... ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΜΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ ΗΤΑΝ Η ΑΓΙΑ ΥΠΟΜΟΝΗ! ... Στις 21 Ιουλίου 1425 ο Αυτοκράτωρ Μανουήλ Β΄ Πα...
ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΜΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ ΗΤΑΝ Η ΑΓΙΑ ΥΠΟΜΟΝΗ!
...
Στις 21 Ιουλίου 1425 ο Αυτοκράτωρ Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγος πέθανε ως μοναχός Ματθαίος. Λίγους μήνες πριν είχε παραιτηθεί από τον θρόνο υπέρ του πρωτότοκου γιου του Ιωάννη Η΄. Ο Αυτοκράτωρ Ιωάννης Η΄ Παλαιολόγος πέθανε στις 31 Οκτωβρίου 1448 και τον διαδέχθηκε ο αδελφός του Κωνσταντίνος ΙΑ΄. Ο τελευταίος Βυζαντινός Αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος (1448-1453) ήταν προικισμένος με αξιόλογα προσόντα και διακρινόταν για το θάρρος του και την αυτοθυσία του. Εκείνο που δεν γνωρίζουμε, ήταν το ότι η μητέρα των δύο τελευταίων Αυτοκρατόρων μας, ήταν η Αυτοκράτειρα Ελένη Δραγάτζη. Κόρη του ηγεμόνος των Σλαύων Κωνσταντίνου Δραγάση ή Δραγάτζη. Σε όλο το διάστημα της βασιλείας της, η ευσυμπάθητη και φιλόθεη Αυτοκράτειρα ευαρέστησε τον Θεό και τους ανθρώπους. Μετά τον θάνατο του συζύγου της, ο οποίος είχε λάβει το αγγελικό σχήμα, όπως προαναφέραμε, η Αυτοκράτειρα Ελένη πήρε και αυτή το αγγελικό σχήμα στο μοναστήρι της Κυρα- Μάρθας όπου διεκρίθη για την ταπείνωση και την ισάγγελη πολιτεία της. Με τη συμβολή της, ιδρύθηκε στη μονή του Αγίου Προδρόμου της Πέτρας γηροκομείο με την επωνυμία «Η ελπίς των απηλπισμένων». Κοιμήθηκε ειρηνικά στις 13 Μαρτίου του έτους 1450, λίγο πριν την άλωση της Βασιλεύουσας. Άγιασε, και η Εκκλησία μας τιμά τη σεπτή μνήμη της στις 13 Μαρτίου και στις 29 Μαΐου. Ως μοναχή, έλαβε το όνομα Υπομονή κι έτσι εορτάζεται: Ως Οσία Υπομονή!
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ!
Στο μοναστήρι, οι μοναχές της έδωσαν το όνομα Υπομονή, διότι προφανώς αντικατόπτριζε τον άριστο χαρακτήρα Της, ο οποίος διέθετε αυτήν ακριβώς την ποιότητα: την υπομονή!
Ο Κωνσταντίνος ΙΑ΄ διακρίθηκε για το θάρρος του και την αυτοθυσία του. Πρότυπο για κάθε Έλληνα και Ελληνίδα στους αιώνες.
Η Αυτοκράτειρα Ελένη κι ο γιος της, επιβεβαίωσαν κι ένα αξίωμα του Μεγάλου Ναπολέοντος:
«Η πρώτη αρετή του στρατιώτη είναι η καρτερία στο να υπομένει την κόπωση και τις στερήσεις. Το θάρρος δεν είναι παρά η δεύτερη. Η φτώχεια, οι στερήσεις και η ανέχεια είναι το σχολείο του καλού στρατιώτη».
Από την υπομονή, αναπτύσσεται και το θάρρος. Έτσι κι εδώ, «το μήλο, έπεσε κάτω από τη μηλιά». Τίποτα δεν είναι τυχαίο! Μην το ξεχνάτε ποτέ αυτό.
