Βέβαια το ότι ήρε τον αφορισμό και τα υπόλοιπα συγκλονιστικά στοιχεία, δε θα τα μάθετε ΠΟΤΕ, επειδή κάποιοι δε θέλουν να γνωρίζουμε την...
Βέβαια το ότι ήρε τον αφορισμό και τα υπόλοιπα συγκλονιστικά στοιχεία, δε θα τα μάθετε ΠΟΤΕ, επειδή κάποιοι δε θέλουν να γνωρίζουμε την Αλήθεια…
Θα είστε «υποχρεωμένοι» όμως να μαθαίνετε , τις ψευτο-απόψεις κάποιων ανιστόρητων – αγράμματων που έχουν άποψη … μιας και αυτές παίζουν παντού. Υποχρέωση όσων αγαπούν την Αλήθεια, να διαδοθεί το παρακάτω, ως μία ακόμα απάντηση με ιστορικά στοιχεία στα φερέφωνα της νέας α-πάτριδος τάξης.
.
Την Μεγάλην Δευτέραν του 1821, τρεις ώρας μετά το μεσονύκτιον, εν ω
.
Την Μεγάλην Δευτέραν του 1821, τρεις ώρας μετά το μεσονύκτιον, εν ω
άπαντες οι εν τω Πατριαρχείω εκοιμώντο, ο Πατριάρχης κατήρχετο την κλίμακα, φέρων εις χείρας κλείδα και υπό των αγίων συνοδικών, των Μητροπολιτών Καισαρείας, Δέρκων, Εφέσου, Χαλκηδόνος, Νικομηδείας και Νικαίας ακολουθούμενος. Κατελθών εις την αυλήν του μεγάρου διηυθύνθη προς την θύραν του Πατριαρχικού ναού και ήνοιξεν αυτήν. Αφού δε πάντες εισήλθον, εκλείδωσεν αυτήν ένδοθεν. Θεία γαλήνη εκράτη εν τω ναώ.
Ουδέν άλλο φως έλαμπεν εν αυτώ ειμή το αμυδρόν ακοίμητον της κανδήλας της προ του Εσταυρωμένου και το της όπισθεν του αρτοφορείου της Αγίας Τραπέζης.
Η σιγή, το τρέμων φως των δύο κανδήλων, η μαρμαρυγή των αγίων εικόνων, αίτινες εφαίνοντο κινούμενοι υπό το ασθενές των κανδήλων φως, το σοβαρόν και ιεροπρεπές της Εκκλησίας, η παρουσία επτά ρασοφόρων, των επισημοτέρων ποιμένων της Ανατολικής Ποίμνης, παρίστων θέαμα εξαίσιον και απερίγραπτον.
- Άγιοι αδελφοί και συλλειτουργοί, είπε προς αυτούς ο Πατριάρχης, προχωρήσαντας μέχρι των αγίων θυρών του ιερού βήματος, ένθα συνετάχθησαν εις κύκλον, έχοντες αυτόν εν τω μέσω, ιδού συνήλθομεν, εν τω ναώ του Θεού. Ουδείς άλλος μας βλέπει ειμή ο ακοίμητος αυτού οφθαλμός και ουδέν άλλο ους μας ακούει ειμή το ους το κλίνοντος αυτό εις τας δεήσεις και των δικαίων και των αμαρτωλών. Προ μικρού απηυθύναμεν αφορισμόν ακούσιον κατά των επαναστατών αδελφών ημών χριστιανών, των υπέρ Πίστεως και Πατρίδος υπό την σημαίαν του Σταυρού μαχομένων.
Ο Σωτήρ ημων ενετείλατο ημίν το «εύχεσθαι και μη καταράσθε», ημείς δε κατηράσθημεν έργον άγιον, πράξιν θείου μαρτυρίου, θυμάτων ιερών υπέρ της πίστεως του Χριστού προσφερθέντων εις ολοκαύτωσιν.
Κατηράσθημεν τους τον βαρύν ζυγόν της δουλείας απειθήσαντας, ίνα ελευθερώσωσι την Πατρίδα από τους υβριστάς της αγίας ημών πίστεως και τους καταπιεστάς της εθνικότητος ημών. Όθεν ο ακοντιστείς παρ΄ ημών αφορισμός κατ΄ αυτών, ου μόνον επιβαρύνει τον τράχηλον ημών, αλλά και τους αγωνιζομένους κατέθλιψε, καίτοι ακούσιος, δι΄ ο οφείλομεν να άρωμεν αυτόν τη παρακλήσει του παναγίου Πνεύματος.
