Έρχονται και αυτά... Προχωρά το πρόγραμμα των 76 αμφίβιων AAV-7, κόστος κάτω από 180 εκατ. ευρώ

ptisidiastima.com_Για το θέμα των αμφίβιων τεθωρακισμένων AAV-7 που θα προμηθευθούν οι Έλληνες Πεζοναύτες έχουμε γράψει από την πρώτη στιγμ...

ptisidiastima.com_Για το θέμα των αμφίβιων τεθωρακισμένων AAV-7 που θα προμηθευθούν οι Έλληνες Πεζοναύτες έχουμε γράψει από την πρώτη στιγμή, και έχουμε τοποθετηθεί υπέρ της επιλογής που έκανε το ΓΕΣ και το ΓΕΕΘΑ. Βέβαια, κάποιοι θεώρησαν πως τα AAV-7, που προωθήθηκαν από τον ΑΓΕΕΘΑ, είναι μια καλή ευκαιρία για να χτυπήσουν τον ίδιο. Χωρίς να υπολογίζουν πως η προμήθεια τέτοιων οχημάτων είναι ανεκπλήρωτος πόθος των Πεζοναυτών εδώ και δεκαετίες. Ως το μέσο που θα τους κάνει Πεζοναύτες, κι όχι καλοεκπαιδευμένο Πεζικό με ειδίκευση στις αποβάσεις από αποβατικά πλοία.

Απλά κάποιους τους βολεύει να λένε πως “το Πολεμικό Ναυτικό ξέρει” (που ξέρει), αλλά “το ΓΕΕΘΑ δεν ξέρει”. Και ξέρουν αυτοί. Το έχουμε ξαναπεί, τα μεταχειρισμένα από ΗΠΑ δεν έχουν ούτε διαφήμιση, ούτε προωθητικό “πακέτο” για σίτιση χειριστών λογαριασμών twitter.

Άλλώστε η διαφορά Πεζικού που κάνει απόβαση, με τους Πεζοναύτες που κάνουν απόβαση, φάνηκε στον Β’ ΠΠ. Όταν στη Νορμανδία ή στην Ιταλία έγιναν αποβάσεις με Πεζικό, ενώ στον Ειρηνικό “έπαιξαν μπάλα” οι Πεζοναύτες, με το island hopping. Εκεί αποδείχτηκε η αξία του περίφημου Amphibious Vehicle, Tracked (LVT), που εξελίχθηκε με τα χρόνια, στο LVTP-5 και μετά στο LVTP-7. Οι Αμερικανοί Πεζοναύτες που έχουν κάνουν ουκ ολίγες πραγματικές αποβάσεις, ξέρουν την αξία του μέσου.

Ευτυχώς όμως το πρόγραμμα προχωρά κανονικά, και παρά τα διάφορα προβλήματα, συντονιστικού χαρακτήρα, είναι εντός χρονοδιαγραμμάτων. Υπενθυμίζουμε πως αντίστοιχες καθυστερήσεις είχαμε και με τα OH-58D Kiowa Warrior, όπως και με τα Μ1117 (για διαφορετικούς λόγους κάθε φορά). Θα πρέπει να πούμε πως τα οχήματα παραχωρούνται ουσιαστικά δωρεάν, αυτό που θα πληρώσουμε είναι η ανακατασκευή τους, η εκπαίδευση, και οι απαραίτητες υποδομές.

Το AAV-7 είναι ένα τεχνολογικό υβρίδιο, που χρειάζεται υψηλού επίπεδου συντήρηση. Συνεπώς, το να τα αγοράσουμε, για να τα παρατήσουμε άνευ ανταλλακτικών στον ήλιο και μετά… βλέπουμε, δεν είναι επιλογή. Ο Στρατός θέλει να τα συντηρεί, γιατί θα έχουν συνεχή χρήση, και πρέπει να είναι πάντα διαθέσιμα.