Αυτά να τα πείτε και στον κ. Πάγκαλο και τους λοιπούς, που στην παρουσίαση του ΣΚΑΙ για τους Μεγάλους Ελληνες όπως τους ψήφισε το κοινό, μας είπαν ότι οι Βυζάντιοι δεν ήταν Έλληνες αλλά Ρωμαίοι, και το όνομα Κωνσταντίνος δεν είναι ελληνικό και πήρε δυο κολλημένες παλάμες μεταξύ τους σε φάσκελο με το επιφώνυμα ΝΑαααααα!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ, η Νεράιδα ήμουν. Από την σύγχυση ξέχασα να υπογράψω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΡΤΕΡΟΥΜΕ ΑΙΩΝΕΣ ΤΩΡΑ ΤΗΝ ΕΚΠΛΗΡΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΘΟΥΜΕΝΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΣΑΣ ΤΟΥ, ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ! ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΑΣ!ΚΟΝΤΟΖΥΓΩΝΕΙ Η ΑΓΙΑ ΑΥΤΗ ΣΤΙΓΜΗ. ΠΑΡΑΣΤΑΤΕΣ ΜΑΣ, ΟΙ ΜΝΗΜΕΣ ΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΤΟΥ! ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΕ ΥΠΟΜΟΝΗ, ΟΛΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ... ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ ΟΤΙ Η ΠΡΟΝΟΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ ΤΟΥ, ΕΔΩΣΑΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΥΤΟ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΕΙΡΑ ΕΛΕΝΗ ΔΡΑΓΑΤΖΗ...
ΜΑΡΤΥΣ ΜΑΣ Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ Η ΑΓΙΑ ΥΠΟΜΟΝΗ ΜΑΣ, ΘΑ ΞΑΝΑΜΠΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΑΛΛΟΙ ΘΑ ΘΡΗΝΗΣΟΥΝ ΚΙ ΑΛΛΟΙ ΘΑ ΔΟΞΑΣΤΟΥΝ! ΥΠΟΜΟΝΗ ΣΥΜΜΑΧΗΤΕΣ, ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΕΚΠΛΗΡΩΘΟΥΝ!
ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ, ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ, ΕΙΝΑΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ, ΚΑΡΤΕΡΙΑ, ΥΠΟΜΟΝΗ... Η ΜΕΓΙΣΤΗ ΤΩΝ ΑΡΕΤΩΝ ΤΩΝ ΚΑΛΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ! ΑΥΤΟ ΜΟΝΟ. Η ΙΣΤΟΡΙΑ, ΘΑ ΠΡΑΞΕΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΗΣ ΚΑΙ ΘΑ ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΣΕΙ ΟΛΟΥΣ! ΝΕΚΡΟΥΣ, ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΑΓΕΝΝΗΤΟΥΣ...
ΑΓΑΝΤΑ ΑΔΕΛΦΙΑ, ΑΓΑΝΤΑ...
"ΔΙΗΝΕΚΗΣ"
Ama h basilisa Eleni itan kori to Slavou hgemonos, tote O Kostantinos itan kai Slavos?
ΑπάντησηΔιαγραφήAma h Autocratorisa Eleni itan kori Slavou igemonos, tote o Kostantinos itan Slavos?
ΑπάντησηΔιαγραφήden kataleveno re padia, sas parakalo peste mou
Siga re paidia siga, kai O MEGAS Konstantinos Elinas? mexri pou ftani h Mal___a?
ΑπάντησηΔιαγραφήarketa.
Re xenitemenos, εδώ είσαι Έλληνας εσύ και ο τέως! Γιατί σου κάνει εντύπωση;
ΑπάντησηΔιαγραφήNeraida
>και το όνομα Κωνσταντίνος δεν είναι ελληνικό<
ΑπάντησηΔιαγραφήΑσφαλώς και δεν είναι. Ρωμαϊκό είναι (Constantinus, από το constant = σταθερός). Κακό πράγμα η ημιμάθεια. Χειρότερη από την αμάθεια.
Η ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΑΤΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΜΑΣ ΠΟΥ ΕΔΡΑΙΩΣΕ Ο ΜΕΓΑΣ ΑΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΓΙΑ ΑΙΩΝΕΣ Η ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ,ΠΑΡΕΔΩΣΕ ΣΕ ΕΜΑΣ ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΓΕΝΙΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΙΣ ΙΕΡΕΣ ΑΞΙΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ,ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ,ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟ,ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ,ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ,ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΦΙΛΟΠΑΤΡΙΑ ΠΟΥ ΦΤΑΝΕΙ ΕΩΣ ΤΗΝ ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΤΗΝ ΠΙΟ ΤΡΑΝΗ ΑΞΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΙΑ.ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΟΛΑ ΤΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΑΝΘΡΩΠΟΕΙΔΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΠΕΤΥΧΑΙΝΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΚΤΙΘΕΝΤΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΕΤΥΧΑΙΝΟΥΝ ΤΟΝ ΣΚΟΠΟ ΤΟΥΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΕΙΝΑΙ
ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ ΣΥΜΠΑΓΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΠΑΖΕΙ,ΟΥΤΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙΑ.
