Το εδάφιο από το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, που θα ακουστεί στην σημερινή Ακολουθία. Ο Ευαγγελιστής αντιλαμβάνεται πάρα πολύ καλά την σημα...
Το εδάφιο από το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, που θα ακουστεί στην σημερινή Ακολουθία. Ο Ευαγγελιστής αντιλαμβάνεται πάρα πολύ καλά την σημασία της συνάντησης των Ελλήνων με τον Ιησού Γι' αυτό και την περιλαμβάνει στην Ευαγγελική περικοπή που αναφέρεται στην θριαμβευτική είσοδο του Ιησού στα Ιεροσόλυμα .
Με αυτά τα λόγια δέχθηκε ο Ιησούς τους Έλληνες που πήγαν να Τον ιδούν. Το αψευδές στόμα του Ιησού βεβαίωσε ότι οι Έλληνες είναι σε θέση να κατανοήσουν και η ελληνική γλώσσα να μεταδώσει σε όλα τα έθνη, το χαρμόσυνο άγγελμα του Ευαγγελίου, το κρυμμένο από καταβολής κόσμου.
Τι έλεγε ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος.
Από την Πάτρα και τον άμβωνα του Αγίου Ανδρέα ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος είχε αναφερθεί και στο συγκεκριμένο εδάφιο του Ευαγγελίου αλλά και γενικά στο ρόλο των Ελλήνων για την εξάπλωση του Χριστιανισμού...
«...Η επίδραση του ελληνικού πνεύματος επάνω στους λαούς ήταν μεγάλη. Η ελληνική γλώσσα έγινε οικουμενική. Οι περισσότεροι λαοί μιλούσαν την ελληνική παράλληλα με τη μητρική τους γλώσσα. Το ίδιο ίσχυε και για τους Εβραίους: πολλοί από αυτούς μιλούσαν και εβραϊκά και ελληνικά. Πάρα πολλοί τα χρόνια εκείνα ήσαν «ελληνίζοντες Ιουδαίοι» (όπως οι παραδοσιακοί τούς αποκαλούσαν), μιλούσαν δηλαδή άνετα την ελληνική γλώσσα, είχαν ελληνικά ονόματα, ντύνονταν όπως οι Έλληνες, είχαν οικογενειακή φιλία με Έλληνες, έμεναν όμως πιστοί Ιουδαίοι.
Ένας από αυτούς ήταν ο Απόστολος Ανδρέας, το ελληνικότατο όνομα του οποίου προέρχεται από την λέξη ανδρεία. Ο Ανδρέας ήταν πιστός νέος, αλλά είχε απωθήσει τον φαρισαϊσμό, την ιουδαϊκή τυπολατρεία, την άψυχη ευσέβεια που μένει καρφωμένη στον Νόμο απομακρύνοντας τον άνθρωπο από τον Θεό. Ανήσυχη η ψυχή του, είχε βρεί την αληθινή πνευματικότητα στο τίμιο πρόσωπο του Βαπτιστού Ιωάννου. Εκεί βρισκόταν, μαζί με έναν χωριανό του που θα γινόταν αργότερα ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, όταν συνάντησε για πρώτη φορά τον Ιησού.
Αυτό το νεύμα του Θεού προς τον Ελληνισμό, είχε πολύ γρήγορα συνέχεια. Ήλθαν Έλληνες και ζήτησαν από τον Φίλιππο, επίσης ελληνίζοντα Απόστολο καθώς το όνομά του δείχνει, να δουν τον Κύριο: «θέλομεν τον Ιησούν ιδείν»[2], είπαν. Ο Φίλιππος τους οδηγεί στον Ανδρέα, λέγοντάς του τι ζητούν. Κι ο Ανδρέας επικουρούμενος από τον Φίλιππο, θέτει τους Έλληνες υπό την προστασία του και τους φέρνει στον Ιησού μεσιτεύων υπέρ αυτών.
Ακολούθησε το επόμενο νεύμα: μετά την Πεντηκοστή, οι Απόστολοι είχαν αναθέσει τη φροντίδα της μικρής χριστιανικής κοινότητας στους παραδοσιακούς Εβραίους. Αλλά «πληθυνόντων των μαθητών εγένετο γογγυσμός των Ελληνιστών προς τους Εβραίους». Οι Απόστολοι, θέλοντες να γαληνεύσουν την Εκκλησία, ζήτησαν από τους χριστιανούς να εκλέξουν επτά άνδρες «πλήρεις πνεύματος και σοφίας» οι οποίοι να αναλάβουν τη διοίκηση. Ας προσεχθή αυτό: έγιναν εκλογές, κάτι εντελώς ξένο προς τα εβραϊκά ήθη αλλά λογικό κατά το έθος των Ελλήνων. Και τις εκλογές αυτές τις κέρδισαν όλοι οι Ελληνιστές, με ηγέτη τους τον Στέφανο, τον πρώτον μάρτυρα του χριστιανισμού....»
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.