ΜΕ 5 Αξιωματικούς και 28 Ναύτες Βυθίζεται το ΥΠΟΒΡΥΧΙΟ «ΤΡΙΤΩΝ» και «δένει» με ΝΕΟ ΑΙΜΑ το ΑΙΓΑΙΟ με τον ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ

ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΩΡΑ ΠΟΥ ΟΙ ΒΡΩΜΟΤΟΥΡΚΟΙ ΚΡΑΤΟΥΣΑΝ ΟΥΔΕΤΕΡΗ ΣΤΑΣΗ, ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ ΠΟΤΙΖΕ ΜΕ ΝΕΟ ΑΙΜΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙ...

ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΩΡΑ ΠΟΥ ΟΙ ΒΡΩΜΟΤΟΥΡΚΟΙ ΚΡΑΤΟΥΣΑΝ ΟΥΔΕΤΕΡΗ ΣΤΑΣΗ, ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ ΠΟΤΙΖΕ ΜΕ ΝΕΟ ΑΙΜΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ...

16 Νοεμβρίου 1942: "Το ελληνικό υποβρύχιο ""Τρίτων"", με κυβερνήτη τον Υποπλοίαρχο Επαμεινώνδα Κοντογιάννη, επιτίθεται στο στενό του Καφηρέα της Εύβοιας εναντίον γερμανικής νηοπομπής και βυθίζει ένα πετρελαιοφόρο. Στη συνέχεια, αφού καταδιώκεται από γερμανικά πλοία για 6 ώρες, βυθίζεται από τορπίλη, παρασύροντας στον υγρό του τάφο 5 αξιωματικούς και 28 ναύτες."

Η Τελευταία αποστολή... Πως χάθηκε το "Τρίτων"

  Στις 10 Νοεμβρίου το Υ/Β Τρίτων απέπλευσε για την 13η και μοιραία περιπολία του. Το επιχειρησιακό του σχέδιο προέβλεπε την αποβίβαση 5 Ελλήνων στρατιωτικών και υλικού 750 kg στη νοτιοανατολική ακτή της Εύβοιας και έπειτα πολεμική περιπολία στο Κεντρικό Αιγαίο. Στις 16 Νοεμβρίου το Υ/Β Τρίτων έφτασε έξω από το ακρωτήριο Καφηρέα, αλλά λόγω θαλασσοταραχής ο κυβερνήτης του ανέβαλε την αποβίβαση για την επόμενη νύχτα και εντωμεταξύ εκτέλεσε σύντομη πολεμική περιπολία στην περιοχή. Στις 16:00 εντοπίστηκε εχθρικό υδροπλάνο και καταδύθηκε σε περισκοπικό βάθος. Στις 16:20 εντόπισε εχθρική νηοπομπή και ετοιμάστηκε για επίθεση. Η νηοπομπή κατευθυνόταν προς τα Δαρδανέλια και αποτελούνταν από το ατμόπλοιο «Alba Julia» και το δεξαμενόπλοιο «Celeno» που συνοδεύονταν από ένα αντιτορπιλικό, το «Hermes», που ήταν το πρώην ελληνικό «Βασιλεύς Γεώργιος» που καταλήφθηκε με σοβαρές ζημιές σε δεξαμενή επιδιόρθωσης του Ναυστάθμου της Σαλαμίνας και στη συνέχεια επισκευάστηκε από τους Γερμανούς, και 2 βοηθητικά ανθυποβρυχιακά, τα «2101» και «2102».

Το «2101» ήταν επιταγμένο αλιευτικό, ενώ το «2102» ήταν η επιταγμένη θαλαμηγός «Μπριγκίττα» του εφοπλιστή Ευγενίδη. Ο οπλισμός τους αποτελούνταν από πυροβόλα των 8,8 και των 3,7 cm, πολυβόλα, βόμβες βάθους, Α/Υ συσκευές και υδρόφωνα. Το «2102» είχε ήδη εντοπίσει το Υ/Β Τρίτων από απόσταση 1.400 m. Το έχασε όμως και η νηοπομπή το προσπέρασε, αλλά το Υ/Β Τρίτων στράφηκε εναντίον της και εκτόξευσε μια τορπίλη κατά του ουραγού πλοίου στις 16:30 από απόσταση 5.500 m. Σύμφωνα με τον κυβερνήτη του Κοντογιάννη η τορπίλη έπληξε το «Alba Julia», αλλά οι Γερμανοί το διέψευσαν.

Οι υπόλοιποι 5 εμπρόσθιοι τορπιλλοβλητικοί σωλήνες δεν πυροδοτήθηκαν, από λάθος χειρισμό. Το «2102» ξαναεντόπισε το Υ/Β Τρίτων και επιτέθηκε εναντίον του με 13 βόμβες βυθού, ρυθμισμένες όμως για βάθη 70-125 m, ενώ το Υ/Β Τρίτων βρισκόταν σε βάθος 30 m. Η νηοπομπή συνέχισε το δρόμο της διατάσσοντας όμως το «2102» να συνεχίσει την καταδίωξη του Υ/Β Τρίτων. Αυτό έριξε άλλες 11 βόμβες βυθού άκαρπα. Έπειτα όμως η Α/Υ συσκευή του υπέστη βλάβη και αναγκάστηκε να αποσυρθεί βορειοανατολικά, με μικρή ταχύτητα και ζιγκ-ζαγκ για να εμποδίσει τον εντοπισμό του από το Υ/Β Τρίτων. Στις 19:15 όμως οι Γερμανοί επισκεύασαν την Α/Υ συσκευή και ξαναεντόπισαν το Υ/Β Τρίτων σε απόσταση 3 km. Μάλιστα, στις 19:42, σύμφωνα με την αναφορά του Γερμανού κυβερνήτη του «2102», διέκρινε και το περισκόπιο του Υ/Β Τρίτων, καθώς και μια τορπίλη που είχε εκτοξευθεί εναντίον του, την οποία με ελιγμό απέφυγε ο κυβερνήτης.