ΓΙ ΑΥΤΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΑ,ΗΛΗΘΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΗΛΙΟΓΟΥΣΙΚΑ ΑΝΘΡΩΠΟΕΙΔΗ ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΝ ΠΟΤΕ.
ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Η ΠΙΟ ΤΡΑΝΗ ΑΞΙΑ
ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
Nai, na tin paroume tin Kostantinoupoli, alla prota na kytaxoume mi mas paroun tin Thraki oi mogoloi.
ΑπάντησηΔιαγραφήOso gia ton Konstantino, prepei kapotes na mathoume istoria apo tin istoria kai ohi apo tas agias grafas...(Hi..hi..)o Romaios aftokratoras oute Ellinas itan oute kan Ellinika milouse.
Eχω βιβλίο Μουσουλμάνου περιηγητή που το 1350 επισκεύθηκε την Πόλη. Αυτός ταξίδεψε απο την Δ. Αφρική μέχρι τις Ινδίες. Δεν μιλάει για τίποτε άλλο παρα για ΕΛΛΗΝΕΣ. Μιλάει ξεκαθαρα για Αυτοκράτωρα ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, και αυτοκρατωρία ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ. Η πλύση εγκεφάλου που μας έχουν κάνει δεν λέγεται ούτε μετριέται. Φαίνεται απο αυτά που γράφουν ορισμένοι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΜ
και το όνομα Κωνσταντίνος, αν ήταν λατινικό δεν θα ήταν με ΩΜΕΓΑ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλεος πια με την ημιμάθεια κιόλας!
Νεράιδα
και το όνομα Κωνσταντίνος, αν ήταν λατινικό δεν θα ήταν με ΩΜΕΓΑ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλεος πια με την ημιμάθεια κιόλας!
Νεράιδα
o Romaios aftokratoras oute Ellinas itan oute kan Ellinika milouse.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τι γλώσσα μιλούσε δηλαδη για να συνεννοηθεί; Εδώ ακόμα και το Ευαγγέλιο στα ελληνικά γράφτηκε! Σα να μου λες οτι σήμερα ένας πρωθυπουργός ή πρόεδρος δημοκρατίας ή υπουργός εξωτερικών δεν μιλάει αγγλικά!
ΕΓΝΩΡΙΖΑΝ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΑΠΤΑΙΣΤΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗΝ ΚΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ ΟΣΕΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΕΣ ΑΠΟΓΟΝΕΣ ΕΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΑΝ ΒΑΣΙΛΕΙΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΣΟΥΝ ΑΙΓΛΗ ΣΤΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥΣ.
ΠΗΓΑΙΝΤΕ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΥΣΤΡΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΠΟΙΟΙ ΒΑΣΙΛΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΑΝ ΒΥΖΑΝΤΙΝΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΟΥ ΜΑΓΙΕΡΛΙΓΚ ΝΑ ΠΑΡΕΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΘΗΚΕ Ο ΓΙΟΣ ΤΗΣ ΣΙΣΣΥΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΗΣ!
Ε, πια! Πατε και κανά ταξίδι να μάθετε ελληνική ιστορία. Γιατί πολυστουμπώσατε!
Νεράιδα
@ Νεράιδα
ΑπάντησηΔιαγραφήΗρέμησε, βρε κοπελιά! Θα πάθεις τίποτε έτσι που κάνεις...
1) Το ότι γράφεται με Ω δεν σημαίνει ότι είναι και ελληνικό. Σου έδωσα την ετυμολογία, άλλωστε.
Και η λέξη Ρώμη (Roma) με Ω γράφεται στα ελληνικά, αλλά δεν είναι ελληνική, ε;
2) Με διασκεδάζεις αφάνταστα με την αφέλειά σου και το λέω αυτό χωρίς την ελαχίστη δόση ειρωνείας. Τι γλώσσα μιλούσε; Αγγλικά μιλούσε ο άνθρωπος, πώς αλλιώς να συνεννοηθεί στην ΡΩΜΑΪΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ. Αγγλικά δεν μίλαγαν αυτοί; Αχ βρε Νεράιδα, έχεις μεγάλη πλάκα.
