Παραλείψεις, ολιγωρίες και χαμένες ευκαιρίες στην ιστορία των ελληνικών εξοπλιστικών προγραμμάτων

    Όπως και την περίοδο που διανύουμε, όπου βρισκόμαστε εν μέσω επανεξοπλισμού των ΕΕΔ μετά από πολυετή αδράνεια, λόγω της οικονομικής κρίσ...

   

Όπως και την περίοδο που διανύουμε, όπου βρισκόμαστε εν μέσω επανεξοπλισμού των ΕΕΔ μετά από πολυετή αδράνεια, λόγω της οικονομικής κρίσης της τελευταίας δεκαετίας. Έτσι και την επταετία 1997-2003 υπήρξε μια εξοπλιστική περίοδος που προέκυψε από τις ελλείψεις που βγήκαν στο φως μετά την κρίση των Ιμίων. Κατά την περίοδο αυτή παρ’ ότι έγιναν σπουδαία βήματα ως προς τον εξοπλισμό και εκσυγχρονισμό των ΕΕΔ με νέας γενιάς οπλικά συστήματα, υπήρξαν ολιγωρίες και κακές εκτιμήσεις με αποτέλεσμα να χαθούν πολύτιμες ευκαιρίες.

Στο παρόν άρθρο θα αναλύσουμε πως λάθη και ολιγωρίες του παρελθόντος έχουν επηρεάσει σήμερα τόσο τις δυνατότητες των ΕΕΔ όσο και το κόστος που καλούμαστε να πληρώσουμε σήμερα για την αντικατάσταση συστημάτων αυτών που θα μπορούσε να έχει γίνει φθηνότερα 15 χρόνια νωρίτερα.

Leopard 2

Οι ανάγκες που προέκυψαν στα μέσα τις δεκαετίας του 90’ ήταν για 500 νέα άρματα νέας τεχνολογίας τα οποία θα παραγγέλνονταν σε δύο φάσεις 250+250. Έτσι στο ΕΜΠΑΕ 1996-2000 εγκρίθηκε κονδύλι ύψους 2 δις δολαρίων για την αγορά 246 νέων αρμάτων και τον εξοπλισμό έξι επιλαρχίών.

Η σύμβαση

Μετά από εξαντλητικές δοκιμές των υποψήφιων αρμάτων στο Λιτόχωρο, τον Μάρτιο του 2003 υπογράφηκε η σύμβαση 016Α/03 ύψους 1.726.925.641 ευρώ για την απόκτηση 170 αρμάτων μάχης, 12 αρμάτων περισυλλογής Buffel, 8 γεφυροφόρων Leagun στο σασί Leopard 1 από τα αποσυρθέντα άρματα του ελληνικού στρατού καθώς και εξομιωτές, εργαλεία, βιβλιογραφία και εκπαίδευση και ανταλλακτικά δύο ετών. Το κόστος ανά μονάδα ανήλθε στα 8.170.000 ευρώ περίπου. Παράλληλα αποκτήθηκαν από τα αποθέματα του Γερμανικού στρατού 183 άρματα Leopard 2A4 παλαιότερης έκδοσης, με κόστος ανά μονάδα στα 250.000. Με αυτό τον τρόπο καλύφθηκε η αρχική απαίτηση κατά τα 2/3.

Όμως η απόφαση της Γερμανίας για μείωση των αρμάτων σε χρήση με τον Γερμανικό στρατό εκείνη τη εποχή μαζί με την αντίστοιχη απόφαση της Ολλανδίας δημιούργησε μια τεράστια δεξαμενή αρμάτων Leopard 2 Α4/Α5/Α6 που εκμεταλλεύτηκαν πολλές χώρες πλην της Ελλάδας.

Έτσι τα άρματα που μεταβιβάσθηκαν από το 2005 έως σήμερα ήταν 1277 Leopard 2A4, 105 Leopard 2A5 και 159 Leopard 2A6, ενώ μικρό μέρος αυτών των αρμάτων κατά πλειοψηφία Leopard 2A4 βλέπουμε να δωρίζεται σήμερα στην Ουκρανία ως βοήθεια για την αντιμετώπιση της Ρωσικής εισβολής.

Τα παραπάνω αναλυτικά μεταβιβάσθηκαν ως εξής:Τουρκία, σύνολο 354 Leopard 2A4 σε τιμή περίπου 1,25 εκ. ευρώ/ άρμα
Σιγκαπούρη, σύνολο 201 Leopard 2A4
Καναδάς, σύνολο 95 Leopard 2A4
Χιλή, σύνολο 180 Leopard 2A4
Φινλανδία, σύνολο 124 Leopard 2A4 και 100 leopard 2A6
Ινδονησία, σύνολο 103 Leopard 2A4
Πολωνία, σύνολο, 140 Leopard 2A4 και 105 leopard 2A5
Καναδάς, σύνολο, 80 Leopard 2A4 και 20 leopard 2A6
Πορτογαλία, σύνολο 39 leopard 2A6

Το 2005 ο ελληνικός στρατός αποτελούνταν από 8 Μ/Κ Ταξιαρχίες πεζικού, 2 Σύνταγματα Μ/Κ Πεζικού και 4 Τεθωρακισμένες Ταξιαρχίες ήτοι 17,5 ΕΜΑ (Επιλαρχίες Μέσων Αρμάτων) με περίπου 700+ άρματα μάχης. Με τις κατάλληλες κινήσεις που δεν έγιναν ποτέ, αφού και μια συμπληρωματική παραγγελία 22 Leopard 2A4 δεν ολοκληρώθηκε, θα μπορούσε να ομογενοποιήσει το σύνολο του αρματικού στο πεδίο του Έβρου σε ένα τύπο άρματος στο διαμέτρημα των 120 χιλιοστών, αποκτώντας απαράμιλλη τεχνολογική και επιχειρησιακή ανωτερότητα. Με αυτή τη λογική όλα τα αμερικάνικα άρματα της σειράς Μ θα αποσύρρονταν και στα νησιά θα αντικαθήσταντε από τα Leopard 1A5 που ήδη είχαμε αποκτήσει σε ικανοποιητικούς αριθμούς. Το όλο εγχείρημα με μία μέση τιμή τις 900.000 ευρώ το άρμα θα κόστιζε μόλις γύρω στα 350 εκ ευρώ χωρίς ανταλλακτικά και πυρομαχικά και το όπλο των τεθωρακισμένων θα γινόταν το ισχυρότερο της Ευρώπης. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