Στη δεκαετία του 1920 ο νεαρός βοσκός Σπύρος Σκούρας έφυγε με άδειες τσέπες από το Σκουροχώρι (ένα μικρό χωριό στον Πύργο Ηλείας ) για τη...
Στη δεκαετία του 1920 ο νεαρός βοσκός Σπύρος Σκούρας έφυγε με άδειες τσέπες από το Σκουροχώρι (ένα μικρό χωριό στον Πύργο Ηλείας ) για την Αμερική. Mε πείσμα και υπομονή δημιούργησε μια αλυσίδα κινηματογράφων. Πέτυχε τη σύμπραξη δύο κινηματογραφικών εταιρειών δημιουργώντας τον κολοσσό της 20th Century Fox και για είκοσι χρόνια (1942- 1962) διατέλεσε πρόεδρος της. Εξελίχθηκε στον απόλυτο κυρίαρχο της βιομηχανίας του θεάματος. Αποφάσιζε ποιος θα γίνει σούπερ σταρ. Έγινε Πυγμαλίωνας της Marilyn Monroe. Πολέμησε την «εισβολή» της τηλεόρασης με την επαναστατική μέθοδο του σινεμασκόπ (η οθόνη μεγαλώνει). Η επιρροή του δεν περιορίστηκε στον κινηματογράφο, καθώς πρωταγωνίστησε και στην αμερικανική πολιτική σκηνή. Έζησε το αμερικάνικο όνειρο μιλώντας τα βασικά αγγλικά. Ο κωμικός Bob Hope συχνά έλεγε πως «Ο Σπύρος μιλάει αγγλικά σαν να πρόκειται να έρθει στην Αμερική την επόμενη εβδομάδα». Ο άνθρωπος που θα μπορούσε να είχε αλλάξει το όνομα του Χόλιγουντ σε Σκουρο-land είχε πάντα το βλέμμα του στραμμένο στην Ελλάδα…
Σήμερα ο εγγονός και συνονόματός του είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους ατζέντηδες του Χόλιγουντ. Τρεις από τους επαγγελματίες του κινηματογράφου που διαχειρίζεται είναι φέτος υποψήφιοι για Όσκαρ. Ο Robert Richardson είναι υποψήφιος για Όσκαρ Φωτογραφίας για το φιλμ Μισητοί Οκτώ (σκηνοθεσία Quentin Tarantino με τους Samuel L. Jackson και Kurt Russell). Ο John Seal είναι υποψήφιος για Όσκαρ Φωτογραφίας για την ταινία Mad Max με τους Charlize Theron και Tom Hardy και ο Adam Stockhausen είναι υποψήφιος για Όσκαρ στην Οργάνωση Παραγωγής για το έργο Η Γέφυρα των Κατασκόπων του Steven Spielberg με τον Tom Hanks.
Ο Σπύρος Σκούρας μιλάει αποκλειστικά στο People και αποδεικνύει πως το ελληνικό δαιμόνιο δεν σταματά να γυρίζει τα γρανάζια του Χόλιγουντ!
Ο παππούς σας δεν ήταν απλά ένας δικός σας άνθρωπος, αλλά ο ισχυρός άντρας του Χόλιγουντ. Το γεγονός ότι είχατε το ίδιο όνομα σας «έδενε» περισσότερο;
Ανέκαθεν ένιωθα περήφανος που είχα το όνομα του σπουδαίου παππού Σπύρου, αλλά κι εκείνος μου έδινε την αίσθηση ότι με ξεχώριζε από τα αδέλφια μου. Ίσως του άρεσε που ήμουν κι εγώ «Σπύρος». Ένιωθα ότι ήμουν ο αγαπημένος του εγγονός.
Τι θυμάστε από εκείνον;
Ήταν πολύ ζεστός, ανοιχτός με όλους, γενναιόδωρος και δεν εστιάζω στα χρήματα, αλλά στα συναισθήματα. Ένας άνθρωπος των ανθρώπων. Ο παππούς Σπύρος έμενε στη Νέα Υόρκη, ενώ εγώ με τους γονείς και τα αδέλφια μου ζούσαμε στο Λος Άντζελες. Όταν ερχόταν στο σπίτι, είχαμε γιορτή. Κάναμε ελληνικό Πάσχα με αρνιά και μεγάλα τραπέζια. Δεν ξεχνάω ποτέ την τραχιά φωνή και τα γέλια του σε αυτές τις μεγάλες οικογενειακές συγκεντρώσεις… Δυστυχώς, πέθανε όταν εγώ ήμουν 12 χρόνων και δεν μπορέσαμε να μοιραστούμε πολλά…
Αν και μεγαλούργησε χιλιάδες μίλια μακριά από την Ελλάδα, δεν ξέχασε την ελληνική του ταυτότητα.
