ΠΕΡΙΠΛΕΚΕΤΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΙΡΑΚΙΝΟ ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ - ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙΤΑΙ Ο ΚΟΥΡΔΙΚΟΣ ΛΑΟΣ

Το δυνητικά ιστορικής σημασίας δημοψήφισμα της 25ης Σεπτεμβρίου για την ανεξαρτησία του Κουρδιστάν μετατρέπεται σε εφιάλτη για τον πρό...

Το δυνητικά ιστορικής σημασίας δημοψήφισμα της 25ης Σεπτεμβρίου για την ανεξαρτησία του Κουρδιστάν μετατρέπεται σε εφιάλτη για τον πρόεδρο της Αυτόνομης Κουρδικής Διοίκησης Μεσούτ Μπαρζανί, ο οποίος αναμένεται από στιγμή σε στιγμή να ανακοινώσει το τέλος της πολιτικής του καριέρας.


Όμως τα προβλήματα δεν σταματούν εκεί.

Ο κουρδικός λαός οδηγείται σε εξαιρετικά οδυνηρό πολυκερματισμό, θύμα των γεωπολιτικών και στρατηγικών επιδιώξεων στην περιοχή των μεγάλων παικτών όπως η ΗΠΑ και η Ρωσία, αλλά και μικρότερων όπως το Ιράν, η Τουρκία και το ίδιο το Ιράκ, που καθοδηγείται κυρίως από το Ιράν και από τους θρησκευτικούς ηγέτες των σιιτών, Σαντρ και Σιστανί.
Ειδικά μετά το δημοψήφισμα παρατηρήθηκε έντονη κινητικότητα στο «Τρίγωνο του Διαβόλου», όπως το ονόμασαν οι Κούρδοι, δηλαδή Τεχεράνη-Άγκυρα-Βαγδάτη. Οι τρεις χώρες αποφάσισαν να ανατρέψουν την απόφαση του δημοψηφίσματος πάση θυσία, ακόμα και με τη χρήση βίας. Αποτέλεσμα της απόφασης αυτής ήταν η εισβολή του ιρακινού στρατού εκτός από το Κιρκούκ και σε άλλες περιοχές που κατείχαν οι πεσμεργκά, κυρίως επί του δρομολογίου του αγωγού πετρελαίου Κιρκούκ-Τζεϊχάν.


Στόχος είναι ο πλήρης έλεγχος του αγωγού από δυνάμεις της Βαγδάτης, αλλά και η δημιουργία διαδρόμου μέχρι τα σύνορα με την Τουρκία, ελεγχόμενου από τον στρατό του Ιράκ. Ο διάδρομος αυτός θα χρησιμεύσει ως μεταφορικός άξονας μεταξύ Τουρκίας-Ιράκ, μέσω του οποίου θα γίνεται το εμπόριο μεταξύ των δύο χωρών, με τη δημιουργία της νέας συνοριακής πύλης Οβάκιοϊ, παρακάμπτοντας έτσι τη συνοριακή πύλη Χαμπούρ που ελέγχεται από τους Κούρδους.

Να σημειωθεί αλλά και να υπογραμμιστεί ότι σε περίπτωση που επιτευχθεί αυτό, τότε χάνεται κάθε επαφή μεταξύ των Κούρδων του Ιράκ και της Συρίας, εξέλιξη που θα έχει σοβαρότατες γεωπολιτικές συνέπειες.

Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, απόγευμα της Πέμπτης, οι μάχες για τη δημιουργία του ως άνω διαδρόμου συνεχίζονται, με τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ των Πεσμεργκά, στρατηγό Εμινκί, να δηλώνει το μεσημέρι της Πέμπτης ότι οι πρωινές επιθέσεις του ιρακινού στρατού και των σιιτών πολιτοφυλάκων της Χάσντι Σάμπι έχουν αποκρουστεί και ότι κυριολεκτικά δεν έχουν προχωρήσει ούτε ένα μέτρο.

Όμως αν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της Άγκυρας είναι μόνο ο προαναφερθείς διάδρομος, η Τεχεράνη, εκτός από τις πετρελαιοφόρες περιοχές του Κιρκούκ, τις οποίες έχουν καταλάβει ο στρατός του Ιράκ και φιλοϊρανικές δυνάμεις, δείχνει σοβαρό ενδιαφέρον για όλες τις περιοχές που κατοικούνται από Κούρδους και συνορεύουν με το Ιράν, με πιο σημαντική αυτήν της Σουλεϊμανίγιας.

Μέσω του ελέγχου αριθμού στελεχών κομμάτων που είναι ισχυρά στις περιοχές αυτές αλλά και μέσω του εμπορίου, που γίνεται σχεδόν αποκλειστικά από το Ιράν, η Τεχεράνη προσπαθεί να δημιουργήσει βαθύ ρήγμα μεταξύ Σουλεϊμανίγιας –που ελέγχεται από την Πατριωτική Ένωση του Κουρδιστάν (ΥΝΚ) και το κόμμα Γκοράν (Αλλαγή)– και των περιφερειών Ερμπίλ και Ντόχουκ – που ελέγχονται από το Δημοκρατικό Κόμμα του Κουρδιστάν και την οικογένεια Μπαρζανί.

Κοινός στόχος της Άγκυρας και της Τεχεράνης, που υποστηρίζεται παντί τρόπω από την ιρανόφιλη σιιτική κυβέρνηση της Βαγδάτης, είναι μέσω της πολυδιάσπασης να οδηγήσουν το Κουρδικό στην κυριολεξία τριάντα χρόνια πίσω, για να μην αποτελέσει απειλή για τα επόμενα τριάντα χρόνια.
Τέλος, Άγκυρα και Τεχεράνη συζητούν για δυο κοινές στρατιωτικές επιχειρήσεις μείζονος σημασίας:
Η συνέχεια του άρθρου στο Pontos-news