- Αλλ΄ ημείς, Παναγιώτατε Πατριάρχα, επράξαμεν έργον ακούσιον. Υπετάχθημεν εις την βίαν και εις την ανάγκην ίνα μη ερεθίσωμεν την οθωμανικήν κυβέρνησιν εις μείζονας κατά των χριστιανών κακώσεις, απεκρίθη ο Μητροπολίτης Εφέσου, απομάξας δάκρυ συμπαθείας και μετανοίας.
- Αληθώς επράξαμεν έργον ακούσιον, επανέλαβεν ο Πατριάρχης, και καθ΄ ην στιγμήν υπεγράφομεν τον αφορισμόν ενώπιον της εξουσίας, αι καρδίαι ημών ηύχοντο. Οφείλομεν εν τούτοις να τον λύσωμεν. Ακούσατε αδελφοί.
Το μεσονύκτιον του παρελθόντος Σαββάτου, αφ΄ ου ο διάκονός μου μοι ανέγνωσε το μεσονυκτικόν, επορευόμην εις την κλίνην μου, ότε δ΄ έκλεισα την θύραν του κοιτώνος μου και επλησίασα ολίγα βήματα προς αυτήν, μορφήν φωτεινή ώφθη αίφνης ενώπιόν μου».
«Ετοιμάσου, μοι είπεν εις το μαρτύριον, ευλόγησον ους κατηράσθης και μιμήθητι τον Χριστόν τον υπέρ της σωτηρίας των ανθρώπων αποθανόντα, επί του Σταυρού. Το μαρτύριόν σου έσεται η σωτηρία των πιστών».
Ήτο τοσούτον η φωνή αρμονική και πραεία, ώστε ως ηδύτατον βάλσαμον εισέδυσεν εν τη καρδία μου. Όλην εκείνην την νύκτα διήλθον εν προσευχή και η ψυχή μου επληρώθη αγαλλιάσεως.
Ήδη δε περιμένω το μαρτύριον, μαρτύριον εις σωτηρίαν των χριστιανών.
Οι συνοδικοί εθεώρουν εν πλήρει σιγή και κατανύξει τον Πατριάρχην της Ανατολικής Εκκλησίας, με τους οφθαλμούς πλήρεις δακρύων να συγκινήσεως και αγάπης προς το Έθνος των.
Άγομεν, εξηκολούθησεν ο Γενάρχης. Το μαρτύριόν μου θέλει ακολουθήσει και ημείς μετά μικρόν αδελφοί, ίνα γίνη πλήρης η θυσία.
Και στραφείς ο Μητροπολίτης Νικομηδείας :
-Συ είσαι ο νεώτερος πάντων ημών, είπε. Άναψε τας λαμπάδας της Αγίας Τραπέζης. Πρόθυμος εκτελεστής της εντολής του αρχηγού ο Ιεράρχης έδραμε προθύμως και λαβών κηρίον το ήναψε, καταβιβάσας την κανδήλα του Σταυρού, και εισήλθεν εις το Άγιον Βήμα, το οποίον εν ακαρεί εγένετο κατάφωτον.
-Συ είσαι ο νεώτερος πάντων ημών, είπε. Άναψε τας λαμπάδας της Αγίας Τραπέζης. Πρόθυμος εκτελεστής της εντολής του αρχηγού ο Ιεράρχης έδραμε προθύμως και λαβών κηρίον το ήναψε, καταβιβάσας την κανδήλα του Σταυρού, και εισήλθεν εις το Άγιον Βήμα, το οποίον εν ακαρεί εγένετο κατάφωτον.
- Ενδυθείτε τας ιερατικάς υμών στολάς, είπεν ο Πατριάρχης, εν ω συγχρόνως ενεδύετο και ούτος διακονούμενος υπό του Νικομηδείας.
Εισήλθον είτα πάντες εις το Ιερόν. Ο Πατριάρχης έστη ενώπιον της Αγίας Τραπέζης και οι Συνοδικοί περιεκύκλωσαν αυτόν πέριξ αυτής ιστάμενοι.
