Κάκιστη διοικητική μέριμνα, προβληματική επιμελητεία, μέτρια ή κακή εκπαίδευση, ξεπερασμένες τακτικές, διάτρητες τηλεπικοινωνίες, κακοσυντη...
Κάκιστη διοικητική μέριμνα, προβληματική επιμελητεία, μέτρια ή κακή εκπαίδευση, ξεπερασμένες τακτικές, διάτρητες τηλεπικοινωνίες, κακοσυντηρημένο και προβληματικό υλικό, αξιωματικοί διστακτικοί, χωρίς πρωτοβουλία, εκτεθειμένοι στην οργή των ανωτέρων τους, προβληματική σχεδίαση επιχειρήσεων, πολυδιάσπαση δυνάμεων, χαμηλό ηθικό, στρατιώτες με έλλειψη βασικών γνώσεων μάχης-αυτοσυντήρησης-χρήσης πολεμικών υλικών. Και πόσα ακόμη έχουμε καταγράψει και ακούσει αυτές τις εβδομάδες που διαρκεί η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, για τα ρωσικά στρατεύματα.
Το ζήτημα είναι πως η απαξίωση ενός μεγάλου στρατού όπως ο Ρωσικός, που διαθέτει και δυσθεώρητες ιστορικές δάφνες από το 2ο Παγκόσμιο, δεν είναι μοναδικό φαινόμενο. Αν στρέψουμε τη ματιά μας στη μεταπολεμική Δύση τι μπορούμε να δούμε
Τον κορυφαίο σε τεχνολογία, οργάνωση, εξοπλισμό, δομή, αφθονία χρηματοδότησης Αμερικανικό Στρατό; Που όμως μετά από σχεδόν 15 χρόνια εμπλοκής στο Βιετνάμ, με χρήση όλων των διαθέσιμων μέσων του, δεν κατάφερε να επιβληθεί κατά των σαφών υποδεέστερων σε εξοπλισμούς και χρηματοδότηση Βιετκόνγκ και τακτικών στρατευμάτων του Βορείου Βιετνάμ; Τα οποία νίκησαν κυρίως λόγω σωστής τακτικής, προσεκτικής αξιοποίησης του εδάφους, του τοπικού πληθυσμού, της δημόσιας εικόνας τους ως αντιαποικιοκρατικής αντίστασης; Αφήνοντας πίσω τους oι ΗΠΑ κατά την αποχώρηση εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς βιετναμέζους και 50.000 δικούς άνδρες, σε ένα πόλεμο-ωδή στην φρίκη, τη ματαιότητα και την ματαιοδοξία της «υπερδύναμης»;
Τον ίδιο αμερικανικό στρατό να εμπλέκεται 20 χρόνια στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, και να εξέρχεται ντροπιαστικά, έχοντας καταφέρει στο Αφγανιστάν το «τίποτα» και στο Ιράκ την διάλυση του σε 3 κομμάτια; Με και εκεί χρήση τεράστιων δυνάμεων, όλων των συμβατικών όπλων του, των πιο σύγχρονων τακτικών, με απίθανη χρήση πυρομαχικών και λογικής «σφυροκοπήματος»; Με ανάπτυξη ειδικών δυνάμεων, με πλήρη κυριαρχία στον αέρα, με πλήρη έλεγχο τηλεπικοινωνιών, με έναν αντίπαλο που δεν διέθετε (ειδικά στο Ιράκ μετά την αρχική εισβολή) ούτε άρματα, ούτε τεθωρακισμένα, ούτε πυροβολικό, παρά μόνο ευκίνητες ανταρτικές δυνάμεις;
Κι όμως, να μην μπορεί αυτός ο τεράστιος σε δυναμική στρατός, συνεπικουρούμενος από συμμάχους του (κυρίως τη Βρετανία, τον Καναδά αλλά και άλλους) να καθυποτάξει τους Ταλιμπάν των λιανοντούφεκων και των ληστρικών επιδρομών, ή τις αντικαθεστωτικές ομάδες του Ιράκ, τα ρετάλια του καθεστώτος του Σαντάμ, τις τοπικές πολιτοφυλακές σιιτών ή σουνιτών φυλάρχων;
Τον γαλλικό στρατό της δεκαετίας του ‘50 και του ’60, να ηττάται διαδοχικά στην Ινδοκίνα και στο πόλεμο της ανεξαρτησίας της Αλγερίας, παρότι είχε επενδύσει μεγάλες δυνάμεις, και είχε αμερικανική χρηματοδότηση (στην Ινδοκίνα); Διαπράττοντας στην υποχώρηση του μεγάλα εγκλήματα πολέμου, κυρίως στην Αλγερία, και καταλήγοντας σε κλονισμό της 4ης Γαλλικής Δημοκρατίας, έως και με απόπειρα πραξικοπήματος κατά του Ντε Γκώλ;
Και σε όλες τις παραπάνω αναφορές, οι μεγάλοι σύγχρονοι στρατοί, Δύσης και Ανατολής έχουν παρουσιάσει παρεμφερή προβλήματα: Όπως απείθαρχους, απροετοίμαστους, αδόκιμους, απρόθυμους στρατιώτες (π.χ. στο Βιετνάμ προς το τέλος του υπολογιζόταν πως ένας στους πέντε Αμερικανούς στρατευμένους είχε εξάρτηση από ναρκωτικά). Προβληματικά και μη λειτουργικά οπλικά συστήματα εμφανίστηκαν παντού. Κακές τακτικές επίσης. Αδυναμίες και αμηχανίες της στρατιωτικής ηγεσίας που αποδεικνυόταν γερασμένη, αρτηριοσκληρωτική, μακριά από την πραγματικότητα, ήταν κάτι το δεδομένο. Διαφθορά, εξτρεμισμοί, αφέλεια στην διαχείριση κρίσιμων πληροφοριών, τα έχουμε επίσης διαπιστώσει. Σώμα αξιωματικών σε μεσαίους βαθμούς που είτε κοιτούν την καριέρα τους είτε δεν μπορούν να απομακρυνθούν από την «πεπατημένη» των εντολών τους, είναι τυπικό φαινόμενο. Και όλα αυτά δεν φαίνονται να ξεριζώνονται παρά τις κατά καιρούς “προσαρμογές”, τον “επαγγελματισμό”, την συστηματική εκπαίδευση.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.