@ Νεράιδα
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόλις σου έστειλα ένα μήνυμα (ελληνιστί ποστ), για το όνομα Κωνσταντίνος.
Αυτά που γράφω για την γλώσσα, αφορούν στον Κωνσταντίνο τον Μέγα, ο οποίος προφανώς μιλούσε λατινικά και αλλαμανικά, μια γλώσσα αρχαία γερμανική, διότι εκεί, στην Γερμανία, είχε ανατραφεί και ζήσει με Αλαμανούς λεγεωνάριους του πατέρα του από τα παιδικά του χρόνια.
Ο Παλαιολόγος, αν σ' αυτόν αναφέρεσαι, σαφώς ελληνικά μιλούσε ("Το την Πόλιν σοι δούναι....)".
Stin Neraidia
ΑπάντησηΔιαγραφήKopela mou, metaxi ton Mega Kosantino kai Kostantino Palaiologou, upirxan 1000 xronia
Bebaios o Palaiologos itan Elinas, alla oxi O Kostantions o megas
kait ti mas niazi emas simera? ti itan aftoi.
Να είστε καλά παιδιά γιατί:
ΑπάντησηΔιαγραφή1) Έμαθα κάτι που δεν ήξερα.
2) Μπήκα στον κόπο να ψάξω για τον βίο Της (Μεγάλη η Χάρη Της).
Ιδού τι βρήκα:
http://www.impantokratoros.gr/agiaypomoni.el.aspx
ΒΙΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ
Η μνήμη της Οσίας και Θεοφόρου μητρός ημών Υπομονής, τελείται τη 13η Μαρτίου και 29η Μαΐου.
--------------------------------------------------------------------------------
Από τις εκδόσεις ‘Ορθόδοξος Κυψέλη', (Πνευματικά Ορθόδοξα Μηνύματα Σωτηρίου Οικοδομής).
--------------------------------------------------------------------------------
Η Αγία Υπομονή, κατά κόσμον Ελένη Δραγάση, και αργότερα, ως σύζυγος του Μανουήλ Β' Παλαιολόγου, «Ελένη η εν Χριστώ τω Θεώ αυγούστα και αυτοκρατόρισσα των Ρωμαίων η Παλαιολογίνα», ήταν θυγατέρα του Κωνσταντίνου Δραγάση, ενός από τους πολλούς ηγεμόνες - κληρονόμους του μεγάλου Σέρβου κράλη (=βασιλιά) Στεφάνου Δουσάν. Καταγόταν από βασιλική και ευλογημένη γενιά. Στους προγόνους της συγκαταλέγονται άνθρωποι που αγίασαν (π.χ. ο Στέφανος Νεμάνια, σέρβος βασιλέας και κτίτορας της Ιεράς Μονής Χιλανδαρίου του Αγίου Όρους = όσιος Συμεών ο Μυροβλύτης). Ο Κωνσταντίνος Δραγάσης ανέλαβε την ηγεμονία του σημερινού βουλγαρικού τμήματος της βορειο - ανατολικής Μακεδονίας, στην περιοχή μεταξύ των ποταμών Αξιού και Στρυμώνος.
Η γέννησή της τοποθετείται στα αμέσως μετά τον θάνατο το Δουσάν χρόνια. Η ανατροφή, η μόρφωση, η αγωγή της, ήταν διαποτισμένα με ό,τι ανώτερο υπαγόρευε το βυζαντινό ιδεώδες, διότι οι Σέρβοι είχαν επηρεαστεί πολύ από τον βυζαντινό πολιτισμό. Ένοιωθε τον εαυτό της περισσότερο ταυτισμένο με τον πολιτισμό και κυρίως με την εθνική συνείδηση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Συναισθηματικά και ουσιαστικά έρρεπε μάλλον προς το Βυζάντιο, του οποίου επέπρωτο να γίνει Αυγούστα και Αυτοκρατόρισσα, περά προς την γενέθλιο σερβική πατρίδα.
