«Οταν γύρισα από το πρόγραμμα απεξάρτησης το 1991 και απέκτησα νέα ημερομηνία γέννησης, αντιλήφθηκα ότι μέχρι τότε απέφευγα συστηματικά ν...
«Ξαναδιαβάζοντας το κείμενό μου είδα ότι δεν έχω να προσθέσω ή να αφαιρέσω κάτι. Με τον ίδιο τρόπο που έδωσα την εικόνα του αλκοολικού τότε, τη δίνω και σήμερα. Μια μόνο πληροφορία πριν παραθέσω το κείμενο: Είναι απέραντη η ευχαρίστησή μου που δεν πίνω. Είναι απέραντη η ευχαρίστησή μου που δεν στεναχωριέμαι, που δεν μπορώ να πιω. Είναι απέραντη η ευχαρίστησή μου, όταν απαντώ στο τηλέφωνο που μου ζητάνε βοήθεια και λέω τι έκανα, χωρίς φυσικά να ξέρω τον συνομιλητή μου. Δίνω επειδή μου περισσεύει. Αυτό είναι το 12ο βήμα. Είναι απέραντη η ευχαρίστησή μου που μπορώ κι ανέχομαι πράγματα ή μπορώ και λέω κάθε τόσο την προσευχή των Ανώνυμων Αλκοολικών: Θεέ μου δώσε μου τη γαλήνη να δέχομαι πράγματα που δεν μπορώ ν' αλλάξω, το θάρρος ν' αλλάξω πράγματα που μπορώ και τη σοφία να διακρίνω τη διαφορά... Είμαι πλέον στεγνός αλλά όλο χυμούς. Ζω την επόμενη ζωή με πλήρη συνείδηση και πλήρη ευχαρίστηση, αισθάνομαι μέρος του ποταμού που κυλάει. Νομίζω ότι τη δυστυχία του πότη δεν μπορώ πλέον να την περιγράψω. Ειδικά τώρα που έχω βγεί... Δεν κατάλαβα πώς έγινε. Μ΄ ενδιαφέρει μόνο ότι έγινε και ξέρω ότι δεν έγινε μόνο για μένα. Ξέρω ότι γίνεται…» έγραφε το 2000 (εννιά χρόνια μετά την απεξάρτησή του από το αλκοόλ) ο οινοποιός και μετέπειτα (μέχρι σήμερα) δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης.

Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.