ΕΘΙΜΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΗ ΙΜΒΡΟ ΜΑΣ!

Οι τρεις πρώτες μέρες περνούσαν μέσα σε ήπιο κλίμα με τους Νυμφίους και έφτανε η μεγάλη Πέμπτη, η κόκκινη Πέμπτη όπως την λέγαμε. Τη μέρα αυ...

Οι τρεις πρώτες μέρες περνούσαν μέσα σε ήπιο κλίμα με τους Νυμφίους και έφτανε η μεγάλη Πέμπτη, η κόκκινη Πέμπτη όπως την λέγαμε. Τη μέρα αυτή έβαφαν τα κόκκινα αυγά και γι’ αυτό την έλεγαν κόκκινη. Τα αυγά τα έβαφαν με ριζάρι, που έιναι η κόκκινη ρίζα του φυτού «μπογιά». Για ποικιλία έβαφανκαι λίγα κίτρινα με τρυφερά φύλλα και βλαστάρια αμυγδαλιάς. Τα κόκκινα αυγά συμβολίζουν τα κόκκινα από το αίμα της καρδιάς της, δάκρυα της Παναγίας για τον Μονογενή της.
Ένα από τα κόκκινα αυγά το κρατούσαν ολοχρονίς φυλαγμένο στο εικονοστάσι. Σύμβολο της γονιμότητας, το έβαζαν πάνω στηνκοιλιά της στείρας γυναίκας, για να «δέσει» παιδί, ή της ύποτης ν’ αποβάλει, για να «κρατήσει». Το ίδιο έκαναν και στα ζωντανά.
Τα πλαιά χρόνια, το βράδυ της Μεγάλης Πέμτης στόλιζαν ένα φανάτι με βάγιες κι έβγαιναν στην γειτονιά κι έλεγαν αυτό το τραγούδι:

Σήμερα μαύρος ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα,
Σήμερα τ’άστρα θλίβονται και το φεγγάρι κλαίγει.
Πάει στη μάνα του ο γιος θολός και βουρκωμένος
κι η μάνα του τον έρωτα κι η μάνα του του λέει.
-Γιε μου, με τ’άστρα μάλωσες, γιε μου, με το το φεγγάρι,
γιε μου, με τον αυγερινό, που πάει και βασιλεύει;
-Μηδέ με τ’άστρα μάλωσα, μηδέ με το φεγγάρι,
μηδέ με τον αυγερινό που πάει και βασιλεύει.
Τη νύχτα, τα μεσάνυχτα και την βαθιά αυγίτσα,
ακούει τις πόρτες που χτυπούν και τα κλειδιά γυρίζουν.
-Ποιος είν’αυτός, όπου χτυπά την πόρτα μου και τα κλειδιά γυρίζει;
-Εγώ ‘μαι ο απόστολος και πρώτος μαθητής σου.
-Δεν είσαι συ απόστολος και πρώτος μαθητής μου,
μόν’ είσαι συ ο διάβολος κι ήρτες να με προδώσεις.
Εμείς οι τρεις, οι τέσσερις κι οι άλλοι δεκατέσσερις
την πόλη τη γυρίσαμε, το βασιλέ δεν ήβραμε.