Κοντά σ' αυτά και πάνω απ' αυτά, γαλουχήθηκε με την πατροπαράδοτη στην οικογένειά της, ακράδαντη ορθόδοξη πίστη στο Θεό. Αυτή η πίστη είναι που θα την οδηγεί, θα την φωτίζει, και θα την εμπνέει στην πολυτάραχη γεμάτη θλίψεις και δοκιμασίες ζωή της.
Υπολογίζεται νάταν 19 περίπου χρονών όταν παντρεύτηκε τον Μανουήλ Β' Παλαιολόγο (τέλη του 1390), λίγους μήνες πριν γίνει Αυτοκράτορας.
Η καινούργια ζωή της Ελένης - αγίας Υπομονής, από την αρχή της έδειξε ότι θα ήταν Γολγοθάς. Πολλές ήταν οι φορές που χρειάστηκε να πιει το ποτήρι της προσβολής και του εξευτελισμού στο πλευρό του συζύγου της όχι μόνο από τους αλλόθρησκους, αλλά και από τα κατ' όνομα χριστιανικά κράτη της Δύσεως, στην απεγνωσμένη προσπάθειά του να βρει τρόπους σωτηρίας της ετοιμοθάνατης Αυτοκρατορίας.
Η Ελένη - αγία Υπομονή απεδείχθη εξαιρετικός άνθρωπος που συγκέντρωνε πολλές και μεγάλες αρετές, και ψυχική δύναμη. Έδειξε ότι είχε απόλυτη συναίσθηση τόσο της θέσης της και των περιστάσεων, όσο και του ρόλου που αυτές της υπαγόρευαν, σε όλα τα επίπεδα.
Αγαπούσε το λαό. Ήταν η μεγάλη μάννα που ο καθένας μπορούσε να προστρέξει. Συμμεριζόταν τις αγωνίες του και ανησυχίες του ενώπιον των φοβερών εθνικών κινδύνων και προσπαθούσε πάντοτε με την προσευχή, με την πραότητά της και με γλυκά και παρηγορητικά της λόγια να τον ενισχύσει. Είναι πολύ χαρακτηριστικά και εύγλωττα μέσα στην λακωνικότητά της τα όσα γράφει για την Αυτοκρατόρισσα, ο σύγχρονός της φημισμένος φιλόσοφος Γεώργιος Γεμιστός - Πλήθων: «Η Βασιλίς αύτη με πολλήν ταπείνωσιν και καρτερικότητα εφαίνετο να αντιμετωπίζει και τας δύο μορφάς της ζωής. Ούτε κατά τους καιρούς των δοκιμασιών απεγοητεύετο, ούτε όταν ευτυχούσε επανεπαύετο, αλλά εις κάθε περίπτωσιν έκανε το πρέπον. Συνεδύαζε την σύνεσιν με την γενναιότητα, περισσότερον από κάθε άλλην γυναίκα. Διεκρίνετο δια την σωφροσύνην της. Την δε δικαιοσύνην την είχε εις τελειότατον βαθμόν. Δεν εμάθαμε να κάμνει κακόν εις ουδένα, ούτε μεταξύ των ανδρών, ούτε μεταξύ των γυναικών. Αντιθέτως εγνωρίσαμε να κάμνει πολλά καλά και εις πολλούς. Με ποίον άλλον τρόπον δύναται να φανεί εμπράκτως η δικαιοσύνη, εκτός από το γεγονός του να μη κάμνει κανείς ποτέ θεληματικά και σε κανέναν κακό, αλλά μόνον το αγαθόν σε πολλούς;»
Στάθηκε αντάξια του φιλόσοφου και φιλόχριστου συζύγου της Μανουήλ. Στάθηκε άξια δίπλα του για 35 χρόνια, «συνευδοκόντας», σύμφωνα με σύγχρονή τους μαρτυρία, δηλ. όλα γινόντουσαν με συμφωνία, ομόνοια, συναπόφαση, εν πνεύματι Χριστού και αγωνιστική αγιότητα. Κατόρθωναν να τιμούν την αρετή με λόγια και έργα. «Λόγω μεν διδάσκοντας το πρακτέον, έργω δε γενόμενοι πρότυπα και εικόνες εφηρμοσμένης αγάπης».