Και μετά σύντομον ακολουθίαν, λαβών ο Πατριάρχης τον αφορισμόν έθηκεν αυτόν επί ενός τρίποδος παρά την Αγίαν Τράπεζαν και απήγγειλε την εξής προσευχήν, ακροωμένων των Συνοδικών:
«Θεέ Παντοκράτωρ, Συ ο αποστείλας τον Μονογενή σου υιόν τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν εις τον κόσμον, ίνα λάβη σάρκαν, δια Πνεύματος Αγίου παρά της αειπαρθένου Μαρίας και ν΄ αποθάνη επί του Σταυρού υπέρ υμών, συγχώρησον πρώτον ημίν τοις ημαρτηκόσι σοι δια της παραβάσεως της εντολής του Μονογενούς Σου υιού, του εντειλαμένου ημίν «Εύχεσθε και μη καταράσθε». Είτα καθά δέδωκας ημίν εντολήν του δεσμείν και λύειν, καταλύομεν τον αφορισμόν τούτον, ον ακουσίως απηυθύναμεν κατά του Χριστεπωνύμου ποιμνίου Σου. Ναι Κύριε Βασιλεύ, επάκουσον ημών και ενίσχυσον και σώσον αυτό τω βραχίονί Σου τω υψηλώ ότι δεδοξασμένος υπάρχεις συν τω Μονογενεί Σου Υιώ και τω Παναγίω σου Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων Αμήν».
«Θεέ Παντοκράτωρ, Συ ο αποστείλας τον Μονογενή σου υιόν τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν εις τον κόσμον, ίνα λάβη σάρκαν, δια Πνεύματος Αγίου παρά της αειπαρθένου Μαρίας και ν΄ αποθάνη επί του Σταυρού υπέρ υμών, συγχώρησον πρώτον ημίν τοις ημαρτηκόσι σοι δια της παραβάσεως της εντολής του Μονογενούς Σου υιού, του εντειλαμένου ημίν «Εύχεσθε και μη καταράσθε». Είτα καθά δέδωκας ημίν εντολήν του δεσμείν και λύειν, καταλύομεν τον αφορισμόν τούτον, ον ακουσίως απηυθύναμεν κατά του Χριστεπωνύμου ποιμνίου Σου. Ναι Κύριε Βασιλεύ, επάκουσον ημών και ενίσχυσον και σώσον αυτό τω βραχίονί Σου τω υψηλώ ότι δεδοξασμένος υπάρχεις συν τω Μονογενεί Σου Υιώ και τω Παναγίω σου Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων Αμήν».
Και λαβών μία των λαμπάδων της Αγίας Τραπέζης, ενέπρισε τον αφορισμόν, όστις έπεσεν εις σποδόν προ των ποδών αυτού.
Απεξεδύθησαν είτα τα ιερά άμφια οι Ποιμένες, τα φώτα εσβέσθησαν και προπορευομένου του Γρηγορίου εξήλθον του Ναού.
Εξ ημέρας βραδύτερον ο Εθνάρχης εκρεμάτο ως κακούργος εις τα πρόθυρα της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, άπνους έχων εστραμμένους τους οφθαλμούς προς τον ουρανόν τα δε χείλη ημιηνεωγμένα, ως να παρεκάλει τον ουράνιο πατέρα υπέρ της απελευθερώσεως απάσης της Ελληνικής Φυλής…
ΠΗΓΕΣ :
1. ΡΑΦΤΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ, Η βιογραφία και το μαρτύριον του πατριάρχου Γρηγορίου του Ε’: Άγνωστοι λεπτομέρειαι προκαλούσαι ρίγη ιεράς συγκινήσεως και λατρείας προς το σεπτόν σκήνωμα και την μνήμην του αοιδίμου πατριάρχου,[χ.τ.] (Έκδοσις Μαργαρίτας Ραφτοπούλου Πρόσφυγος ) [χ.χ.], σσ. 25 – 28.
2. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ . ΓΕΩΡΓΙΟΣ – ΟΙΚΟΝΟΜΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, Συλλογή εκ των γραφέντων και παραδοθέντων περί του Οικουμενικού Πατριάρχου Γρηγορίου Ε΄. Αθήνησι :Εκ του Τυπογραφείου ¨Μερίμνης¨, 1863, σσ. 351 – 353.
