Είναι προτεραιότητα τα μαχητικά αεροσκάφη F-35 Lightning II έναντι των φρεγατών MMSC; Η απάντηση είναι ΝΑΙ. Για επιχειρησιακούς και γεωπο...
Είναι προτεραιότητα τα μαχητικά αεροσκάφη F-35 Lightning II έναντι των φρεγατών MMSC; Η απάντηση είναι ΝΑΙ. Για επιχειρησιακούς και γεωπολιτικούς λόγους, με τις πρόσφατες καταιγιστικές εξελίξεις που συνηγορούν, να μην αφήνουν περιθώριο αδράνειας, ή εσφαλμένων επιλογών… Είτε η Τουρκία επανέλθει εν ευθέτω χρόνω στο “δυτικό μαντρί” είτε όχι, το F-35 είναι ένα σύστημα “game changer” (σ.σ. αλλάζει τους κανόνες του παιχνιδιού). Όπως και το γαλλικό μαχητικό Rafale. Η Ελλάδα έχει την ευκαιρία να το εντάξει πρώτη ως ποιοτική παράμετρο στο ελληνοτουρκικό “θέατρο” και θα είναι για πολλά χρόνια, ένα βήμα μπροστά από την Τουρκία στην άρτια επιχειρησιακή του αξιοποίηση. Αυτό θα μεγιστοποιήσει την αποτροπή, διασφαλίζοντας την ειρήνη. Ενώ αν χρειαστεί να εμπλακεί στρατιωτικά αυτό θα γίνει με τελείως διαφορετικά από τα σημερινά δεδομένα.
Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη
Πάμε όμως και στο πεδίο της γεωπολιτικής. Ενώ η -μόνο κατ’ όνομα- “Ενωμένη Ευρώπη” συνεχίζει το άκρως επικίνδυνο παιχνίδι κατευνασμού της Τουρκίας, ρίχνοντας στην κυριολεξία αναμμένο σπίρτο στο γεμάτο καύσιμο βαρέλι της νοτιοανατολικής Μεσογείου, οι ΗΠΑ μπαίνουν ξανά αποφασιστικά στο παιχνίδι.
Συνειδητοποίησαν με καθυστέρηση, ότι το να δίνουν όλο και περισσότερο χρόνο στον αδίστακτο Ερντογάν είναι αυτοκαταστροφικό. Δεν φέρνει κανένα άλλο αποτέλεσμα από τη σταδιακή ενίσχυση της παρουσίας και επιρροής του και μέσω αυτού της Ρωσίας, σε μια διαδικασία που οδηγεί στην αποσύνθεση της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ.
Αυτός είναι και ο λόγος των επαναλαμβανόμενων αναφορών του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, Μάικ Πομπέο, στον ρόλο της Ρωσίας και της “malign influence” (επιζήμιας – κακόβουλης επιρροής) που ασκεί, επιχειρώντας να αποσταθεροποιήσει την αμερικανική κυριαρχία στην ευρύτερη ανατολική Μεσόγειο.
Τη στιγμή που συμβαίνουν όλα αυτά με μία Ελλάδα επικίνδυνα αμήχανη σε βαθμό παρεξήγησης για πολλούς, το σημαντικό και άμεσο βήμα που θα πρέπει κατά την άποψή μας να γίνει από την ελληνική πλευρά, είναι η επανεξέταση των εξοπλιστικών της επιλογών και προτεραιοτήτων. Είναι το ελάχιστο που μπορούμε και πρέπει να κάνουμε εκμεταλλευόμενοι τη συγκυρία…
Ποια είναι όμως αυτή η συγκυρία; Οι ΗΠΑ με πολύ μεγάλη καθυστέρηση αποφασίζουν την επιβολή πραγματικών κυρώσεων στην Τουρκία για τους S-400. Είναι το δεύτερο πλήγμα με σημαντικές προεκτάσεις και συνέπειες σε ολόκληρο τον τουρκικό μηχανισμό των ενόπλων δυνάμεων, αλλά και της χρηματοδοτούμενης από το εξωτερικό, αναπτυσσόμενης τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας.
