Απειλή τα τουρκικά drones… αλλά χρήμα ούτε για λογαριασμό τηλεφώνου

Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 η Τουρκία εξαρτούντο από το Ισραήλ για την προμήθεια μη επανδρωμένων αεροχημάτων (drone) τα οποία χρησι...

Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 η Τουρκία εξαρτούντο από το Ισραήλ για την προμήθεια μη επανδρωμένων αεροχημάτων (drone) τα οποία χρησιμοποιούσε στην ασύμμετρη σύγκρουσή της με τους Κούρδους σε Ιράκ και Συρία. Όταν η Τουρκία ξεκίνησε το δικό της πρόγραμμα κατασκευής drones αντιμετώπισε σοβαρά τεχνικά προβλήματα. Το «εγχώριο» drone Anka πετά με ξένο κινητήρα, με ξένα συστήματα, με ξένο υπολογιστή στοιχείων πτήσης, ξένα συστήματα επικοινωνίας, ξένους αισθητήρες και ξένο σύστημα στόχευσης. Ακόμα και το όνομά του (Anka) είναι ξένο (περσικό)… Κατά τα άλλα το drone διαφημίζεται ως 100% τουρκικό! Κατά τη διάρκεια των δοκιμών, δε, πολλά Anka καταστράφηκαν.

Παρόλα αυτά μια δεκαετία μετά η Τουρκία είναι βασικός παραγωγός, χρήστης και εξαγωγέας drones. Η επιτυχία αυτή οφείλεται στην ιδιωτική επιχειρηματικότητα που είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία του drone Bayraktar TB-2

Το 2011 η Kale-Baykar κέρδισε κρατικό συμβόλαιο για το εν λόγω drone. Το Bayraktar Block B (TB-2) πέταξε για πρώτη φορά τον Νοέμβριο του 2014 και μέχρι το τέλος του έτους αυτούς είχαν παραδοθεί έξι UCAV (μαχητικά drones) στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις (ΕΔ). Άλλα έξι παραδόθηκαν τον Ιούνιο του 2015. Στις αρχές του 2017 η Τουρκία πούλησε έξι ΤΒ-2 στο Κατάρ και το 2019 πούλησε έξι στην Ουκρανία. Το ίδιο έτος οι τουρκικές ΕΔ διέθεταν εν υπηρεσία 72 ΤΒ-2.

Η ύψους 69 εκ. δολαρίων συμφωνία με την Ουκρανία περιελάμβανε την πώληση των drones και του οπλισμού τους. Στα τέλη του 2020 η Τουρκία πούλησε επίσης Anka-S αξίας 80 εκ. δολαρίων στην Τυνησία. Στις 24 Μαρτίου η τουρκική Διεύθυνση Αμυντικής Βιομηχανίας ξεκίνησε το πρόγραμμα εξοπλισμού των τουρκικών drones Anka-I με συστήματα ηλεκτρονικών αντιμέτρων και άντι-αντιμέτρων. Τα Anka-I αποτελεί την «κατασκοπευτική» έκδοση του αεροχήματος. Παράλληλα ξεκινά η ανάπτυξη συστημάτων ηλεκτρονικής υποστήριξης/ικανότητας ηλεκτρονικής επίθεσης στα αεροχήματα. Τα συστήματα αυτά θα μπορούν εντοπίζουν, αναγνωρίζουν και «κλειδώνουν» τα αντίπαλα συστήματα επικοινωνιών και τα αντίπαλα ραντάρ αεράμυνας, παρέχοντας έγκαιρη προειδοποίηση στις φίλιες δυνάμεις. Μπορούν επίσης να «τυφλώσουν» τα αντίπαλα ηλεκτρονικά συστήματα.

Τον Φεβρουάριο η τουρκική Akdas εφοδίασε το drone Songar με εκτοξευτή βομβίδων των 40χλστ. που κατασκευάζει η τουρκική ASISGUARD. Το εξοπλισμένο Songar θα μπορεί να πλήττει στόχους σε απόσταση 400 μ. και έχει ήδη εκτελέσει δοκιμές αποδοχής. Επίσης τον Φεβρουάριο η κρατική ΤΑΙ αποκάλυψε υπό κλίμακα μοντέλο του μη επανδρωμένου επιθετικού ελικοπτέρου Τ629. Το εν λόγω πρόγραμμα «τρέχει» από το 2017. Το Τ629 φέρει μη κατευθυνόμενες ρουκέτες των 70 χλστ. και αντιαρματικούς πυραύλους L-UMTAS.