3. ΑΝΩΝΥΜΟΥ, Βιογραφία και το μαρτύριον του πατριάρχου Γρηγορίου Ε΄. Άγνωστοι λεπτομέριαι Εκδίδεται υπό ειδικής επιτροπής της κοινής των αλυτρώτων Ελλήνων επιτροπείας, και παρέχεται δωρεάν εις τους προσφέροντας τον έρανον αυτών[sic]. [Εν Αθήναις] Τυπογραφεία & Βιβλιοδετεία «Θάρρους¨,[χ.χ.], σσ. 29 κ.ε.
4. ΑΝΩΝΥΜΟΥ, Του ιερομάρτυρος Γρηγορίου Ε” πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως βιογραφία και τα κατά την εν Οδησσώ μεν κηδείαν εις Αθήνας δε μετακομιδήν, των Λειψάνων αυτού /υπό ***.Εν Αθήναις :Τέλεσί τε και Τύποις Κ. Αντωνιάδου,1871, σσ. 39 – 40.
5. ΚΑΝΔΗΛΩΡΟΥ Χ. ΤΑΚΗ, Ιστορία του Εθνομάρτυρος Γρηγόριου του Ε΄, Εν Αθήναις 1909 σ. 219.
1. ΡΑΦΤΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ, Η βιογραφία και το μαρτύριον του πατριάρχου Γρηγορίου του Ε’: Άγνωστοι λεπτομέρειαι προκαλούσαι ρίγη ιεράς συγκινήσεως και λατρείας προς το σεπτόν σκήνωμα και την μνήμην του αοιδίμου πατριάρχου,[χ.τ.] (Έκδοσις Μαργαρίτας Ραφτοπούλου Πρόσφυγος ) [χ.χ.], σσ. 25 – 28.
2. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ . ΓΕΩΡΓΙΟΣ – ΟΙΚΟΝΟΜΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, Συλλογή εκ των γραφέντων και παραδοθέντων περί του Οικουμενικού Πατριάρχου Γρηγορίου Ε΄. Αθήνησι :Εκ του Τυπογραφείου ¨Μερίμνης¨, 1863, σσ. 351 – 353.
3. ΑΝΩΝΥΜΟΥ, Βιογραφία και το μαρτύριον του πατριάρχου Γρηγορίου Ε΄. Άγνωστοι λεπτομέριαι Εκδίδεται υπό ειδικής επιτροπής της κοινής των αλυτρώτων Ελλήνων επιτροπείας, και παρέχεται δωρεάν εις τους προσφέροντας τον έρανον αυτών[sic]. [Εν Αθήναις] Τυπογραφεία & Βιβλιοδετεία «Θάρρους¨,[χ.χ.], σσ. 29 κ.ε.
4. ΑΝΩΝΥΜΟΥ, Του ιερομάρτυρος Γρηγορίου Ε” πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως βιογραφία και τα κατά την εν Οδησσώ μεν κηδείαν εις Αθήνας δε μετακομιδήν, των Λειψάνων αυτού /υπό ***.Εν Αθήναις :Τέλεσί τε και Τύποις Κ. Αντωνιάδου,1871, σσ. 39 – 40.
5. ΚΑΝΔΗΛΩΡΟΥ Χ. ΤΑΚΗ, Ιστορία του Εθνομάρτυρος Γρηγόριου του Ε΄, Εν Αθήναις 1909 σ. 219.
Προσωπικώς, ως απόφοιτος του Τμήματος Ιστορίας καί Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών καί ιστορικός, απορρίπτω την επίμαχη μαρτυρίαν ως αναξιόπιστη, για τους κάτωθι συγκεκριμένους λόγους:
ΑπάντησηΔιαγραφή(Α) Οι τρεις(3) εκ των τεσσάρων(4) υπερμάχων του Γρηγορίου Ε΄, ιστορικώς είναι μεταγενέστεροί του χρονικώς.
(Β) Ο τέταρτος των κυρίων υπερμάχων, ο Γεώργιος Αγγελόπουλος, είναι
αδελφός του θανόντος Γρηγορίου Ε΄, επίσης ονομασθέντος Γρηγορίου Αγγελοπούλου, όντες αμφότεροι πρόγονοι της γνωστής επιχειρηματικής οικογενείας.