Το πρώτο πλήγμα ήταν η έξοδος από το πρόγραμμα του F-35. Πλήγμα και σε επιχειρησιακό και σε βιομηχανικό και οικονομικό επίπεδο. Αυτό που επιβάλλεται να πράξει η Ελλάδα, είναι να καταστήσει αυτές τις συνέπειες ακόμη πιο οδυνηρές για την Τουρκία και επωφελείς για την ίδια…
Ο αμεσότερος δρόμος προς την κατεύθυνση αυτή είναι η υπογραφή σύμβασης για μία Μοίρα F-35 σε πρώτη φάση, που έχει ήδη κοστολογηθεί σε τρία δισεκατομμύρια δολάρια. Από καθαρά επιχειρησιακής πλευράς τα πλεονεκτήματα τα έχουμε αναλύσει σε βάθος και κατ’ επανάληψη. Ακόμη και ένας μικρός αριθμός F-35 θα καταστήσει και το στόλο των F-16 πολλαπλάσια αποτελεσματικό σε ρόλους αέρος – εδάφους και αέρος – αέρος.
Μόνο με τους αισθητήρες του! Το μαχητικό 5ης γενιάς δεν κουβαλά εξωτερικά ατρακτίδια στοχοποίησης εδάφους (SNIPER), αέρος (LEGION) και παρεμβολών. Τα έχει ενσωματωμένα (EOTS, DAS, CNI) και τα συνδυάζει με ένα άκρως αποτελεσματικό σύστημα αυτοπροστασίας και ηλεκτρονικού πολέμου AN/ASQ 239. Φορτωμένο με όπλα όπως ο μεγάλης ακτίνας ΑΙΜ-120D AMRAAM ή ο Meteor (πιστοποιείται στα βρετανικά F-35B) και το SDB (Small Diameter Bomb II – Stormbreaker GBU-53/B) μπορεί να προκαλέσει πολύ μεγάλη ζημιά από ασφαλείς αποστάσεις…
Πέρα από όλα αυτά όμως, δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα που θα αποκτήσουμε μέσω της ένταξης του F-35 σε υπηρεσία, ακόμη και κατά την περίοδο 2025-2027, είναι το ότι θα εισαχθούμε πρώτοι στη φιλοσοφία επιχειρήσεων με μαχητικά 5ης γενιάς. Μίας φιλοσοφίας που εμπεριέχει εντελώς νέα δεδομένα για τα οποία προετοιμάζονται πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο.
Βρετανία, Ιταλία και Σουηδία μέσω του προγράμματος Tempest και Γαλλία, Γερμανία και Ισπανία μέσω του προγράμματος FCAS στην Ευρώπη, Ρωσία μέσω του Su-57, Κίνα μέσω των J-20 και FC-31 (J-31), Νότιος Κορέα μέσω του KF-X και Ιαπωνία μέσω του F-X στην Ασία. Στις ΗΠΑ οι Αμερικανοί προχωρούν στο δικό τους μαχητικό 6ης γενιάς με γοργούς ρυθμούς και υπό απόλυτη μυστικότητα, έχοντας αποκαλύψει μόνο νέες τεχνικές ανάπτυξης και κατασκευής που θα φέρουν συρρίκνωση χρόνων για κάθε διαδικασία και προπαντός κόστους…
Ακόμη και αν η Τουρκία επανέλθει στο πρόγραμμα F-35 στο μέλλον, η Ελλάδα θα πρέπει να έχει εξασφαλίσει σημαντική προπορεία. Με άλλα λόγια θα πρέπει να εκμεταλλευτεί την τρέχουσα συγκυρία, που θα της επιτρέψει ακόμη και τη διεκδίκηση βιομηχανικού έργου από το F-35, και για έναν ακόμη εξίσου σημαντικό λόγο. Που δεν είναι άλλος από την ορθολογικότερη διαχείριση των προγραμμάτων ναυπήγησης σκαφών του Πολεμικού Ναυτικού.
Οι ανάγκες του Πολεμικού Ναυτικού δεν περιορίζονται σε τέσσερις ή έξι μεγάλες μονάδες επιφανείας. Σε βάθος χρόνου 20 ετών θα χρειαστεί να ναυπηγηθούν περισσότερες από 10 μαζί με νέα υποβρύχια για την αντικατάσταση των Type 209/1200, ενώ παράλληλα έχει μπροστά του και την αντικατάσταση σημαντικού αριθμού ΤΠΚ είτε από νέα σκάφη αντίστοιχου εκτοπίσματος, είτε από μεγαλύτερα.
