«Η γιαγιά τους κάηκε ζωντανή! Τα παιδιά τριγυρνούσαν μόνα τους, άνθρωποι περνούσαν μέσα από τις φλόγες…»

Τις συγκλονιστικές στιγμές που έζησε στην καταστροφική φωτιά που έπληξε το Μάτι αφηγείται η Κατερίνα Μαλά, κάτοικος της περιοχής, στο D...

Τις συγκλονιστικές στιγμές που έζησε στην καταστροφική φωτιά που έπληξε το Μάτι αφηγείται η Κατερίνα Μαλά, κάτοικος της περιοχής, στο Down Town και τη Φανή Πλατσατούρα.

«Το μεσημέρι της Δευτέρας, μου ζήτησε ο γιος μου να πάμε στο διαμέρισμα της Ραφήνας για να πάρει κάποια προσωπικά του αντικείμενα. Φτάνοντας, ώρα 17:19, βλέπω από μακριά τη φωτιά και απευθείας βγάζω δυο φωτογραφίες. Λέω στον γιο μου “Τζώρτζη, αυτή η φωτιά θα μας κάψει” και φεύγουμε σαν τους τρελούς για το σπίτι μας στο Μάτι. Όλοι εμείς εδώ οι κάτοικοι γνωρίζουμε ότι ο δυτικός άνεμος είναι ο χειρότερος για την περιοχή μας. Γυρίζουμε πίσω λοιπόν. Η κόρη μου παρακολουθούσε ξαπλωμένη στην τηλεόραση τη φωτιά στην Κινέτα. Φωνάζω και στα δυο μου παιδιά “γρήγορα, βάλτε παπούτσια και βγείτε έξω να φτιάξετε μια αντιπυρική ζώνη στο διπλανό οικόπεδο που είναι εγκαταλελειμμένο. Έρχεται μεγάλη φωτιά”.

Την αντιπυρική ζώνη θα την έφτιαχναν με τσάπα και τσουγκράνα. Εγώ έφυγα ξανά για τη Ραφήνα να φέρω πίσω τον άντρα μου που εκείνη την ώρα εργαζόταν στο φροντιστήριο που διατηρούμε στην περιοχή. Μέσα σε 20 λεπτά η φωτιά όχι μόνο είχε φουντώσει, αλλά έκαιγε ακόμη και τις πέτρες στη θάλασσα. Τα αφήσαμε όλα πίσω μας και προσπαθούσαμε να καθοδηγήσουμε τον κόσμο για να σωθεί από τη φωτιά. Τους έλεγα “μπείτε στα αυτοκίνητά σας και κατευθυνθείτε προς τη Νέα Μάκρη”. Κάποια στιγμή κατάλαβα ότι έρχονταν αυτοκίνητα από τη Νέα Μάκρη προς το Μάτι. Μπήκα μπροστά και τους έκλεισα το δρόμο για να μην καούν ζωντανοί.

Τους φώναζα “στρίβετε εδώ επί τόπου και φεύγετε όλοι πίσω προς Νέα Μάκρη. Από εδώ δεν περνάει κανείς”. Οι οδηγοί δεν είχαν καταλάβει το μέγεθος της φωτιάς. Μέσα στον πανικό τους αντέδρασαν. Άρχισα τότε να χτυπάω τα καπό των αυτοκινήτων και να τους προειδοποιώ πως “είτε μένετε εδώ και καίγεστε σαν τα ποντίκια είτε πάτε προς τη Νέα Μάκρη”. Αρκετή ώρα μετά βλέπω μαζεμένη την οικογένειά μου. Μαζί και ο άντρας μου που κρατούσε από το χέρι τρία άλλα παιδιά. Ο μεγάλος μάλιστα ήταν πρώην μαθητής μας στο φροντιστήριο. Τριγυρνούσε ξυπόλητο το παιδί. Τον ρωτάω πού τους βρήκε.

Μου είπε ότι η γιαγιά τους κάηκε ζωντανή, η οικογένεια χωρίστηκε μέσα στον πανικό και τα παιδιά τριγυρνούσαν μόνα τους. Αυτά ζήσαμε τη Δευτέρα. Άνθρωποι να καίγονται ζωντανοί και άλλοι να περνούν μέσα από τις φλόγες για να σωθούν. Στο σήμερα τώρα, οι δρόμοι στο Μάτι έχουν καθαριστεί από 385 εθελοντές και από δήμους που κινητοποιήθηκαν μόνοι τους. Απλοί άνθρωποι με τσουγκράνες και φτυάρια στα χέρια προσφέρθηκαν αφιλοκερδώς να μας βοηθήσουν. Ο δήμος του Μαραθώνα πουθενά. Το ίδιο και ο κύριος Ψινάκης. Και οι πολιτικοί που έρχονται μόνο περιφερειακά του Ματιού. Να μπουν μέσα να μας πουν τι;

Ότι η απόφασή τους να κλείσουν εκείνες τις τραγικές ώρες τη λεωφόρο Μαραθώνος ήταν δολοφονία εν ψυχρώ; Άνθρωποι που άφησαν τις δουλειές τους και ήρθαν να μας στηρίξουν. Έχουν δημιουργήσει κοινωνικό μαγειρείο και κάθε μέρα μοιράζουν πόρτα-πόρτα 500 μερίδες ζεστό φαγητό. Υπάρχει επίσης αυτοοργανωμένο δίκτυο για καθαρισμό σπιτιών, συνεργεία με αλυσοπρίονα, άντρες εθελοντές που απομακρύνουν τα μπάζα. Εμείς, οι κάτοικοι των πληγεισών περιοχών δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμα τι μας έχει συμβεί. Πηγαίνουμε από κηδεία σε κηδεία. Αλλά δεν θα λιγοψυχήσουμε. Δεν θα χαρίσουμε τα σπίτια μας σε κανέναν».