχόμαστε στην περίπτωση της Ρωσίας που, ως ομόθρησκη χώρα, φαινόταν ο φυσικός προστάτης των Ελλήνων. Φαινόταν, αλλά δεν ήταν, ανεξάρτητα από τον ρόλο που της απέδωσαν και τη στάση τελικά που υιοθέτησε η ρωσική εξωτερική πολιτική κατά του σταθερού εχθρού της, των Τούρκων. Οι τσάροι στην πραγματικότητα είχαν από τη μια να αντιμετωπίσουν μια εχθρική Τουρκία και από την άλλη έναν συνασπισμό αγγλογαλλικών συμφερόντων που απειλούσε να εισέλθει στη Βαλκανική μετά τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Βέβαια, η εξέλιξη των πραγμάτων στη συνέχεια προσέλαβε νέα δυναμική και παρά το ότι η Ρωσία, επηρεασμένη από τον Μέτερνιχ, αποκήρυξε το κίνημα του Υψηλάντη, ο απαγχονισμός του Πατριάρχη και οι σφαγές στην Πόλη μετέβαλαν τη ρωσική πολιτική, αν και όχι δραστικά στην αρχή. Εκείνο πάντως το οποίο ως γεγονός αποτέλεσε σταθερό παράγοντα ενθάρρυνσης των βαλκανικών λαών ήταν η μόνιμη ρωσοτουρκική αντιδικία που, με την έκρηξη της Ελληνικής Επανάστασης, παρέσυρε τη Ρωσία σε πόλεμο κατά της Τουρκίας ενώπιον μιας Ευρώπης έκπληκτης μπροστά στις απροσδόκητες, γι' αυτήν, εξελίξεις.

Υπό τον πλήρη έλεγχο της Άγκυρας βρίσκεται η αεροπορική βάση αλ-Ουατίγια. Στη βάση πραγματοποιούνται εκτεταμένα έργα και ο κύριος διάδρομος έχει ανακατασκευαστεί πλήρως και όπως αναφέρουν πληροφορίες έχουν ήδη εγκατασταθεί νέα «αμυντικά συστήματα», που παραπέμπουν σε αντιαεροπορικά.



Να σημειωθεί πως ο νέος διάδρπμος στη βάση έχει πλέον μήκος 4 χλμ. ώστε να μπορεί να εξυπηρετεί και μεγάλα μεταφορικά αεροσκάφη, όπως το Α400Μ.

Η τουρκική Αεροπορία αναμένεται να κάνει εκτεταμένη χρήση της βάσης για την περαιτέρω προώθησή της στην Λιβύη, άσχετα του τι κατάληξη θα έχει η παραίτηση Σάρατζ ή όχι.

Al-Watia air base in Libya, which is under Turkey’s control seems to have completed the construction of the runway. New defense systems have also been installed.

Source: @ahmedabdo1806 #Turkey #Libya #ليبيا pic.twitter.com/JjcANAKh7K

— MiddleEastWatch (@MiddleEastWatc1) September 24, 2020