Μπορεί τέσσερις χιλιάδες αστυνομικοί να κληθούν σήμερα να περιφρουρήσουν το κέντρο της Αθήνας για την επέτειο της δολοφονίας του Αλέξανδρου...
Μπορεί τέσσερις χιλιάδες αστυνομικοί να κληθούν σήμερα να περιφρουρήσουν το κέντρο της Αθήνας για την επέτειο της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, αλλά ο "γνωστός χώρος" θα προσπαθήσει να βρει τις τρύπες στο δίχτυ ασφαλείας για να δημιουργήσει γεγονότα άξια καταγραφής από τα Μέσα. Ήδη το κάλεσμα για 12 το μεσημέρι σήμερα από το indymedia είναι ενδεικτικό.
11 χρόνια έχουν περάσει από τη δολοφονία του δεκαπεντάχρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στην συμβολή των οδών Τζαβέλα και Μεσολογγίου από τον μπάτσο Ε. Κορκόνεα. Η εξέγερση που ακολούθησε σαν αντίδραση στην εν ψυχρώ δολοφονία του Αλέξη διήρκησε αρκετές εβδομάδες αψηφώντας την αστυνομοκρατία, την άγρια καταστολή και την κρατική παντοδυναμία. Μεγάλο κομμάτι της μαθητικής-φοιτητικής κοινότητας οργάνωσε καταλήψεις διαρκείας σε σχολικούς και πανεπιστημιακούς χώρους και συμμετείχε μαζικά στις διαδηλώσεις και τις συγκρούσεις εκείνων των ημερών. Άνθρωποι όλων των ηλικιών συναντήθηκαν στον δρόμο, συγκρούστηκαν με τις δυνάμεις καταστολής, επιτέθηκαν σε αστυνομικά τμήματα, κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους. Τα συγκρουσιακά γεγονότα απλώθηκαν σε όλο τον ελλαδικό χώρο, ακόμα και έξω από αυτόν σαν ένδειξη αλληλεγγύης στους εξεγερμένους. Ο Δεκέμβρης του ’08 έχει μείνει στην συλλογική μας μνήμη σαν μία από τις πιο σημαντικές, με όρους μαζικότητας και μαχητικότητας, εκφράσεις της οργής των καταπιεσμένων αυτού του τόπου. Κι αυτό διότι κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Δεκέμβρη, οι καταπιεσμένοι και χρησιμοποιώντας τα μέσα και τις πρακτικές της αντιβίας διεκδίκησαν τη δυνατότητα να εκφράσουν την αντίδραση και την οργή τους με κεντρικούς όρους στο δημόσιο χώρο, από τον οποίο υπό άλλες συνθήκες είναι αποκλεισμένοι. Τέτοια εξεγερσιακά γεγονότα δείχνουν αφενός ότι το κράτος δεν είναι άτρωτο και αφετέρου ότι τα κοινωνικά και ταξικά κινήματα μπορούν και πρέπει να διεκδικήσουν την ύπαρξή τους, βάζοντας φρένο στη συνεχή όξυνση της καταστολής.
Εν έτει 2019, η νέα φιλελεύθερη διαχείριση έρχεται να υλοποιήσει μία επιθετική πολιτική αναδιάρθρωσης σε όλα τα κοινωνικά πεδία. Το ολομέτωπο χτύπημα του αναρχικού κινήματος, των προσφύγων και των μεταναστών, των καταλήψεων, των δομών του αγώνα και η καταστολή των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων στο σύνολό τους αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την εφαρμογή των αντικοινωνικών πολιτικών που για τους από τα κάτω σημαίνουν περαιτέρω φτωχοποίηση, εξαθλίωση και αποκλεισμό. Η κατασταλτική εκστρατεία που ξεκίνησε με την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, έχει εκδηλωθεί με την εκκένωση δεκάδων καταλήψεων, τον εγκλεισμό προσφύγων και μεταναστών σε στρατόπεδα συγκέντρωσης κάτω από απάνθρωπες συνθήκες, την αστυνομική κατοχή των Εξαρχείων, την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης και της απεργίας μέσα από το νέο “αναπτυξιακό” νομοσχέδιο και την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Παράλληλα αποτελεί κομμάτι του σχεδιασμού για την επιβολή της νέας κοινωνικής συνθήκης. Πάνω στην υποχώρηση των αγώνων και στον κατακερματισμό του κοινωνικού ιστού που συνέβη την προηγούμενη περίοδο σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης, έρχεται να χτιστεί με την τρομοκρατία η κοινωνική συνθήκη της σιωπής, του φόβου και της υποταγής.
Η προσπάθεια επιβολής μιας συνθήκης φόβου και τρομοκράτησης εκδηλώθηκε κατ’ επανάληψη. Είδαμε εκκενώσεις καταλήψεων-προσαγωγές-συλλήψεις-χρήση χημικών, βασανισμούς ανθρώπων, σεξιστικές επιθέσεις από μπάτσους σε περαστικές (κορυφαία παραδείγματα: η επίθεση στα Εξάρχεια μετά την πορεία στις 14 Σεπτέμβρη, όλη τη μέρα της 17 Νοέμβρη και η προσπάθεια εισβολής χωρίς ένταλμα σε καφενείο καθώς και ο βασανισμός συντρόφου από ΜΑΤ).
ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΘΟΡΜΗΤΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΟΝ ΣΥΝΕΧΗ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ, 12 Μ.Μ.
