Page Nav

HIDE

Pages

Classic Header

{fbt_classic_header}

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ - ΣΚΛΑΒΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ

Breaking News:

latest

Επαναφορά της συμφωνίας για την εκδίωξη Οτζαλάν από τη Συρία (1998) επιδιώκει ως… «λύση» η Ρωσία!

defence-point.grΛύση στο σύνθετο πρόβλημα του μελλοντικού καθεστώτος της βορείου Συρίας επιδιώκει να δώσει η Ρωσία, ικανοποιώντας την Άγκυρ...


defence-point.grΛύση στο σύνθετο πρόβλημα του μελλοντικού καθεστώτος της βορείου Συρίας επιδιώκει να δώσει η Ρωσία, ικανοποιώντας την Άγκυρα και τη Δαμασκό σε βάρος του κουρδικού πληθυσμού που κατοικεί σε αυτή την περιοχή ο οποίος πάντοτε διεκδικούσε είτε την ανεξαρτησία του ή την αυτονομία του εντός της Συρίας!




Πιο συγκεκριμένα πληροφορίες που δημοσιεύονται στα διεθνή ΜΜΕ, αναφέρουν την παλαιά Συμφωνία των Αδάνων που υπογράφηκε από την Συρία και την Τουρκία το 1998 στην κορύφωση της κρίσης που είχε προκληθεί από την απαίτησης της Άγκυρας προς τη Δαμασκό για την απομάκρυνση των βάσεων του PKK από τα συριακά και λιβανικά εδάφη, επαναφέρει στο προσκήνιο η Μόσχα.


Με την αναβίωση της συγκεκριμένης Συμφωνίας, η Μόσχα επιδιώκει την αξιοποίηση της για την επίλυση του ζητήματος των Κούρδων και τον καθορισμό του μελλοντικού καθεστώτος του Ελεύθερου Συριακού Στρατού στην βόρεια Συρία.




Με βάση τη Συμφωνία των Αδάνων του 1998, η Τουρκία θα απέσυρε τις στρατιωτικές της δυνάμεις από τα σύνορα με την Συρία και δεν θα εισέβαλε στην αραβική χώρα, σε αντάλλαγμα την εκδίωξη του PKK και του Οτζαλάν από τη Συρία και από την κοιλάδα Μπεκάα του Λιβάνου που τότε ήλεγχε η Συρία.

Επιπλέον με βάση τη Συμφωνία των Αδάνων, η Τουρκία αποκτούσε το δικαίωμα στρατιωτικής παρέμβασης στα εδάφη της Συρίας σε συνεννόηση με τη Δαμασκό σε βάθος 5 χλμ με αντικείμενο την καταδίωξη Κούρδων μαχητών του PKK κατά το πρότυπο της συμφωνίας που υπογραφεί με το Ιράκ για τον ίδιο λόγο.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα στα διεθνή ΜΜΕ, η Μόσχα επιδιώκει την επαναφορά της Συμφωνίας σε ισχύ, αφού από τον Οκτώβριο του 2012 η Συμφωνία έχει ακυρωθεί λόγω της διακοπής των διπλωματικών σχέσεων Συρίας-Τουρκίας.

Όπως αναφέρει ο πολιτικός αναλυτής και μέλος του Μπααθικού καθεστώτος Amer Elias η Δαμασκός θα ήταν πρόθυμη να επαναφέρει τη Συμφωνία σε ισχύ, εκκαθαρίζοντας τις συνοριακές με την Τουρκία περιοχές από τις στρατιωτικές δυνάμεις των Κούρδων και σε αντάλλαγμα οι Τούρκοι θα έπρεπε να αποσυρθούν στρατιωτικά από τις περιοχές που κατέχουν στην βόρεια Συρία.

Επιπλέον, οι Τούρκοι θα πρέπει να σταματήσουν να στηρίζουν τους ισλαμιστές αντάρτες που μάχονται κατά της Δαμασκού αποκαθιστώντας έτσι το καθεστώς που υπήρχε πριν από την έναρξη του εμφυλίου, αναγνωρίζοντας εκ νέου την εδαφική ακεραιότητα της Συρίας και τα σύνορα μεταξύ των δύο χωρών πριν την διακοπή των διπλωματικών τους σχέσεων στα τέλη του 2012.

Εάν η Τουρκία αποδεχτεί το νέο ρωσικό σχέδιο δεν θα χρειαστεί να εισβάλει στα εδάφη που οι Κούρδοι ελέγχουν στη βόρεια Συρία και να δημιουργήσει την ζώνη ασφαλείας 460 χλμ μήκος επί 32 χλμ βάθος κάτι που σφόδρα επιθυμεί ο Ερντογκάν, εντός της οποίας σχεδιάζει να μετακινήσει τα 4 εκατ. προσφύγων από τη Συρία, εκτοπίζοντας φυσικά τους κουρδικούς πληθυσμούς νοτιότερα.

Φυσικά το ζητούμενο είναι εάν η Άγκυρα μπορεί να εμπιστευτεί τη Δαμασκό σε ένα τέτοιο σχέδιο εγκαταλείποντας τα συριακά εδάφη που ελέγχει σήμερα με αντάλλαγμα της επανάκτηση του ελέγχου των κουρδικών εδαφών της βορείου Συρίας από τα κυβερνητικά στρατεύματα.

Επιπλέον, μια ακόμη παράμετρος που θα πρέπει να ληφθεί υπόψη από τη Μόσχα είναι η τελική κατάληξη του σχεδίου των ΗΠΑ για την απόσυρση των 2.200 Αμερικανών στρατιωτών και των 3.000 Αμερικανών μισθοφόρων από τα κουρδικά εδάφη της βορείου Συρίας.

Και αυτό διότι μπορεί ο Πρόεδρος Τράμπ να ανακοίνωσε την σταδιακή απόσυρση των αμερικανικών δυνάμεων από τα εδάφη που ελέγχουν οι Κούρδοι όμως το υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ (Πεντάγωνο) και το Κογκρέσο δεν συμφωνούν με αυτή την πολιτική του Προέδρου και μένει να δούμε τελικά ποια πολιτική θα επιλεγεί, αν θα επικρατήσει κάποια άποψη ή θα έχουμε κάποιο είδος σύνθεσης…



Ακόμη μια παράμετρος που οι Ρώσοι θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους είναι το Ισραήλ, το οποίο επιδιώκει εδώ και δεκαετίες την δημιουργία ενός ανεξάρτητου κουρδικού κράτους στην βόρειο Συρία και Ιράκ που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως ανάχωμα στα σχέδια επέκτασης της επιρροής του Ιράν προς τα δυτικά, αλλά και ως ενός χώρου από όπου το Τελ Αβίβ θα μπορεί να ελέγχει και να παρεμβαίνει στα εσωτερικά του Ιράν.