Συνάντησα τον Παύλο Κοντογιαννίδη στην αγαπημένη του καφετέρια Σόνια, στη λεωφόρο Αλεξάνδρας. «Είναι το στέκι μου. Θα πιούμε τον ...
Συνάντησα τον Παύλο Κοντογιαννίδη στην αγαπημένη του καφετέρια Σόνια, στη λεωφόρο Αλεξάνδρας. «Είναι το στέκι μου. Θα πιούμε τον καφέ μας όμορφα, γιατί αυτή είναι η γειτονιά μου» μου είπε στο τηλέφωνο. Συνεπής στην ώρα του, μπήκε με το χαμόγελο στα χείλη. Αμέσως ήρθε να μας χαιρετήσει με δυνατή χειραψία, ενώ δεν παραπονέθηκε ούτε μια στιγμή για τα πολλά «κλικ» του φωτογράφου
Μαρία Ανδρέου
Ο Παύλος Κοντογιαννίδης είναι πάνω από όλα -εκτός από σπουδαίος ρολίστας και αξιόλογος κωμικός ηθοποιός- ένας καλός άνθρωπος, που αγχώθηκε για το αν μας αρέσει το μαγαζί που διάλεξε για τη συνάντησή μας. Ενας γλυκός άνθρωπος, που δεν «ξίνισε» καθόλου, όταν διέκοπταν τη συνομιλία μας οι θαμώνες για να του πουν «γεια σου, βρε αρχηγέ» ή «τι κάνεις, ρε μεγάλε;».
Δεν έγινε καλλιτέχνης για την αναγνώριση, αλλά γιατί αγαπούσε το θέατρο. Και όταν ήρθε η δημοφιλία, δεν φόρεσε ποτέ μαύρα γυαλιά, ώστε να αποφεύγει τον κόσμο που τον χτυπά φιλικά στην πλάτη. Αλλωστε, αυτός ο κύριος από τον Πόντο, για τον οποίο η καταγωγή του είναι τιμή του και καμάρι του, δεν θα μπορούσε ποτέ να καβαλήσει... το καλάμι. Από 12 χρονών οδηγούσε τρακτέρ. Παλικαράκι άνοιγε αυλάκια στα χωράφια για μπαμπάκια με τον πατέρα και τη μητέρα του. Στα πρώτα καλλιτεχνικά βήματά του η Ελλη Λαμπέτη τού δήλωσε «βουβά» τον θαυμασμό της, ο Λάκης Λαζόπουλος έγραψε για εκείνον το πρώτο κείμενό του στην επιθεώρηση, ενώ οι δάσκαλοί του πάνω στη σκηνή ήταν ο Μίμης Φωτόπουλος και ο Θανάσης Βέγγος.
Ο Παύλος Κοντογιαννίδης ποζάρει χαμογελαστός στον φωτογραφικό φακό. Μικρή φωτό: Η αφίσα της παράστασης «Σέρρα» (Φωτό: Χρήστος Ζήνας)Ο Παύλος Κοντογιαννίδης μιλά στην «Espresso» και, χωρίς να μασά τα λόγια του, λέει με σθένος την άποψή του για την κατάσταση στην Ελλάδα του σήμερα, για τους τοκιστές που δεν έχουν συναισθήματα, για το τέταρτο και το πέμπτο μνημόνιο που θα μας χτυπήσουν την πόρτα. Παράλληλα αποκαλύπτει την πρόθεσή του να ανεβάσει άμεσα την παράσταση «Σέρρα», έναν μονόλογο-φόρο τιμής στους πρόσφυγες του Πόντου που έχασαν «τα δένδρα τα δίφορα», η οποία βασίζεται στο best seller του Γιάννη Καλπούζου.
Από πού είναι η καταγωγή σας;
Από τη Βέροια. Το χωριό λέγεται Μετόχι Ημαθίας και βρίσκεται δίπλα στο φράγμα του Αλιάκμονα. Είναι ένας χώρος καταπληκτικός. Εκεί έζησα όλα τα παιδικά μου χρόνια. Οι γονείς μου ήταν πρόσφυγες από την Τραπεζούντα και την Αργυρούπολη του Πόντου. Ξεριζωμένοι, το 1922, πήγαν στην Πόλη, μετά στον Πειραιά και τελικά στη Βέροια, γιατί ο πατέρας μου αγαπούσε τη φύση και το χώμα. Είμαι Πόντιος, από αγροτική οικογένεια. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
ΕΣΠΡΕΣΣΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.