Στις 20:05 το «2102» έριξε 13 βόμβες βυθού κατά του Υ/Β Τρίτων, που πάλι ήταν ρυθμισμένες σε λάθος βάθος (70-125 m), αλλά αυτή τη φορά προκάλεσαν σοβαρές ζημιές στο Υ/Β Τρίτων. Αν το υποβρύχιο βρισκόταν σ' αυτό το βάθος θα καταβυθίζονταν αμέσως.

Το τραυματισμένο Υ/Β Τρίτων επιχείρησε να διαφύγει, αλλά κηλίδες ορυκτελαίου και πετρελαίου έγιναν ορατές στην επιφάνεια, καθώς μεταξύ άλλων είχαν υποστεί ρήγματα οι εξωτερικές δεξαμενές καυσίμων τοπ Υ/Β Τρίτων.

Το «2102» ακολούθησε πλέον καταπόδας το υποβρύχιο ρίχνοντας και τις τελευταίες του 12 βόμβες βυθού, αλλά πάλι ρυθμισμένες σε λάθος βάθος, πλην όμως και πάλι προκάλεσαν νέες ζημιές στο Υ/Β Τρίτων. Όμως στο Υ/Β Τρίτων δεν γνώριζαν ότι ο διώκτης τους δεν μπορούσε πια να τους βλάψει. Ανήλθε σε περισκοπικό βάθος και εξαπέλυσε τορπίλη κατά του «2102» από απόσταση 400 m. Το μικρό ανθυποβρυχιακό και πάλι απέφυγε με επιδέξιο ελιγμό την τορπίλη. Το «2102» αν και χωρίς βόμβες βυθού πλέον συνέχιζε να ακολουθεί το υποβρύχιο, ζητώντας ταυτόχρονα αεροπορική υποστήριξη με τον ασύρματο.

Ο Κοντογιάννης, μη γνωρίζοντας την έλλειψη βομβών βυθού του εχθρού και υπό τις δηλητηριώδεις αναθυμιάσεις χλωρίου από τις πλημμυρισμένες ηλεκτρικές συστοιχίες, διέταξε ανάδυση και «εξόρμηση πυροβόλου» κατά του καταδιωκτικού. Βιάστηκε όμως να ανοίξει την καταπακτή του πυργίσκου και όταν βγήκε ο ίδιος με το περίστροφο στο χέρι, θαλάσσιο νερό άρχισε να μπαίνει από την ανοικτή κάθοδο και προς στιγμή οι άντρες που ακολουθούσαν έκλεισαν την καταπακτή. Ο κυβερνήτης μόνος έξω από το σκάφος άδειασε το περίστροφο πυροβολώντας κατά του «2102» και προσπάθησε να φθάσει στο πυροβόλο των 10 cm για να ρίξει και μ' αυτό. Το «2102» σάρωσε το Υ/Β Τρίτων με τα πυροβόλα και τα πολυβόλα του. Επιπλέον εμβόλισε το υποβρύχιο στο δεξιό μέρος της πλώρης.

Ο Κοντογιάννης έχασε τις αισθήσεις του από τον κλονισμό και έπεσε στη θάλασσα.΄Η ομοχειρία επιφανείας άνοιξε πλέον πάλι την καταπακτή και όρμησε να λάβει θέσεις για να πολεμήσει το «2102». Ο διώκτης όμως ήταν πολύ κοντά και διέθετε πλήθος πολυβόλων, με τα οποία θέρισε το πλήρωμα του Υ/Β Τρίτων, ενώ τα πυροβόλα του πυρπόλυσαν το γέρικο σκαρί. Τελικά, στις 22:14 το «2102» ξαναεμβόλισε το φλεγόμενο Υ/Β Τρίτων, που ανατράπηκε.

Από τους επιζώνtες του πληρώματος 30 παραδόθηκαν, ή μαζέύτηκαν αναίσθητοι μαζί με τον πλωτάρχη Κοντογιάννη και 2 διέφυγαν κολυμπώντας ως τη Εύβοια, στο χωριό Θυμιανή, όπου κάτοικοι τους έκρυψαν και τους φυγάδευσαν στην Αθήνα και τελικά πάλι στη Μέση Ανατολή, συνεχίζοντας τον αγώνα. Γερμανικό άγημα πεζοναυτών ερεύνησε για χρήσιμα το φλεγόμενο κουφάρι του Υ/Β Τρίτων, αλλά το μόνο που πήρε ήταν η διάτρητη πολεμική του σημαία. Στις 22:35 Υ/Β Τρίτων χάθηκε κάτω από τα νερά, μαζί με τους σωρούς των 36 νεκρών του.

Η πολεμική σημαία του Υ/Β Τρίτων παρέμεινε στα χέρια του κυβερνήτη του «2102», πλωτάρχη Κλάινερ ως ενθύμιο ως τις 20 Σεπτεμβρίου 1972, όταν την παρέδωσε στον πλωτάρχη Ι. Μανιάτη στο Κίελο της Γερμανίας, όπου ο τελευταίος είχε πάει να παραλάβει το νέο (τότε) υποβρύχιο Τρίτων II, που ναυπηγήθηκε εκεί κατά παραγγελία της Ελλάδας από τη σύμμαχη πλέον Δ. Γερμανία.