ΣΑΝ ΤΕΤΟΙΑ ΩΡΑ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ Ο ΠΑΥΛΟΣ ΠΛΗΓΩΜΕΝΟΣ, ΜΕΣ ΣΤΟ ΝΕΡΟ ΤΟΥ ΑΥΛΑΚΙΟΥ ΗΤΑΝΕ ΞΑΠΛΩΜΕΝΟΣ...

Σαν τέτοια ώρα στο βουνό ο Παύλος πληγωμένος Μες στο νερό του αυλακιού ήτανε ξαπλωμένος. -Για σύρε, Δήμο μου πιστέ, στην ποθητή πηγή...

Σαν τέτοια ώρα στο βουνό ο Παύλος πληγωμένος

Μες στο νερό του αυλακιού ήτανε ξαπλωμένος.

-Για σύρε, Δήμο μου πιστέ, στην ποθητή πηγή μου

και φέρε μου κρύο νερό να πλύνω την πληγή μου.

Δεν κλαίω τη λαβωματιά, δεν κλαίω και το βόλι,

Μον' κλαίω που με άφησε η συντροφιά μου όλη.

Σταλαματιά το αίμα μου για σε πατρίδα χύνω,

για να ’χεις δόξα και τιμή, να λάμπεις σαν το κρίνο

Παύλος Μελάς κι αν πέθανε τα παλικάρια ζούνε

Θα φέρουνε τη λευτεριά στη χώρα που ποθούμε.

Από τα Μυστικά του Βάλτου της Πηνελόπης Δέλτα

ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ... ΑΥΡΙΟ ΤΟ ΠΡΩΙ...