Στο ευλογημένο ζευγάρι ο Θεός χάρισε οκτώ παιδιά. Έξι αγόρια από τα οποία τα δύο ανέβηκαν στον αυτοκρατορικό θρόνο, ο Ιωάννης Η' και ο Κωνσταντίνος ΙΑ', ο τελευταίος θρυλικός αυτοκράτορας. Ο Θεόδωρος, ο Δημήτριος και ο Θωμάς διετέλεσαν δεσπότες του Μυστρά, και ο Ανδρόνικος της Θεσσαλονίκης. Και δύο κορίτσια, τα οποία όμως πέθαναν σε μικρή ηλικία. Η πολύτεκνη και φιλότεκνη μητέρα γαλούχησε τα παιδιά της με τα νάματα της πίστεως και τη γλυκύτατη διδασκαλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, τα οδηγούσε σε ιερά προσκυνήματα και σεβάσμια Μοναστήρια της Βασιλεύουσας, και επιζητούσε υπέρ αυτών τις ευχές των αγίων ασκητών και Γερόντων. Τα ανέθρεψε «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου», και ποτέ δεν «έπαυσε μετά δακρύων προσευχής και αγάπης να νουθετή ένα έκαστον».Με υπομονή και επιμονή, με προσοχή και προσευχή σμίλεψε τους χαρακτήρες τους, τους έδωσε μαζί με το «ζην»και το «εύ ζην». Έτσι, κατάφερε, μεταξύ άλλων, να θέσει τέρμα στις επί 90 περίπου χρόνια συγκρούσεις μεταξύ των μελών της αυτοκρατορικής οικογένειας για την εξουσία που είχαν εξαντλήσει την αυτοκρατορία. Οι όποιες διαφορές απόψεων η διενέξεις παρουσιάζονταν (μετά το θάνατο του Μανουήλ), ξεπερνιόνταν ήσυχα με το κύρος της μητρικής της παρέμβασης και της προσευχής της.
Ιδιαίτερη ήταν η αγάπη της για τα Μοναστήρια. Εκεί αναπαυόταν, ξεκουραζόταν η ψυχή της, αντλούσε δύναμη και κουράγιο για τη συνέχεια. Αυτό, το ενέπνευσε σε όλη την οικογένειά της. Ο σύζυγός της αφού παρέδωσε τον θρόνο στον πρωτότοκο Ιωάννη, δύο μήνες πριν τον θάνατό του (29 Μαρτίου 1425), απεσύρθη στη Μονή του Παντοκράτορος στην Κωνσταντινούπολη, όπου εκάρη μοναχός με το όνομα Ματθαίος. Η ίδια, μετά το θάνατο του συζύγου της έγινε μοναχή (1425) στη Μονή της κυράς Μάρθας, με το όνομα Υπομονή. Και τρία από τα παιδιά τους επίσης έγιναν μοναχοί, ο Θεόδωρος και ο Ανδρόνικος (μ. Ακάκιος) στη Μονή του Παντοκράτορος, και ο Δημήτριος (μ. Δαυίδ) στο Διδυμότειχο
Ακόμα, εν όσω βρισκόταν στην πατρίδα της, μαζί με τον πατέρα της έκτισαν την Ι.Μ. Παναγίας Παμμακαρίστου στο Πογάνοβο της πόλης Δημήτροβγκραντ της Ν.Α. Σερβίας. Στην Κωνσταντινούπολη είχε συνδεθεί με την Ι. Μ. του Τιμίου Προδρόμου της Πέτρας, όπου φυλαγόταν το ιερό λείψανο του οσίου Παταπίου του θαυματουργού, στον οποίο η αγία Υπομονή έτρεφε ιδιαίτερη ευλάβεια. Η Μονή είχε ιδρυθεί από τον συνασκητή του οσίου Παταπίου στην Αίγυπτο, όσιο Βάρα, έξω από την πύλη του Ρωμανού πριν από το 450μ.Χ. Με την συμβολή της αγίας ιδρύθηκε στη Μονή γυναικείο γηροκομείο με την επωνυμία «Η ελπίς των απηλπισμένων». Η ευλάβειά της προς τον όσιο Πατάπιο φαίνεται από το γεγονός ότι ο αγιογράφος του σπηλαίου του οσίου Παταπίου στα Γεράνεια όρη της Κορινθίας θεώρησε απαραίτητο να ιστορήσει την αγία Υπομονή δίπλα από το σκήνωμα του οσίου.