Ο παππούς μου ξεκίνησε από το μηδέν, αλλά πάλεψε, αγωνίστηκε και πέτυχε. Συχνά τόνιζε ότι ήταν ένας Έλληνας που στην Αμερική βρήκε τη χώρα των ευκαιριών. Δεν ήταν Έλληνας μόνο στα λόγια, αλλά και στις πράξεις. Λίγο μετά τον Οκτώβριο του 1940, δημιούργησε το Greek War Relief Association, προκειμένου να αποσταλεί βοήθεια (χρηματική και ανθρωπιστική) στην εμπόλεμη Ελλάδα. Είχε μεγάλο κύρος και επιρροή. Είχε επαφές ακόμα και με πολιτικές προσωπικότητες της αμερικανικής και της διεθνούς πολιτικής σκηνής.
Ο παππούς μου ήταν ευφυής, είχε ένστικτο. Την είδε σε ένα πάρτι, την παρατήρησε και πρόσεξε τον τρόπο που οι άντρες την κοιτούσαν και «κολλούσαν» πάνω της. Τη συμβούλευσε να αλλάξει χρώμα στα καστανά μαλλιά της και της έδωσε την ευκαιρία να παίξει σε ταινίες που την απογείωσαν.
Ο Σπύρος Σκούρας ήταν στην κορυφή του κόσμου, ως τη στιγμή που βρέθηκε στο δρόμο του… η Κλεοπάτρα. Το φιλμ με τους Elizabeth Taylor και Richard Burton βγήκε εκτός προϋπολογισμού και έχει καταγραφεί ως «η μεγαλύτερη εισπρακτική αποτυχία του Χόλιγουντ».
Αναμφίβολα ήταν για εκείνον μια πολύ δύσκολη περίοδος, όμως σκεφτείτε πως ήταν πρόεδρος της Fox για είκοσι χρόνια, σε μια εποχή που κανείς δεν είχε μείνει σε αυτή τη θέση πάνω από είκοσι μήνες. Μετά τη Fox, ασχολήθηκε με τη ναυτιλία και ήταν κι εκεί επιτυχημένος. Ήταν ικανός και δραστήριος μέχρι το τέλος της ζωής του. Δεν επαναπαυόταν ποτέ.
Σαράντα πέντε χρόνια μετά το θάνατό του η κληρονομιά του ζει στο Χόλιγουντ;
Το βλέπω καθημερινά! Μπορεί να ήταν δύσκολος και σκληρός διαπραγματευτής, όμως έφερε στο Χόλιγουντ αέρα ήθους και αξιοπρέπειας. Στοιχεία που, όπως λένε, έχω κληρονομήσει.
Πότε ήταν η τελευταία φορά που επισκεφθήκατε το Σκουροχώρι;
Το περασμένο καλοκαίρι και ήταν μια εμπειρία ζωής. Το χωριό είναι ήσυχο και όμορφο. Είναι τόσο σπουδαίο να γνωρίζει κάποιος τις ρίζες του. Πώς αλλιώς θα προχωρήσεις;
Διαβάστε όλη τη συνέντευξη στο People, που κυκλοφορεί αυτή την Κυριακή, μαζί με το Πρώτο Θέμα.
Σήμερα ο εγγονός και συνονόματός του είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους ατζέντηδες του Χόλιγουντ. Τρεις από τους επαγγελματίες του κινηματογράφου που διαχειρίζεται είναι φέτος υποψήφιοι για Όσκαρ. Ο Robert Richardson είναι υποψήφιος για Όσκαρ Φωτογραφίας για το φιλμ Μισητοί Οκτώ (σκηνοθεσία Quentin Tarantino με τους Samuel L. Jackson και Kurt Russell). Ο John Seal είναι υποψήφιος για Όσκαρ Φωτογραφίας για την ταινία Mad Max με τους Charlize Theron και Tom Hardy και ο Adam Stockhausen είναι υποψήφιος για Όσκαρ στην Οργάνωση Παραγωγής για το έργο Η Γέφυρα των Κατασκόπων του Steven Spielberg με τον Tom Hanks.
Ο Σπύρος Σκούρας μιλάει αποκλειστικά στο People και αποδεικνύει πως το ελληνικό δαιμόνιο δεν σταματά να γυρίζει τα γρανάζια του Χόλιγουντ!
