«Το παιδί μου έφυγε από κοντά τόσο νωρίς. Μάριε αγόρι μου, αστέρι της ψυχής μου, πάντα χαμογελαστός, ποτέ δεν με είχες στεναχωρήσει για ποτέ...
«Το παιδί μου έφυγε από κοντά τόσο νωρίς. Μάριε αγόρι μου, αστέρι της ψυχής μου, πάντα χαμογελαστός, ποτέ δεν με είχες στεναχωρήσει για ποτέ και για τίποτα. Αξιοπρεπής και εργατικός, δοτικός σε όλους. Ήσουν ο γιος που θα ήθελε κάθε μάνα στην αγκαλιά της.
Ο καλύτερος αδελφός για τα αδέρφια σου. Ο καλύτερος εγγονός για τους παππούδες σου. Ο καλύτερος σύντροφος για την κοπέλα σου, τη Ζωή μας. Από μκρός ονειρευόσουν να γίνεις πολότος.. Έβαλες υψηλούς στόχους και τα κατάφερες, Έγινες ο Ίκαρος της καρδίας μας, ο ήρωας που ποτέ δεν θα ξεχάσουμε. Όλη η Ελλάδα φωνάζει αθάνατος.
Για μένα ήσουν είσαι και θα είσαι το παιδί μου. Ο άγγελός μου που τόσο θαύμαζα. Και πόσο περήφανη με έχεις κάνει... Και πόσο να ήξερες πόσο θα μου λείψεις. Και τέλος δύο στίχους στον Μάριο, στον Στάθη και τους πιλότους που χάθηκαν και κυρίως στους πιλότους που πετάνε για την Πατρίδα μας: ο αετός πεθαίνει στον αέρα, ελεύθερος και δυνατός.
Καλό ταξίδι αγόρι μου γλυκό, καλό παράδεισο αστέρι και όσο θα αναπνέω δεν θα σε ξεχάσω ποτέ. Ο γιος μου ήταν ο υποσμηναγός Μάριος-Μιχαήλ, πέθανε υπέρ πατρίδος. Αθάνατος...»
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.