(Γ) Ερχόμενος επί του κυρίου θέματος του επιμάχου αφορισμού, οφείλουμε να επισημάνουμε καί τα κάτωθι, πέραν των εισαγωγικών πληροφοριών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερί του Γρηγορίου Ε΄
Σε αυτό το θέμα, θα παραθέσω στοιχεία για την πολιτεία του, ως
πατριάρχη, απέναντι στους Έλληνες.
Αυτά τα στοιχεία θα καταδείξουν την στάση του απέναντι στους
υποδούλους Έλληνες.
Κατ' αρχάς μερικά βιογραφικά στοιχεία του.
Ο Γρηγόριος Ε΄, γεννήθηκε το 1.745μ.α.χ.χ. στην Δημητσάνα της
Πελοποννήσου.
Το πραγματικό ονοματεπώνυμό του ήταν Γεώργιος Αγγελόπουλος.
Πατέρας του ήταν ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος, ενώ είχε άλλους τρείς(3) αδελφούς, τον Ιωάννη, τον Δανιήλ καί τον Γεώργιο Αγγελόπουλο.
Δηλαδή στην οικογένεια υπήρχαν δύο αδελφοί με το όνομα Γεώργιος.
[Ο νεότερος Γεώργιος Αγγελόπουλος, το 1.863μ.α.χ.χ. εξέδωσε το βιβλίο του με τον τίτλο «Συλλογή εκ των γραφέντων καί παραδοθέντων περί του Οικουμενικού Πατριάρχου Γρηγορίου Ε΄» καί το 1.865-1.866μ.α.χ.χ., εξέδωσε το βιβλίο «Τα κατά τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Γρηγόριο Ε΄». Μετά από αυτά τα διευκρινιστικά ας επιστρέψουμε στην πορεία του Γρηγορίου Ε΄].
Τα πρώτα γράμματα τα έμαθε στην ιδιαίτερη πατρίδα του.
Το 1.765μ.α.χ.χ., πήγε στην Αθήνα καί σπούδασε για 2 έτη.
Το 1.767μ.α.χ.χ., πήγε στον θείο του Μελέτιο καί φοίτησε στο Γυμνάσιο
της Σμύρνης για 5 έτη.
Το 1.772μ.α.χ.χ. πήγε στις Στροφάδες καί αργότερα έγινε μοναχός.
Το 1.785μ.α.χ.χ., έγινε μητροπολίτης Σμύρνης.
Έγινε οικουμενικός πατριάρχης τον Μάϊο 1.797μ.α.χ.χ. για πρώτη φορά
καί μέχρι το 1.799μ.α.χ.χ.
Για δεύτερη φορά έγινε τον Σεπτέμβριο 1.806μ.α.χ.χ. καί μέχρι τον
Σεπτέμβριο 1.808μ.α.χ.χ.
Για τρίτη καί τελευταία φορά έγινε πατριάρχης την περίοδο
Ιανουάριος 1.819μ.α.χ.χ. - Απρίλιος 1.821μ.α.χ.χ.
Σε αυτήν την μικρή εργασία μου, θα παραθέσω τις πράξεις του κατά τις
περιόδους της πατριαρχίας του, για να καταδειχθεί ο πραγματικός ρόλος του καί να διαλυθούν οι μύθοι για αυτόν.
Καί αυτό θα το πράξω, επειδή πιστεύω στο ρητό του Διονυσίου Σολωμού «Εθνικόν είναι ό,τι είναι αληθές».
Ας δούμε τώρα τα πεπραγμένα του Γρηγορίου Ε΄ ως πατριάρχη.
Ο Γρηγόριος Ε΄ για πρώτη φορά έγινε πατριάρχης τον Μάϊο του
1.797μ.α.χ.χ.
Λίγο πριν την ανάληψη της πατριαρχίας εκ μέρους του, στις 18 Απριλίου 1.797μ.α.χ.χ., οι Γάλλοι καί οι Αυστριακοί απεφάσισαν να
ακρωτηριάσουν την Γαληνοτάτη Δημοκρατία του Αγίου Μάρκου, όπως
ήταν η επίσημη ονομασία του Βενετικού κράτους.
Στις 18 Οκτωβρίου 1.797μ.α.χ.χ., οι Γάλλοι καί οι Αυστριακοί υπέγραψαν την συνθήκη του Καμποφορμίου, με την οποίαν αποφασιζόταν ο οριστικός διαμελισμός της Βενετίας.
