ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΞΟΔΙΟ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ «ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ»

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ Ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Πατριάρχης, παρέστη συμπροσευχόμενος κατά τήν κηδείαν τoῦ ἀειμνήστου Δημητρίου Φραγκοπ...

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

Ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Πατριάρχης, παρέστη συμπροσευχόμενος κατά τήν κηδείαν τoῦ ἀειμνήστου Δημητρίου Φραγκοπούλου, Ἄρχοντος Διδασκάλου τοῦ Γένους, πρῴην Λυκειάρχου τοῦ Ζωγραφείου Λυκείου, ἐκφράσας τήν συμπάθειαν καί τά συλλυπητήρια Αὐτοῦ εἰς τούς οἰκείους τοῦ ἀειμνήστου Διδασκάλου.

Ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία ἐτελέσθη ὑπό τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Τρανουπόλεως κ. Γερμανοῦ ἐν τῷ Ἱ. Ναῷ Ἁγίας Τριάδος Σταυροδρομίου, καί τόν ἐπικήδειον λόγον ἐξεφώνησε, κατά τήν τάξιν, ὁ Πανοσιολ. Τριτεύων κ. Νήφων.

Ο «Δάσκαλος του Γένους» όπως μας αρέσει, δικαίως, να τον αποκαλούμε, υπήρξε ο άνθρωπος που για δεκαετίες συμβόλιζε την περήφανη και αξιοπρεπή στάση της Ρωμιοσύνης που αντιστέκεται, της Ρωμιοσύνης που αγωνίζεται και επιμένει να μείνει ζωντανή και να συνεχίσει να δημιουργεί στην κοιτίδα της, την Κωνσταντινούπολη. Διευθυντής του ιστορικού Ζωγραφείου Λυκείου επί τριάντα πέντε χρόνια, έζησε μέσα στο μάτι του κυκλώνα όλη την θυελλώδη περίοδο της μεγάλης κρίσης για την Ρωμιοσύνη, των πιέσεων στην Ομογένεια και της φυγής των Ρωμιών της Πόλης από τις πατρογονικές εστίες του.

Σεπτεμβριανά, απελάσεις, η κίνηση «πολίτη μίλα τουρκικά», και μαζί η αγανάχτηση, η κούραση, το σύνδρομο της “μαύρης πέτρας”, που οδήγησε δεκάδες χιλιάδες ομογενείς να εγκαταλείψουν την Πόλη από τις αρχές του 1960 μέχρι τουλάχιστον τα τέλη της δεκαετίας του 1990.

Ο Δημήτρης Φραγκόπουλος κράτησε ψηλά την σημαία στο μετερίζι του αγώνα για την Ρωμιοσύνη, μέσα από τον χώρο όπου κυριάρχησε με την παρουσία του, τον χώρο της παιδείας. Δεν σταμάτησε ποτέ να αγωνίζεται με πάθος για το σχολείο του, για τα παιδιά, για την παιδεία και δεν εγκατέλειψε την προσπάθεια, παρά τις ανυπέρβλητες κάποτε δυσκολίες, τις μεγάλες απογοητεύσεις και τα χτυπήματα, γενόμενος ο ίδιος παράδειγμα με την στάση της δική του ζωής, τόσο δημόσιας όσο και της ιδιωτικής.

Δάσκαλος ως το μεδούλι των οστών του, ο Φραγκόπουλος, ήξερε πως πρώτα ο ίδιος με την δική του στάση όφειλε να δίνει το μέτρο και το παράδειγμα και έθεσε, πρώτα για τον εαυτό του, τον πήχη υψηλά. Μετέφερε στην συνέχεια τις αξίες, την συνέπεια και το πάθος του πρώτα στις κόρες τους και κατόπιν σε όλους τους μαθητές τουˑ και οι μαθητές του υπήρξαν αμέτρητοι, τόσο στην Μεγάλη Σχολή και στο Ζωγράφειο, όσο και πάρα πολλοί ακόμα που δεν υπήρξαν υπό την στενή έννοια μαθητές του, αλλά είδαν, βίωσαν το παράδειγμά του και πήραν το θάρρος να το μιμηθούν.

Ο Δημήτρης Φραγκόπουλος υπήρξε αταλάντευτος στους υψηλούς στόχους του και όποτε χρειάστηκε φάνηκε και δυνατός και σκληρός, προκειμένου να τους υπηρετήσει, βάζοντας πάντα το «εγώ» και τις δάφνες του καταξιωμένου και επιφανούς μέλους μιας ιστορικής κοινότητας πίσω από το «εμείς» και τις πραγματικές ανάγκες της πολίτικης Ρωμιοσύνης, της οποίας υπήρξε σε όλη του την ζωή πιστός υπηρέτης και θεράπων.

ekklisiaonline