Τι θέλουμε να πούμε με όλα αυτά; Ότι το ζήτημα των ναυπηγείων δεν μπορεί να καθορίσει τις επιχειρησιακές ανάγκες του Πολεμικού Ναυτικού. Το αντίθετο θα πρέπει να συμβεί… Δηλαδή οι ανάγκες του ΠΝ σε συνδυασμό με τις δουλειές που μπορούν να εξασφαλίσουν από την ελεύθερη αγορά, θα πρέπει να καθορίσουν την τύχη τους. Αφετέρου το μέλλον των ελληνικών ναυπηγείων στο σύνολό τους, δεν πρέπει να αφεθεί αποκλειστικά στα χέρια μίας πλευράς. Για ευνόητους λόγους…
Θέλουμε να ελπίζουμε ότι η παρούσα κυβέρνηση το έχει ήδη αντιληφθεί αυτό. Απαιτούνται ιδιαίτερα προσεκτικές και μακρόπνοες κινήσεις. Η αμερικανική εμπλοκή στα ναυπηγεία (Νεώριου και Ελευσίνας), θα πρέπει να συνδυαστεί κυρίως με τη συμμετοχή της χώρας μας στο πρόγραμμα FFG-X, χωρίς φυσικά να αποκλείεται από οποιαδήποτε άλλη δουλειά. Αρκεί οι αποφάσεις να λαμβάνονται με ορθολογικό τρόπο και όχι με τη λογική “καλαθιού σούπερ μάρκετ”, την οποία να διαφημίζουν υπουργοί, όχι ναύαρχοι, στα τηλεοπτικά παράθυρα.
Δεν είναι μόνο η προβληματική καταλληλότητα των MMSC (που έχει αναδειχθεί κυρίως από το USN) για το ΠΝ και το γεγονός ότι οι Αμερικανοί δεν έχουν τις επιθυμητές από το Πολεμικό Ναυτικό μονάδες επιφανείας -προφανώς αναφερόμαστε στα αντιτορπιλικά κατευθυνομένων βλημάτων Arleigh Burke– κατάλληλες να προσφέρουν ως ενδιάμεση λύση, αυτά που μας οδηγούν στο να το υποστηρίζουμε αυτό.
Σε άλλο αφιέρωμα που έχουμε ετοιμάσει και πρόκειται να δημοσιεύσουμε, αποκαλύπτεται εμμέσως ότι τα κονδύλια αυτά, μαζί με αυτά που προκύπτουν από την περικοπή του αριθμού των σκαφών LCS των κλάσεων Freedom και Independence από 55 σε 32 έως 35, θα ανακατευθυνθούν στο πρόγραμμα FFG-X. Εκεί ρπέπει να εστιάσει την προσοχή της η ελληνική ναυτική ισχύς. Αυτό ναι, μπορεί να αποτελεί το μέλλον.
Το USN βρίσκεται κοντά στο να αποφασίσει οριστικά τον παροπλισμό 11 εκ των 22 Ticonderoga που διαθέτει μέχρι το τέλος του 2026. Αυτά τα πλοία θα πρέπει το ταχύτερο δυνατό να αντικατασταθούν. Εξακολουθούμε να πιστεύουμε λοιπόν ότι θα ήταν ολέθριο σφάλμα η επιλογή της σύνδεσης του μέλλοντος των ναυπηγείων της Ελευσίνας και του Πολεμικού Ναυτικού, με το πρόγραμμα LCS/MMSC.
Αυτό θα εξυπηρετούσε μονάχα της εταιρία που τα ναυπηγεί. Το… αστείο είναι ότι αναφερόμαστε ξανά στην Lockheed Martin, της οποίας οι επιτυχίες του ναυπηγικού της σκέλους, δεν μπορούν να συγκριθούν με αυτές του αεροναυπηγικού. Είναι αυταπόδεικτο. Δε χρειάζεται καν να επιχειρηματολογήσει κανείς. Επιπρόσθετα, θα ήταν ολέθρια επιλογή να δεσμευθεί το σύνολο της ναυπηγικής δραστηριότητας στην Ελλάδα… μονοδιάστατα.
Οι “εταίροι” στην Ε.Ε. έχουν διαμηνύσει ήδη τις προθέσεις τους, σε περίπτωση που σημειωθεί μία τέτοια εξέλιξη… Καλό θα είναι λοιπόν επιτέλους, με δεδομένη την ευνοϊκή συγκυρία και τις σε βάθος χρόνου ανάγκες του Πολεμικού Ναυτικού, να λειτουργήσουμε ορθολογικά και να στρέψουμε την κατάσταση υπέρ μας και να μη λειτουργήσουμε αυτοκαταστροφικά.
Έχουμε όλα τα περιθώρια να αποκομίσουμε επιχειρησιακό, βιομηχανικό και οικονομικό όφελος μέσα από αυτή τη διαδικασία. Ας μην πετάξουμε την ευκαιρία για άλλη μία φορά στον κάλαθο των αχρήστων, υπονομεύοντας καθοριστικά το μέλλον της χώρας και τη διασφάλιση επιτυχούς υπεράσπισης των κυριαρχικών της δικαιωμάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.