Οι Γάλλοι έπαιρναν τα Επτάνησα καί οι Αυστριακοί τα υπόλοιπα εδάφη.
Εδώ οφείλω να σημειώσω, ότι οι Γάλλοι στην Κέρκυρα εγκατέστησαν
τις διοικητικές αρχές τους, όπως καί στα υπόλοιπα νησιά της Επτανήσου. Μάλιστα, ομάδα Γάλλων Ιακωβίνων καί φίλων τους, συνέστησαν σύλλογο, μέσω του οποίου επεδίωκαν την ανάπλαση του ανθρωπίνου γένους, ενώ συζητούσαν για την λήψη των κατ' αυτούς αναγκαίων μέτρων. Ανάμεσα σε πολλά άλλα, αυτοί οι πατριώτες καί Φιλέλληνες, πρότειναν την κατάργηση του χριστιανισμού καί την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων καί της αρχαίας θρησκείας.
Οι Γάλλοι παρέμειναν στα Επτάνησα μέχρι το 1.799μ.α.χ.χ., αφού τον
Οκτώβριο-Νοέμβριο του 1.798μ.α.χ.χ., Ρωσοτουρκικός στόλος, με
αφορμή την καταστροφή του Γαλλικού στόλου στο Αμπουκίρ, κατέλαβε
τα Επτάνησα, με εξαίρεση την Κέρκυρα, η οποία αντιστάθηκε μέχρι τις
4 Μαρτίου 1.799μ.α.χ.χ., ενώ ο Αλή πασάς κατέλαβε στην Ήπειρο το
Βουθρωτό, την Πρέβεζα καί την Βόνιτσα, ενώ η Πάργα ύψωσε κοινή
Ρωσοτουρκική σημαία, αποφεύγοντας την κατάκτησή της από τον Αλή
πασά.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια εντάσσεται η πατριαρχική εγκύκλιος του
Γρηγορίου Ε΄, την οποία εξέδωσε τον Σεπτέμβριο του 1.798μ.α.χ.χ.,
δηλαδή λίγο πριν από την αναχώρηση του κοινού Ρωσοτουρκικού
στόλου για την επίθεση στα Επτάνησα.
Τώρα, θα παραθέσω την εγκύκλιο του Γρηγορίου Ε΄, προς τους
Επτανησίους.
Καί δι' αυτό τούτο ο πονηρός διάβολος, διά να φέρη την ανθρωπότητα εις μίαν ακαταστασίαν, ήτις προέρχεται εκ της αναρχίας, ως καί η φιλοσοφία πρεσβεύει, εκίνησε τους Γάλλους εις βασιλοκτονίαν καί παραχρήμα απεδείχθη φανερώς του διαβόλου το σκοπούμενον, ότι αφαίρεσεν από τας ψυχάς αυτών καί την προς Θεόν υποταγήν. οίτινες, διά να ελκύσωσιν ευκόλως τους ανθρώπους εις την ασέβειαν ταύτην, υπέκρυψαν την προς Θεόν αποστασίαν, με το δέλεαρ της ελευθερίας καί με την πρότασιν της ομοιότητος καί ισότητος. καί αφ' ού κατεπάτησαν τους θεσμούς της θρησκείας των, ηθέτησαν άμα καί τους όρους της φιλίας, ως είδομεν προφανώς τας ανταποκρίσεις οπού έδειξαν καί εις την Οθωμανικήν κραταιάν ταύτην Βασιλείαν, ήτις καί εν καιρώ ανάγκης δεν απεστράφη αυτούς. Αυτοί δε εξ εναντίας εφάνησαν προφανείς αντικείμενοι, καί δολίως με διάφορα γράμματα απατηλά ηθέλησαν να ενοχλήσουν την Βασιλείαν ταύτην, καί να διεγείρουν τους υποκειμένους λαούς της εις ακαταστασίαν καί ανταρσίαν, ών τα αποτελέσματα είναι αλληλομαχία, φονοκτονία καί λοιπά. εφ' οίς ο διάβολος χαίρει, καί αγωνίζεται εξ αρχής εις αυτά να καταστήση την ανθρωπότητα. καί ύστερα από τόσας δολιότητας, εποίησαν προφανώς καί την ληστρικήν αυτών έφοδον εις Αίγυπτον. Όθεν καί διά τούτο