Άνθρωπος φωτεινός και φωτισμένος η αγία Υπομονή, προικισμένη με πολλά τάλαντα, που τα «εμπορεύθηκε» με σύνεση και σωφροσύνη και τα πολλαπλασίασε, κατάφερε με την αρετή, την άσκηση και την καρτερία της να φθάσει σε δυσανάβατα μέτρα αρετής. Μια σημαντική φυσιογνωμία εκείνης της εποχής ο Γεννάδιος Σχολάριος, ο πρώτος Οικουμενικός Πατριάρχης μετά την άλωση, στον Παραμυθητικό του Λόγο προς τον Βασιλέα Κωνσταντίνο ΙΑ', «Επί τη κοιμήσει της μητρός Αυτού αγίας Υπομονής», αναφέρει χαρακτηριστικά τα εξής:
«Την μακαρίαν εκείνην Βασίλισσαν όταν την επεσκέπτετο κάποιος σοφός, έφευγεν κατάπληκτος από την ιδικήν της σοφίαν. Όταν την συναντούσε κάποιος ασκητής, αποχωρούσε, μετά την συνάντηση, ντροπιασμένος δια την πτωχείαν της ιδικής του αρετής, συγκρινομένης προς την αρετήν εκείνης. Όταν την συναντούσε κάποιος συνετός, προσέθετεν εις την ιδικήν του περισσοτέραν σύνεσιν. Όταν την συναντούσε κάποιος νομοθέτης, εγινόταν προσεκτικώτερος. Όταν συνομιλούσε μαζί της κάποιος δικαστής, διεπίστωνε ότι έχει ενώπιόν του έμπρακτον Κανόνα Δικαίου. Όταν κάποιος θαρραλέος (τη συναντούσε), ένοιωθε νικημένος, αισθανόμενος έκπληξιν από την υπομονήν, την σύνεσιν και την ισχυρότητα του χαρακτήρος της. Όταν την επλησίαζε κάποιος φιλάνθρωπος, αποκτούσε εντονώτερο το αίσθημα της φιλανθρωπίας. Όταν την συναντούσε κάποιος φίλος των διασκεδάσεων, αποκτούσε σύνεσιν, και, γνωρίζοντας την ταπείνωσιν εις το πρόσωπόν της, μετανοούσε. Όταν την εγνώριζε κάποιος ζηλωτής της ευσεβείας, αποκτούσε μεγαλύτερον ζήλον. Κάθε πονεμένος με τη συνάντηση μαζί της, καταλάγιαζε τον πόνο του. Κάθε αλαζόνας αυτοτιμωρούσε την υπερβολικήν του φιλαυτίαν. Και γενικά κανένας δεν υπήρξε, που να ήλθεν εις επικοινωνίαν μαζί της και να μην έγινε καλύτερος».
Ο Θεός ευδόκησε να μην ζήσει τις τελευταίες τραγικές στιγμές της Αυτοκρατορίας. Την κάλεσε κοντά Του στις 13 Μαρτίου 1450, έχοντας διανύσει 35 χρόνια ως Αυτοκρατόρισσα και 25 ως ταπεινή μοναχή. Ο σύγχρονός της διάκονος Ιωάννης Ευγενικός, αδελφός του Μάρκου του Ευγενικού Αρχιεπισκόπου Εφέσου, στον Παραμυθητικό του Λόγο προς τον Κων/ νον Παλαιολόγον επί τη κοιμήσει της Μητρός του αγίας Υπομονής συνοψίζει:
«Ως προς δε την αοίδιμον, εκείνην Δέσποινα Μητέρα σου, τα πάντα εν όσω ζούσε, ήσαν εξαίρετα, η πίστις, τα έργα, το γένος, ο τρόπος, ο βίος, ο λόγος και όλα μαζί ήσαν σεμνά και επάξια της θείας τιμής και, όπως έζησε μέτοχος της θείας Προνοίας, έτσι και ετελεύτησεν».
Η «Αγία Δέσποινα»,όπως την ονομάζει ο Γεώργιος Φραντζής, συνέδεσε την έννοια του μοναχικού της ονόματος (Υπομονή) με τον τρόπον αντιμετωπίσεως και των ευτυχών στιγμών και των απείρων δυσκολιών της όλης ζωής της. Υπομονή κατά βίον, πράξιν και μοναχικό όνομα. «Τη υπομονή αυτής εκτήσατο την ψυχήν αυτής».
(Από το ημερολόγιο του 2006 της Ιεράς Μητροπόλεως Μονεμβασίας και Σπάρτης).