Η ΤΑΙ επίσης σχεδίαζε την πρώτη πτήση του τουρκικού «εγχώριου» μαχητικού το 2023 στην επέτειο των 100 χρόνων της τουρκικής «δημοκρατίας». Βέβαια τώρα η παρθενική πτήση μετατέθηκε για το 2025-26. «Το εγχώριο μαχητικό δεν πρόκειται να εκτελέσει πτητικές δοκιμές πριν το 2030», ανέφερε, αξιωματούχος… μυστικά. Ανεξάρτητα αυτού πάντως η Τουρκία έχει καταστεί βασικός εξαγωγές μαχητικών και αναγνωριστικών drones. Οι τουρκικές ΕΔ χρησιμοποιούν επιτυχώς το ΤΒ-2 κατά των Κούρδων σε Ιράκ και Συρία ενώ το ΤΒ-2 θεωρείται πως έκρινε τον πόλεμο στη Λιβύη, αλλά και στο Ναγκόρνο Καραμπάχ. Σύμφωνα με Τούρκο αναλυτή τα τουρκικά drones ανταπεξήλθαν άριστα έναντι των ρωσικών συστημάτων σε Συρία, Λιβύη και Καραμπάχ. Ο επικεφαλής της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας Ισμαήλ Ντεμίρ εξήρε επίσης τα τουρκικά drones.

Την ίδια ώρα η εταιρεία Baykar θέτει σε εφαρμογή ένα πιο φιλόδοξο σχέδιο που αφορά τον εξοπλισμό με drones του τουρκικού – ισπανικής σχεδίασης – LHD («αεροπλανοφόρου» όπως το διαφημίζουν οι απέναντι) «Αναντολού», στο οποίο, θεωρητικά, θα επιχειρούσαν και αμερικανικά μαχητικά F-35. Μετά όμως την έξωση της Τουρκίας από το πρόγραμμα των F-35 λόγω της αγοράς των ρωσικών πυραύλων S-400 το παραπάνω είναι αμφίβολο. Τα σχεδιαζόμενα για το «Αναντολού» drones θα πρέπει να είναι πιο στιβαρής κατασκευής και να αντέχουν περισσότερα G (επιταχύνσεις). Η εταιρεία Βaykar σχεδιάζει επίσης το πρώτο τουρκικό μη επανδρωμένο αεροσκάφος. Το μη επανδρωμένο αεροσκάφος θα μπορεί, σύμφωνα με τους Τούρκους, να πετά σε ύψος 40.000 ποδών, θα έχει αυτονομία πέντε ωρών, ταχύτητα πλεύσης 0,8 Mach, δορυφορικά συστήματα παρακολούθησης και επικοινωνιών και δυνατότητα μεταφοράς οπλικού φορτίου βάρους 1 τόνου. Αποστολή του θα είναι η προσβολές στόχων εδάφους, η εγγύς υποστήριξη των χερσαίων δυνάμεων και η καταστολή της εχθρικής αεράμυνας.

Φιλόδοξα προγράμματα όλα, πράγματι, που όμως έχουν να αντιπαλέψουν έναν μεγάλο αντίπαλο, την τραγική οικονομική κατάσταση της χώρας. «Έχουμε στα σκαριά εντυπωσιακό αριθμό αμυντικών προγραμμάτων, αλλά δεν ξέρουμε αν θα μπορούμε να πληρώσουμε τον λογαριασμό του τηλεφώνου του επόμενου μήνα», παραδέχτηκε Τούρκος αξιωματούχος. Ένα ακόμα πρόβλημα είναι πως τα εν λόγω προγράμματα δεν είναι και τόσο τουρκικά! Εξαρτώνται από το εξωτερικό για κρίσιμα υποσυστήματα και απάρτια τα οποία δεν είναι βέβαιο ότι θα υπάρχουν λόγω της «σοφίας» εξωτερικής πολιτικής του Ερντογάν. Τον Οκτώβριο, για παράδειγμα, ο Καναδάς, απαγόρευσε την εξαγωγή στην Τουρκία κρίσιμων απαρτίων για τα «τουρκικά» drones λόγω της εμπλοκής της Άγκυρας στην σύγκρουση στο Ναγκόρνο Καραμπάχ.