Η Τουρκία ξέρουμε πως δεν θα έρθει “νύχτα”, αλλά θα έρθει αν το αποφασίσει. Πρέπει λοιπόν η στρατιωτική ηγεσία να έχει πληθώρα λύσεων και μέσων στην διάθεση της, ώστε να μην αναγκαστεί να πάει στην πολιτική ηγεσία και να πει “χάσαμε”. Συνεπώς, χρειαζόμαστε πολλά AAV-7, για τις πράγματι δύσκολες και επικίνδυνες αποστολές απόβασης. Ακόμη και περισσότερα αν είναι δυνατόν, αλλά οι ΗΠΑ δεν μπορούν να αποχωριστούν άλλα, τουλάχιστον πριν το 2030 με 2035. Έτσι, αυτά που έχουμε, πρέπει να έχουν υψηλές διαθεσιμότητες.

Εκεί ακριβώς θα επενδυθεί είναι η σχεδιαζόμενη δαπάνη, καθώς και στο πολυετές FOS (σύμβαση υποστήριξης) που θα ακολουθεί τα οχήματα. Ο ΕΣ, που έχει πικρή εμπειρία από μη ύπαρξη FOS και δυσκολία εξεύρεσης ανταλλακτικών (λόγοι που οδήγησαν σε απόσυρση τα γαλλικά τεθωρακισμένα ΑΜΧ10 και τα άρματα ΑΜΧ30) δεν καλύπτεται από μια ισχνή αρχική σύμβαση υποστήριξης (Initial Logistics Support), χρειάζεται περισσότερα. Αλλά και πάλι, το συνολικό κόστος για τα 76 AAV-7 υπολογίζεται τελικά στα 150 με 180 εκατ. ευρώ, πολύ πιο κάτω από ότι ξέραμε.

Το ενδιαφέρον είναι πως με πίεση από την ελληνική πλευρά, οι Αμερικανοί έχουν δεσμεύσει υπέρ μας αριθμό οχημάτων που θα έρθουν μέσα στο 2023. Ο λόγος είναι πως το ΓΕΕΘΑ θέλει να ξεκινήσει άμεσα η εκπαίδευση και των μονίμων στελεχών, αλλά και των στρατευσίμων, προκειμένου να έχουμε εφεδρείες που θα γνωρίζουν το όχημα και θα είναι εξοικειωμένες με αυτό.

Ο σχεδιασμός περιλαμβάνει και δοκιμές και χρήση του οχήματος από μεγάλα αποβατικά σκάφη συμμαχικών μας χωρών, όπως της Γαλλίας αλλά και της Αιγύπτου. Δεν θα ήταν καθόλου άσχημα αν καταφέρναμε να έχουμε τα πρώτα AAV-7 στη άσκηση ΜΕΔΟΥΣΑ 13 του 2023, και να τα δούμε να εξαπολύονται από τα αιγυπτιακά πλοία υποστήριξης αποβάσεων Mistral!

Κλείνοντας, να πούμε πως προχωρά και ο σχεδιασμός για τη δημιουργία λιμενοβραχίονα που θα μπορεί να φιλοξενεί κάποια αποβατικά σκάφη του ΠΝ στο Βόλο. Το κόστος ενός τέτοιου έργου είναι εξαιρετικά χαμηλό, ειδικά σε σχέση με τα οφέλη που θα υπάρξουν. Το ΠΝ ενδιαφέρεται καθώς θα υπάρχει διασπορά των μέσων του, ενώ το ΓΕΣ και το ΓΕΕΘΑ επιθυμούν τη διατήρηση της Ταξιαρχίας Πεζοναυτών στο Βόλο, προκειμένου να υπάρχει μια ενεργή μονάδα στο μετόπισθεν, με υψηλή μαχητική αξία (για την κάλυψη ευαίσθητων υποδομών αν χρειαστεί, μέχρι την ενεργοποίηση της εφεδρείας). Άλλωστε όλη η περιοχή καλύπτεται από την 110 και 111 ΠΜ, ενώ πλησίον υπάρχει και το Στεφανοβίκειο.