Νοεμβριανά ονομάστηκαν οι συγκρούσεις των επιστράτων των Αθηνών με συμμαχικές δυνάμεις στην Αθήνα που έλαβαν χώρα στις 18 Νοεμβρίου του 191...
Νοεμβριανά ονομάστηκαν οι συγκρούσεις των επιστράτων των Αθηνών με συμμαχικές δυνάμεις στην Αθήνα που έλαβαν χώρα στις 18 Νοεμβρίου του 1916.
Η Ελλάδα την εποχή εκείνη ήταν διχασμένη ανάμεσα στο κράτος των Αθηνών με επικεφαλής τον Βασιλέα Κωνσταντίνο και στο κράτος της Εθνικής Αμύνης στη Θεσσαλονίκη με επικεφαλής τον Ελ. Βενιζέλο.
Η πολιτική του Βενιζέλου η οποία ήταν και η σωστή την εποχή εκείνη ήταν η Ελλάδα να συμπαραταχθεί με τους συμμάχους στον πόλεμο εναντίον των κεντρικών λεγόμενων δυνάμεων (δεν καταλαβαίνω). Αντιθέτως, η πολιτική του Κων/νου ουδετερότητας που ουσιαστικά ευνοούσε τις κεντρικές δυνάμεις. Την Γερμανία και στην Αυστροουγγαρία.
Οι πιέσεις των κεντρικών δυνάμεων όσο και της ΑΝΤΑΝΤ ήταν αφόρητες στην Ελλάδα για να μπει στον πόλεμο. Ο Κωνσταντίνος αναγκάστηκε να έρθει σε συμφωνία με τους συμμάχους και να παραδώσει μέρος του οπλισμού του λεγομένου κράτους των Αθηνών.
Ο συμμαχικός στόλος με επικεφαλής τον ναύαρχο Νταρτίς Κιφουρνέ απαίτησε την παράδοση αυτών των όπλων, όμως οι στρατιωτικοί παράγοντες που είχαν πίσω τους 20.000 επίστρατους έπεισαν τον Κωνσταντίνο να παραβιάσει την συμφωνία αυτήν και να δεχτεί την παράδοση του οπλισμού στους συμμάχους. Σε αυτό τους βοηθούσε και η θετική άποψη της κοινής γνώμης που έβλεπε σε αυτήν την ενέργεια μια επέμβαση στα εσωτερικά της Ελλάδος. Τέλος πάντων μετά την απόρριψη των απαιτήσεων των συμμάχων ναύαρχος Νταρτίς Ντιφουρνέ ζήτησε να επιβιβαστούν συμμαχικά αγήματα στην Αθήνα από το Φάληρο και τον Πειραιά όπου βρισκόταν ο συμμαχικός στόλος. Η Αθήνα το επέτρεψε αυτό και συμφώνησαν ότι δεν θα χτυπήσουν τους σύμμαχους με ναύτες που θα αποβιβαστούν. Έτσι 3.000 άντρες, Γάλλοι κυρίως και Βρετανοί, αποβιβάστηκαν στο Φάληρο και τον Πειραιά και κατευθύνθηκαν προς την Αθήνα. Ωστόσο μέσα στην πρωτεύουσα ήταν 20.000 επίστρατοι ένοπλοι. Τα πράγματα εξελίσσονταν ομαλά ώσπου ξέσπασαν αψιμαχίες το μεσημέρι. Αποτέλεσμα να φονευθούν και να τραυματιστούν 194 σύμμαχοι και 82 Έλληνες. Οι σύμμαχοι εντυπωσιάστηκαν γιατί δεν περίμεναν την ένοπλη αντίσταση.
Μάλιστα όπως σημειώνει ο Βρετανός ιστορικός Ρίτσαρντ Γκλόγκ αποσύρθηκαν ταπεινωτικά. Αποσύρθηκαν φυσικά αλλά ο συμμαχικός στόλος βομβάρδισε κοντά στο Στάδιο και στο Παλάτι πιέζοντας έτσι τον Κωνσταντίνο και την Κυβέρνηση για ένα νέο συμβιβασμό που επήλθε το απόγευμα της ημέρας εκείνης της 18ης Νοεμβρίου το 1916.
Μετά το συμβιβασμό αυτό ξέσπασε πογκρόμ εναντίον των Βενιζελικών από πλευράς των Κωνσταντινικών με 35 φόνους, λεηλασίες, απαγόρευση εφημερίδων και άλλες ενέργειες εναντίον των Βενιζελικών παραγόντων. Ακολούθησε μετά η κάθοδος του Βενιζέλου βεβαίως και η εκθρόνιση του Κωνσταντίνου από τους συμμάχους.
----------------------------------------
Ο Βενιζέλος έκανε "επανάσταση" στην Θ/νίκη με γαλλικές λόγχες. Αυτές τον έφεραν και στην Αθήνα, σαν κατοχικό πρωθυπουργό-μαριονέτα. 30 χρόνια αργότερα, τέτοιες ενέργειες των Τσολάκογλου, Λογοθετόπουλου και Ράλλη, χαρακτηρίστηκαν προδοτικές κι έστειλαν τους προαναφερόμενους ισόβια για συνεργασία με τον κατακτητή. Αντιθέτως, ο Βενιζέλος ονομάστηκε "Εθνάρχης". Δύο μέτρα και δύο σταθμά. Ο Κων/νος, προκειμένου να αποφευχθεί μεγαλύτερη αιματοχυσία, παραιτήθηκε από τον θρόνο του, παραδίδοντας την εξουσία στον κατοχικό πρωθυπουργό Βενιζέλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Κωνσταντίνος ήταν υπέρ της συμμετοχής μας στον πόλεομ στο πλευρό της Αντάντ. Όμως πρώτα οι "Σύμμαχοι" έπρεπε να εγγυηθούν την εδαφική ακεραιότητα της χώρας και της Βορείου Ηπείρου και απαιτούσε να γνωρίζει τα μελλοντικά μετά την λήξη του πολέμου εδαφικά κέρδη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Αντάντ λέει: "Κάτσε ρε, εδώ έχουμε έναν πρωθυπουργό (τον Βενιζέλο) που θέλει να συμμετέχει η Ελλάδα στον πόλεμο άνευ όρων και δεν μας πιέζει για καμία προεξόφληση".
Έτσι, Αντάντ και Βενιζέλος άρχισαν το εμπόριο περί δήθεν γερμανοφιλίας του Κωνσταντίνου, Γλύξμπουργκ κλπ.