Γράφει ο Αντίοχος. Έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στο γεγονός, ότι οι ταπεινές κόκκινες δουλάρες του συστήματος (ΚΚΕ) μιλάνε γενικώ...
Γράφει ο Αντίοχος.
Έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στο γεγονός, ότι οι ταπεινές κόκκινες δουλάρες του συστήματος (ΚΚΕ) μιλάνε γενικώς και αορίστως για «πλουτοκρατία», αποφεύγοντας όπως ο διάβολος το λιβάνι να μιλήσουν με διευθύνσεις και ονόματα. Καθόλου τυχαία βεβαίως, εφόσον οι ολιγάρχες της χώρας –και ειδικά οι διαπλεκόμενοι των ΜΜΕ- είναι όλοι κατακόκκινοι!
Δείτε, λοιπόν, πως διαφημίζει η φυλλάδα του πρώτου ολιγάρχη της χώρας (ή ΕΠΟΝίτη που έγινε βαρόνος»…) Μπόμπολα, το φεστιβάλ της νεολέρας των σπαγκοραμμένων του Περισσού, για να διαπιστώσετε πόσο βαθιά συστημικό κόμμα είναι το… τιμημένο κουκουέ:
«ΚΝΕ – Το φεστιβάλ έχει τη δική του ιστορία…
Βάζουν πλώρη για να φτιάξουν έναν κόσμο «στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων». Αισιόδοξοι ταξιδευτές, σε μια εποχή που έχει ρίξει τον πήχη των προσδοκιών, τα παιδιά της ΚΝΕ ξεκινούν την ερχόμενη Πέμπτη το Φεστιβάλ τους, έναν πολιτικό και πολιτιστικό θεσμό που συμπληρώνει φέτος 40 χρόνια πορείας. Μιας πορείας συνυφασμένης με τη μεταπολιτευτική ζωή του τόπου.
Όλα άρχισαν τον Σεπτέμβρη του 1975, έναν χρόνο μετά την πτώση της δικτατορίας, όταν στο γήπεδο του Ζωγράφου πραγματοποιήθηκαν τριήμερες εκδηλώσεις αφιερωμένες στην επτάχρονη δράση της ΚΝΕ και στα επτά χρόνια από την έκδοση του πρώτου -παράνομου- φύλλου της εφημερίδας της, του Οδηγητή.
Έπειτα το Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή άρχισε να ταξιδεύει σε ολόκληρη την Ελλάδα, με τις κεντρικές του εκδηλώσεις να γίνονται πάντα σε εργατογειτονιές: Περιστέρι, Αιγάλεω, Καισαριανή, Πανεπιστημιούπολη, Ιλιον. Από τη σκηνή του πέρασαν μεγάλες φυσιογνωμίες της πνευματικής και καλλιτεχνικής ζωής ενώ το παρών έδωσαν κατά καιρούς και διεθνείς προσωπικότητες όπως ο Σοβιετικός κοσμοναύτης Σατάλοφ και η θρυλική Μερσέντες Σόσα.
Η πορεία του υπήρξε αδιατάρακτη παρά τις κακοτοπιές.
Το πρόγραμμα δεν άλλαξε ούτε το 1992 όταν λόγω διακοπής του ηλεκτρικού ρεύματος οι χώροι έμειναν στο σκοτάδι για 20 λεπτά. Δεν αναβλήθηκε ούτε στις αρχές της δεκαετίας του ΄90 με τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, τις διασπάσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ τότε που πολλοί μιλούσαν για το τέλος της ιστορίας.
Αξέχαστος σε όσους τον έζησαν έχει μείνει ο διαγωνισμός έντεχνου λαϊκού τραγουδιού, ποιήματος, διηγήματος και θεατρικού έργου που διοργανώθηκε το 1982 με κριτική επιτροπή τον Γιάννη Ρίτσο, τον Νικηφόρο Βρεττάκο και τον Μίκη Θεοδωράκη.
Αυτή η νεανική πολιτεία χτίζεται και λειτουργεί χωρίς εταιρείες και χορηγούς, με την εθελοντική προσφορά των μελών και φίλων της ΚΝΕ. Παρ’ όλ΄ αυτά δεν υστέρησε σε καινοτομίες…
Υιοθετώντας τα λόγια του Μπρεχτ, «Στον καιρό των αποφάσεων και η Τέχνη πρέπει να αποφασίζει…», εκατοντάδες καλλιτέχνες και δημιουργοί άφησαν το στίγμα τους στο Φεστιβάλ…».
(ΥΓ): Και σας ερωτώ: αν ποτέ η συστημική φυλλάδα του πρώτου (και πιο αχόρταγου και πιο διαπλεκόμενου…) ολιγάρχη της χώρας, έγραφε τέτοιους ύμνους για εκδήλωση της νεολαίας της Χρυσής Αυγής, τι θα κάνατε; Δε θα φεύγατε τρέχοντας; Αυτό ακριβώς συστήνουμε να κάνουν όσα λαϊκά παιδιά έχουν παγιδευτεί σ’ αυτό το πανάθλιο συστημικό κατασκεύασμα, νομίζοντας ότι θα… ανατρέψουν το σύστημα!!!
ethnikismosblog.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.