ΑΠΟΨΗ: Το Πολεμικό Ναυτικό έχει εδώ και 2 χρόνια φροντίσει για το πρόβλημα των UAVs & USV!

Οι εξελίξεις του πολέμου στην Ουκρανία σίγουρα έχουν βρεθεί στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος τους τελευταίους μήνες. Όπου πέρα από τις βάρβα...

Οι εξελίξεις του πολέμου στην Ουκρανία σίγουρα έχουν βρεθεί στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος τους τελευταίους μήνες. Όπου πέρα από τις βάρβαρες μάχες που διεξάγονται στις πόλεις και τις πεδιάδες της Ουκρανίας, γίνονται και πολλές συγκρούσεις στη Μαύρη Θάλασσα. Ίσως ο όρος “συγκρούσεις” να είναι υπερβολικός, αλλά όταν χάνονται πλοία και πληρώματα, σίγουρα έχουμε ναυτικό πόλεμο.

Η βύθιση του ρωσικού καταδρομικού Moskva ήταν μάλλον η κορφή του παγόβουνου. Μπορεί ο αντιπλοϊκός πύραυλος Neptune να έκανε το ντεμπούτο του στις επιχειρήσεις αλλά το έκανε… δυναμικά. Και προκαλεί εντύπωση πως το Moskva βυθίστηκε μόλις με 2 πυραύλους, ούτε με επιθέσεις κορεσμού, ούτε με τίποτε “περίεργο”. Και άλλα πλοία του Ρωσικού Στόλου της Μαύρης Θάλασσας πάλι με χρήση αντιπλοϊκών πυραύλων βυθίστηκαν, ή και με ελαφρύτερα όπλα. Το πρόσφατο χτύπημα στη φρεγάτα Admiral Makarov όμως, με μη επανδρωμένα σκάφη επιφανείας (USV), ήταν που προκάλεσε ανησυχία.

Το Admiral Makarov αν και δεν βυθίστηκε, είναι εκτός υπηρεσίας οπότε οι Ρώσοι έχασαν μια σοβαρή πλατφόρμα που εκτόξευε πολύ τακτικά πυραύλους Kalibr εναντίον ουκρανικών στόχων. Βέβαια η επίδραση των 8 πυραύλων cruise που έφερε το σκάφος είναι πολύ μικρή σε έναν πόλεμο επιπέδου Ουκρανίας. Αλλά οι Ουκρανοί πέρασαν ένα μήνυμα, πολύ ξεκάθαρο, ενώ ήταν μια ακόμη σημαντική νίκη σε επικοινωνιακό επίπεδο. Η δε “εξαφάνιση” του Makarov, και η μη κυκλοφορία φωτογραφιών μετά το περιστατικό, σημαίνει πως μάλλον δεν είναι καλά τα πράγματα. Πάμε τώρα στα USV και το πως αυτά «τρόμαξαν» πολλούς, και προφανώς στην Ελλάδα.

To USV που χρησιμοποίησαν οι Ουκρανοί δεν είναι κάτι πρωτότυπο, ή υπερυψηλής τεχνολογίας. Είναι ένα σχετικά απλό κατευθυνόμενο ταχύπλοο, μια “τορπίλη επιφανείας”, που ελέγχεται ίσως μέσω δορυφόρου, μέσω StarLink. Χαμηλού κόστους λοιπόν αλλά προσφέρουν υψηλή αποτελεσματικότητα εναντίον πλοίων όπως αυτά του ρωσικού στόλου. Ενός ναυτικού που αν ήταν σε πόλεμο με σύγχρονα δυτικά πλοία, δεν θα είχε και πολλές ελπίδες. Τα USV όμως, τα “πραγματικά”, είναι πρόβλημα για κάθε ναυτικό, ακόμη και για το δικό μας.

 “πραγματικά” USV, εννοούμε τα πιο εξελιγμένα που φέρουν αντιαρματικούς πυραύλους ή/και ελαφρές τορπίλες, και όχι τα πλοιάρια αυτοκτονίας γεμάτα εκρηκτικά. Με τέτοια όπλα, από μια απόσταση 5 ή 10 μιλίων, μπορούν να βγάλουν εκτός όχι μόνο μια FDI HN, αλλά κι ένα Arleigh Burke. To θέμα είναι πως αντιμετωπίζονται και πόσο θα κοστίσει η αντιμετώπισή τους.

To σύστημα ηλεκτρονικών παρεμβολών (ECM) όπως πολλές φορές έχουμε γράψει, είναι η καλύτερη αντιμετώπιση, καθώς αν έχει δυνατότητες C-UAV, δηλαδή μπορεί να κάνει παρεμβολές στη σύνδεση μεταξύ βάσης και USV, τότε το τελευταίο θα πρέπει ή να επιστρέψει, ή να κάνει βόλτες επιτόπου χωρίς έλεγχο, εκτεθειμένο σε πυρά. Η χρήση ECM θεωρείται soft kill, δηλαδή καταστροφή ή αδρανοποίηση χωρίς χρήση βίας. Το πρόβλημα είναι πως δεν έχουμε ECM στα σύγχρονα πλοία μας και ελπίζουμε πως θα μπει. Οπότε θα συνεχίσουμε να «πιέζουμε» μέχρι να δούμε τη σύμβαση για τοποθέτηση κάποιου στις FDI HN. Κι αν θέλετε την άποψή μας, προτείνουμε το Scorpius-N της ΙΑΙ.  ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