ΠΟΣΟ ATYXΗ ΣΑ ΠΑΙΔΙ Η ΣΜΑΡΑΓΔΑ ΚΑΡΥΔΗ! ΚΟΥΒΑΛΑΕΙ ΤΟΣΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΤΡΑΥΜΑΤΑ ΑΠΟ ΜΙΚΡΗ... ΣΤΑ 12 ΤΗΣ ΠΟΥΛΟΥΣΕ ΤΟΝ "ΟΔΗΓΗΤΗ" ΚΑΙ ΠΕΡΝΑΓΕ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΤΗΣ ΜΕ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ!

Μ’ αρέσει να κολλάω, αλλά μ’ αρέσει ταυτόχρονα να αισθάνομαι ελεύθερη. Κακό είναι αυτό;». «Δώδεκα χρονών πουλούσα “Οδηγητή”» Το κ...

Μ’ αρέσει να κολλάω, αλλά μ’ αρέσει ταυτόχρονα να αισθάνομαι ελεύθερη. Κακό είναι αυτό;».

«Δώδεκα χρονών πουλούσα “Οδηγητή”»

Το κακό ήταν ότι μέχρι στιγμής όλα όσα έλεγε φωτογράφιζαν ένα τεράστιο και αόρατο φωτοστέφανο άνωθεν την ξανθιάς κεφαλής. Της το είπα. Ετσι για προβοκάτσια.

- Ολα καλά και άγια. Τα επαγγελματικά. Εκτός από τις δυσάρεστες στιγμές. Πράγμα που έχει συμβεί ακόμα και στη διαδρομή ενός Μάρλον Μπράντο. Τα προσωπικά. Τα πάντα. Ούτε μισή ρωγμή. «Μα διαρκώς κάνω την αυτοκριτική μου. Τι θέλεις να σου πω; Ορίστε. Είμαι τεμπέλα, ανασφαλής, φοβισμένη, αναβλητική, μερικές φορές λέω ψέματα και κολλάω στους ίδιους ανθρώπους. Ευχαριστημένος;».

- Οχι! Εκτός κι αν μου πεις αν υπήρξες άπιστη. «Υπήρξα. Αλλά η σχέση, όπως αποδείχτηκε, ήταν κουρασμένη και τελειωμένη».

- Με ποιον; «Πάλι τα ίδια. Με τον Φούφουτο».

- Με ηθοποιό; Αλλαξε κουβέντα. Εβγαζε για λίγο το ποδαράκι της από το οχυρό και ύστερα τσαφ, πάλι μέσα.

«Παρέα κάνω μόνο με ηθοποιούς. Σε τέτοιο σημείο που παλιά, αν μου έλεγαν ότι κάποιος κάνει παρέα με δικηγόρους, γιατρούς, μηχανικούς, ρωτούσα με έκπληξη: “Υπάρχουν τέτοιοι;”».

- Και μπορείς να ισορροπείς σε ένα τόσο ανταγωνιστικό περιβάλλον; «Εγώ, καθόλου ανταγωνιστική. Ομως συμβαίνει σε μερικούς κύκλους ηθοποιών να σκοτώνονται και να μαλλιοτραβιούνται από ανταγωνισμό».

- Σε μερικούς; Μπας και εννοείς σε όλους; «Οχι στον δικό μου. Το εννοώ».

- Και από κωμικούς; «Ο Πέτρος Φιλιππίδης. Αλλά και ο Μάκης Παπαδημητρίου. Είναι συγκλονιστικός. Καθώς και ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος».

- Τι να είναι άραγε η Σμαράγδα ως πολιτική σκέψη; «Δεν με εκφράζει κάτι».

- Ετσι λένε οι περισσότεροι. Και όταν έρχονται οι εκλογές τσουπ, ψηφίζουν αυτό που πιστεύουν και δεν ομολογούν δημοσίως. «Εγώ ομολογώ ότι κάθε φορά ψηφίζω διαφορετικά κόμματα».

- Και το ΚΚΕ; «Μικρή, δώδεκα ετών, πουλούσα “Οδηγητή” στα φεστιβάλ της ΚΝΕ. Εχω γεννηθεί στα Εξάρχεια και έβρισκα ότι οι καταλήψεις είχαν πλάκα. Πάντως σιχαίνομαι τον ολοκληρωτισμό και τον φασισμό».

- Και ο Τσίπρας; «Οχι, δεν είμαι με τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν με ψαρώνει. Είμαι καχύποπτη με όλα αυτά».

