Κωδικοποίηση όπως στο Βυζάντιο... Κανένας δεν γνωρίζει σήμερα πόσοι νόμοι βρίσκονται σε ισχύ στην Ελλάδα

Κανένας δεν γνωρίζει σήμερα πόσοι νόμοι βρίσκονται σε ισχύ στην Ελλάδα Ξέρετε μήπως εσείς, πόσοι νόμοι βρίσκονται σήμερα σε ισχύ στην Ελλάδ...

Κανένας δεν γνωρίζει σήμερα πόσοι νόμοι βρίσκονται σε ισχύ στην Ελλάδα

Ξέρετε μήπως εσείς, πόσοι νόμοι βρίσκονται σήμερα σε ισχύ στην Ελλάδα; Προφανώς και όχι! Βασικά, κανένας δεν γνωρίζει, όσο παράδοξο κι αν ακούγεται αυτό. Δεν συζητάμε βέβαια καν, για επιμέρους διατάξεις, για υπουργικές αποφάσεις διοικητικές και κανονιστικές πράξεις, γιατί εκεί πλέον επικρατεί το απόλυτο χάος. Ωστόσο αυτό τον καιρό επιχειρείται να μπει μια τάξη στο μπάχαλο αυτό, με το φιλόδοξο αυτό εγχείρημα να αναμένεται ότι θα διαρκέσει ούτε λίγο, ούτε πολύ… 20 ολόκληρα χρόνια.

Μέσα στις επόμενες δύο δεκαετίες μια πλειάδα νομικών θα καθίσει να κωδικοποιήσει τους νόμους ανά υπουργείο, να απαλείψει αυτούς που δεν ισχύουν πια και να εντοπίσει εκείνους που έχουν καλυφθεί από νεότερες διατάξεις, ώστε να μην υπάρχουν στο μέλλον φαινόμενα αλληλοκαλύψεων για το ίδιο ζήτημα. Όπως αντιλαμβάνεται κανείς, το έργο είναι τιτάνιο και θυμίζει τον Ιουστινιάνειο Κώδικα της βυζαντινής περιόδου.

Το παράδειγμα του Ιουστινιάνειου Κώδικα

Τον 6ο αιώνα ο νομικός Τριβωνιανός, στενός συνεργάτης του αυτοκράτορα Ιουστινιανού, ανέλαβε να συνθέσει όλους τους νόμους της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από την εποχή του Αδριανού (βασίλευσε την περίοδο 117 – 138 μ.Χ.) μέχρι τις μέρες του, ενώ αναθεώρησε και μια σειρά από παλαιότερα νομικά συγγράμματα που είχαν εκδοθεί από Ρωμαίους ηγεμόνες.

Ο ενιαίος κώδικας που μπορούσε πλέον να μελετηθεί και να εφαρμοστεί εύρυθμα ολοκληρώθηκε τον Απρίλιο του 529, με την προσπάθεια αυτή να καταλήγει στον Κώδικα του Ιουστινιανού ή Codex Iustinianus που χωριζόταν σε δέκα βιβλία και έκτοτε θα αποτελούσε τον Κώδικα Νόμων της Αυτοκρατορίας. Περίπου 1.500 χρόνια αργότερα, σε μια ανάλογη προσπάθεια επιδίδεται η χώρα μας με τους δικούς της νόμους, που είναι στην κυριολεξία αναρίθμητοι μέχρι και σήμερα.
Η αρχή έγινε από το πολυσυζητημένο νομοθέτημα περί επιτελικού κράτους

Το πρώτο νομοθέτημα που θέσπισε η κυβέρνηση Μητσοτάκη όταν ανέλαβε την εξουσία τον Ιούλιο του 2019 ήταν ο νόμος 4622 (ΦΕΚ 133/Α/7-8-2019) περί επιτελικού κράτους, με στόχο την «οργάνωση, λειτουργία και διαφάνεια της Κυβέρνησης, των κυβερνητικών οργάνων και της κεντρικής δημόσιας εξουσίας» όπως είναι ο πλήρης τίτλος του. Πρόκειται για μια σειρά από διατάξεις που αποτέλεσαν πεδίο έντονης πολιτικής αντιπαράθεσης, με τη Νέα Δημοκρατία να κάνει λόγο για εξορθολογισμό του κράτους και τον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία να ασκεί έντονη κριτική για το γεγονός ότι μέσω αυτού συγκεντρώνεται η εξουσία στα χέρια του πρωθυπουργού και παλινορθώνεται το κομματικό κράτος με διορισμούς ημετέρων.

Μάλιστα ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας έχει διαμηνύσει πως σε περίπτωση που αναλάβει την εξουσία, θα είναι το πρώτο νομοθέτημα που θα καταργήσει. Παρ’ όλα αυτά αμφότερα τα δύο μεγάλα κόμματα ομονοούσαν εξαρχής στη ανάγκη ενός νομοσχεδίου που θα αναδιοργάνωνε τα κυβερνητικά όργανα και θα βελτίωνε τον συντονισμό του κυβερνητικού έργου.

Το «άγνωστο» άρθρο 65

Εάν διαβάζει κάποιος τον νόμο, θα διαπιστώσει πως στο άρθρο 65, με το οποίο λίγοι έχουν ασχοληθεί, γίνεται λόγος για «κωδικοποίηση νομοθεσίας και αναμόρφωση δικαίου». Σύμφωνα με την πρώτη παράγραφο τίθεται επιτακτικά η ανάγκη για «(α) αναδιάρθρωση των διατάξεων, (β) απαλοιφή των διατάξεων που έχουν καταργηθεί ρητά ή σιωπηρά, καθώς και των μεταβατικών διατάξεων που δεν έχουν πεδίο εφαρμογής πλέον, (γ) αναδιατύπωση των κειμένων σε εύληπτη γλώσσα, (δ) προσαρμογή των διατάξεων που καθορίζουν αρμοδιότητες διοικητικών και άλλων οργάνων προς το ισχύον οργανωτικό σχήμα των κεντρικών και αποκεντρωμένων κρατικών υπηρεσιών, των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης και των νομικών προσώπων του Δημόσιου Τομέα (νομοθετική κωδικοποίηση)».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