Ο παππούς σας δεν ήταν απλά ένας δικός σας άνθρωπος, αλλά ο ισχυρός άντρας του Χόλιγουντ. Το γεγονός ότι είχατε το ίδιο όνομα σας «έδενε» περισσότερο;
Ανέκαθεν ένιωθα περήφανος που είχα το όνομα του σπουδαίου παππού Σπύρου, αλλά κι εκείνος μου έδινε την αίσθηση ότι με ξεχώριζε από τα αδέλφια μου. Ίσως του άρεσε που ήμουν κι εγώ «Σπύρος». Ένιωθα ότι ήμουν ο αγαπημένος του εγγονός.
Τι θυμάστε από εκείνον;
Ήταν πολύ ζεστός, ανοιχτός με όλους, γενναιόδωρος και δεν εστιάζω στα χρήματα, αλλά στα συναισθήματα. Ένας άνθρωπος των ανθρώπων. Ο παππούς Σπύρος έμενε στη Νέα Υόρκη, ενώ εγώ με τους γονείς και τα αδέλφια μου ζούσαμε στο Λος Άντζελες. Όταν ερχόταν στο σπίτι, είχαμε γιορτή. Κάναμε ελληνικό Πάσχα με αρνιά και μεγάλα τραπέζια. Δεν ξεχνάω ποτέ την τραχιά φωνή και τα γέλια του σε αυτές τις μεγάλες οικογενειακές συγκεντρώσεις… Δυστυχώς, πέθανε όταν εγώ ήμουν 12 χρόνων και δεν μπορέσαμε να μοιραστούμε πολλά…
Αν και μεγαλούργησε χιλιάδες μίλια μακριά από την Ελλάδα, δεν ξέχασε την ελληνική του ταυτότητα.
Ο παππούς μου ξεκίνησε από το μηδέν, αλλά πάλεψε, αγωνίστηκε και πέτυχε. Συχνά τόνιζε ότι ήταν ένας Έλληνας που στην Αμερική βρήκε τη χώρα των ευκαιριών. Δεν ήταν Έλληνας μόνο στα λόγια, αλλά και στις πράξεις. Λίγο μετά τον Οκτώβριο του 1940, δημιούργησε το Greek War Relief Association, προκειμένου να αποσταλεί βοήθεια (χρηματική και ανθρωπιστική) στην εμπόλεμη Ελλάδα. Είχε μεγάλο κύρος και επιρροή. Είχε επαφές ακόμα και με πολιτικές προσωπικότητες της αμερικανικής και της διεθνούς πολιτικής σκηνής.
Ο παππούς μου ήταν ευφυής, είχε ένστικτο. Την είδε σε ένα πάρτι, την παρατήρησε και πρόσεξε τον τρόπο που οι άντρες την κοιτούσαν και «κολλούσαν» πάνω της. Τη συμβούλευσε να αλλάξει χρώμα στα καστανά μαλλιά της και της έδωσε την ευκαιρία να παίξει σε ταινίες που την απογείωσαν.
Ο Σπύρος Σκούρας ήταν στην κορυφή του κόσμου, ως τη στιγμή που βρέθηκε στο δρόμο του… η Κλεοπάτρα. Το φιλμ με τους Elizabeth Taylor και Richard Burton βγήκε εκτός προϋπολογισμού και έχει καταγραφεί ως «η μεγαλύτερη εισπρακτική αποτυχία του Χόλιγουντ».
Αναμφίβολα ήταν για εκείνον μια πολύ δύσκολη περίοδος, όμως σκεφτείτε πως ήταν πρόεδρος της Fox για είκοσι χρόνια, σε μια εποχή που κανείς δεν είχε μείνει σε αυτή τη θέση πάνω από είκοσι μήνες. Μετά τη Fox, ασχολήθηκε με τη ναυτιλία και ήταν κι εκεί επιτυχημένος. Ήταν ικανός και δραστήριος μέχρι το τέλος της ζωής του. Δεν επαναπαυόταν ποτέ.
Σαράντα πέντε χρόνια μετά το θάνατό του η κληρονομιά του ζει στο Χόλιγουντ;
Το βλέπω καθημερινά! Μπορεί να ήταν δύσκολος και σκληρός διαπραγματευτής, όμως έφερε στο Χόλιγουντ αέρα ήθους και αξιοπρέπειας. Στοιχεία που, όπως λένε, έχω κληρονομήσει.
Πότε ήταν η τελευταία φορά που επισκεφθήκατε το Σκουροχώρι;
Το περασμένο καλοκαίρι και ήταν μια εμπειρία ζωής. Το χωριό είναι ήσυχο και όμορφο. Είναι τόσο σπουδαίο να γνωρίζει κάποιος τις ρίζες του. Πώς αλλιώς θα προχωρήσεις;
Διαβάστε όλη τη συνέντευξη στο People, που κυκλοφορεί αυτή την Κυριακή, μαζί με το Πρώτο Θέμα.

Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.