- Ολοι αυτοί οι πολιτικοί δεν προέκυψαν από το πουθενά... «Φυσικά. Εμείς τους ψηφίζουμε. Αυτοί αντιπροσωπεύουν το επίπεδό μας. Η ζωή του καθενός ορίζεται απ’ αυτό που κάνει. Δεν μ’ αρέσει να γλείφω τον “λαό”. Δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών. Και το χειρότερο είναι ότι με την κρίση η συντριπτική πλειονότητα θέλει να επιστρέψει στο Πριν. Γιατί; Επειδή δεν υπάρχουν όνειρα, όραμα, Παιδεία. Ολα, μα όλα για τα λεφτά. Οπως έλεγε ο Στέλιος Ράμφος: “Δεν είμαστε αυτό “είμαι” αλλά αυτό που “έχω”. Που σημαίνει ότι είμαι τα αυτοκίνητά μου, τα σπίτια μου, τα εξοχικά μου, οι καταθέσεις μου. Απ’ αυτό το lifestyle προέκυψε η καταστροφή».

«Ε, δεν είμαι και Μητσοτάκης...»

Και η τελευταία αχτίνα ήλιου είχε σβήσει. Και το κοντέρ του ρολογιού έγραφε 90 λεπτά κουβεντούλας. Τα μαλλιά της φωτεινά.
- Τα βάφεις συχνά; «Είμαι εκ του φυσικού μου ξανθιά. Από τον πατέρα μου και τη μητέρα μου. Ομως, ναι, τα βάφω. Για τι ανάγκες κάθε δουλειάς. Ας πούμε για το “Σικάγο” τα έβαψα πλατινένια. Για τον “Σιρανό”, που θα το επαναλάβουμε σε περιορισμένο αριθμό παραστάσεων, θα τα βάψω πάλι».
- Τώρα σε ρωτώ. Πώς μπορεί κάποιος που έχει δει «Σιρανό» με τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ σε μία από τις καλύτερες κινηματογραφικές εμφανίσεις του να κόψει εισιτήριο να το δει με τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο; Πριν προλάβει την... πρόλαβα.
- Ακούγεται προσβλητικό, αλλά να ξέρεις είναι αυθόρμητο. Αλλωστε ο Βασίλης, εκτός από σπουδαίος κωμικός, ήταν ένας από τους βασικούς συντελεστές στο «Bank Bang», μιας από τις ελάχιστες εξαιρετικές κωμωδίες των τελευταίων χρόνων. «Μα, άνθρωπέ μου, κάθε ανέβασμα για κάθε κλασικό έργο περιέχει μια διαφορετική άποψη. Με αυτή τη λογική μετά τον Λόρενς Ολίβιε δεν θα έπρεπε να παίξει κανείς άλλος Αμλετ».
Η ατμόσφαιρα βάρυνε κι έτσι αποφάσισα να το στρίψω προς τα ερωτικά.
- Σε φλερτάρουν; «Μερικές φορές».
- Εννοώ στα παρασκήνια, ηθοποιοί. «Αυτό λέω κι εγώ».
- Ομως η Σμαράγδα ανένδοτη και πιστή. «Για να τελειώνουμε με τον χαρακτήρα της Σμαράγδας. Εκτός των άλλων, είμαι μόνιμα ανικανοποίητη. Εχω κι εγώ τα άγχη μου. Δεν είμαι και Μητσοτάκης που λέει ότι κάθε βράδυ πέφτει και κοιμάται σαν πουλάκι».
- Επομένως να ανακεφαλαιώνουμε. Τον «χειμώνα» με «Σιρανό» στο θέατρο. Με τον Αθερίδη στο σινεμά. Με τον Καπουτζίδη και «Εθνική Ελλάδος» στην τηλεόραση… «...και με “Celebrity Game Night”».
- Πλούσια τα ελέη. Κουράγιο. Και πολλά μπάνια στην Αίγινα. Καθώς έφευγε μέσα στο σκοτάδι γυρίζει και μου ρίχνει δύο φαρμακερές μπηχτές. Η πρώτη «φοβάμαι τι θα γράψουν για μένα χωρίς εμένα»! Και η δεύτερη «πες μου πότε θα δημοσιευτεί η συνέντευξη ώστε να κλειστώ στο σπίτι και να σφραγίσω παράθυρα, πόρτες, χαραμάδες»!
Τι να πω; Η Σμαράγδα -εκτός των άλλων- γκρεμίζει και το γνωστό ανέκδοτο. Οταν η πρώτη ξανθιά γυρίζει και ρωτάει τη δεύτερη: «Για πες μου, τι είναι σωστό να λέμε; Ιράν ή Ιράκ;».

freegossip