Σύγχρονο θαύμα της Αγίας
Είναι αρκετές οι εμφανίσεις της αγίας Υπομονής τα τελευταία χρόνια σε ευσεβείς και μη χριστιανούς. Επιλεκτικά καταχωρούμε ένα συμβάν που περιγράφει την θαυμαστή εμφάνισί της και θεραπεία κάποιου ασθενή.
«Η αγία Υπομονή εμφανίσθηκε ως μοναχή σε κάτοικο των Αθηνών που εργαζόταν σε ταξί. Το σταμάτησε και ζήτησε να κατευθυνθή προς το Λουτράκι. Ο ταξιτζής είχε καρκίνο του δέρματος στα χέρια του και βρισκόταν σε μεγάλη απελπισία. Καθ' οδόν η μοναχή που φορούσε ένα κουκούλι με κόκκινο σταυρό τον ρώτησε.
Γιατί είσαι μελαγχολικός;
Και εκείνος δεν εδίστασε να ομολογήσει όλη την αλήθεια. Μετά τον ρώτησε αν θέλη να τον σταυρώσει για να γίνει καλά και εκείνος δέχθηκε. Σε λίγο όμως τον έπιασε υπνηλία και παρεκάλεσε την μοναχή να σταθούνε λίγο για να μην σκοτωθούνε. Είχαν φθάσει κοντά στα διόδια και εύκολα θα έβρισκαν άλλο ταξί αν εκείνη βιαζόταν. Κάθησε στην άκρη του δρόμου και τον πήρε ο ύπνος. Όταν ξύπνησε διαπίστωσε ότι τα χέρια του είχαν γίνει καλά, αλλά η μοναχή είχε εξαφανιστή. Ρώτησε τους ανθρώπους των διοδίων μήπως είδανε καμμιά μοναχή εκεί κοντά, αλλά κανείς δεν την είχε δει. Τότε συγκλονισμένος γύρισε στο ταξί του και κατάλαβε ότι κάποια αγία ήταν κι' έγινε άφαντη. Κατευθύνθηκε μετά στον γιατρό του και του διηγήθηκε το περιστατικό. Την στιγμή εκείνη έπεσε το μάτι του σε μια εικόνα που ήταν κρεμασμένη στον τοίχο του ιατρείου. Πετάχθηκε απ' το κάθισμά του και φώναξε : ‘Αυτή ήταν'.
Σημειωτέον ότι η εικόνα ήταν της αγίας Υπομονής. Έτσι έμαθε ποια ήταν εκείνη που τον θεράπευσε και τον γλύτωσε και απ' την απελπισία. Το κουκούλι με τον κόκκινο σταυρό έδειχνε την καταγωγή πριν γίνει αυτοκρατόρισσα του Βυζαντίου και με αυτό το μοναχικό σχήμα τελείωσε και την επίγεια ζωή της. Εκ των υστέρων γίνηκε γνωστό ότι η ημέρα που γίνηκε το θαύμα ήταν 13 Μαρτίου, ημέρα που η αγία γιορτάζει».
(Από το βιβλίο εκδόσεως Ι. Μ. Οσίου Παταπίου Λουτρακίου).
Απολυτίκιον.
Ήχος πλ. α'.
Τον συνάναρχον Λόγον.
Την κλεινήν βασιλίδα εγκωμιάσωμεν, Υπομονήν την οσίαν, περιστεράν ευλαβή εκ του κόσμου πετασθείσαν της συγχύσεως προς τας σκηνάς του ουρανού, εν αγάπη ακλινεί, ασκήσει και ταπεινώσει βοώντες, θραύσον, λιταίς σου ημών δεσμούς ανόμους, άνασσα.
Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ'. Τη Υπερμάχω.
Υπομονής θεοστηρίκτου την ομώνυμον και βασιλίδων θεοσόφων την υπέρτιμον, την εκλάμψασαν ως άστρον εν Βυζαντίω και χορούς μοναζουσών καταπυρσεύσασαν, ταπεινώσεως βολαίς ανευφημήσωμεν, πόθω κράζοντες. Χαίροις, Μήτερ πανεύφημε.
Μεγαλυνάριον.
Χαίροις εκμαγείον υπομονής, στήλη σωφροσύνης, αδιάσειστον αρετών, τείχος και ταμείον, Υπομονή, αγάπης, ενθέων βασιλίδων κέρας περίδοξον.