η κραταιά Βασιλεία αύτη εκήρυξε πόλεμον διά ξηράς καί θαλάσσης κατ' αυτών, διά να εκδικηθή τή θεία συνάρσει αυτούς τους ολετήρας της ανθρωπότητος, τους αντάρτας του Θεού, καί τους λυμεώνας της κοινής ευταξίας καί ειρήνης. Καί επί τούτω αυτώ συνεκάλεσε καί συμμάχους ισχυρούς βασιλείς, τον της Ρωσίας καί Βρετανίας, τους καί ομοφρονούντας εις αυτόν τον ένθεον σκοπόν, διά να λυτρώσωσι την ανθρωπότητα από τα μέλλοντα κακά, καί να διατηρήσωσιν εις την οικουμένην τας βασιλικάς διοικήσεις εν τοίς ορίοις αυτών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌθεν η Οθωμανορουσικοβρετανική αρμάδα έρχεται εις τα μέρη ταύτα όχι κατά των νήσων αυτών καί των εγκατοίκων, ίνα υποτάξη αυτούς, αλλά μάλλον διά να υποστηρίξη αυτούς εις την αληθή ελευθερίαν, καί να τους απαλλάξη του ζυγού καί της τυραννίδος, εις ά ακουσίως υπέπεσον, καί να τους απολυτρώση από την μέλλουσαν ασέβειαν καί αθεΐαν οπού κατ' ολίγον ολίγον η λύμη των Γάλλων θέλει μεταδώσει ανεπαισθήτως εις αυτούς, καί εις τους αυτών απογόνους. Λοιπόν, επειδή η Εκκλησία του Χριστού προνοεί της σωτηρίας των ανθρώπων, καί δέεται αεννάως υπέρ πάντων, μάλλον δε υπέρ βασιλέων καί υπέρ πάντων των εν υπεροχή όντων, κατά τον θείον Απόστολον, διά τούτο διά προσταγής της κραταιάς ταύτης Βασιλείας διακηρύττομεν εις όλους τους ορθοδόξους τους κατοικούντας εν ταίς νήσοις Κερκύρας, Κεφαλληνίας, Ζακύνθου, Ιθάκης, Τζιρίγου, Αγίας Μαύρας καί των λοιπών, ότι θέλησις, σκοπός καί απόφασις των συμμαχούντων βασιλέων, ως προείπομεν, είναι διά να υπερασπισθώσι τους όρους της αληθείας καί κοινής ευταξίας καί ειρήνης, καί να εκδικηθώσι τους αντικειμένους καί δολιοτρόπους Γάλλους, οίτινες με τα νάματα τα ιοβόλα της νομιζομένης ελευθερίας εγγράφως τε καί αγράφως προσπαθούσι να απατήσωσι τους ανθρώπους, καί να τους
κρημνίσωσι εις τα βάραθρα της κακίας καί αποστασίας. Καί προτρέπομεν πάντας υμάς, ως γνήσια μέλη της πίστεως, της τε ευταξίας καί ευνομίας, όπως, άμα τώ λαβείν την ημετέραν Πατριαρχικήν ταύτην επιστολήν, ευθύς αποδιώξητε από τας νήσους υμών αυτούς τους αποστάτας του Θεού καί υπούλους τυράννους της ανθρωπότητος. καί ενούμενοι με τας συμμαχούσας δυνάμεις να συναγωνισθήτε καί υμείς με ζήλον καί προθυμίαν εις αφανισμόν των απίστων τούτων Γάλλων, διά να αξιωθήτε παρά Θεού μεν ελέους, παρά δε ταύτης της κραταιάς Βασιλείας να απολαύσητε της ελευθερίας, καί έτι προς των αρχαίων προνομίων σας, εσόμενοι ελεύθεροι εις το εξής πλέον ή εις κάθε άλλον καιρόν.
Πληροφορούμεν ούν υμάς διά προσταγής καί βουλής αμεταθέτου της
ΑπάντησηΔιαγραφήκραταιάς ταύτης Βασιλείας, ότι θέλετε έχει κάθε πληρεξουσιότητα εις το να εκλέξητε όποιον τρόπον διοικήσεως θέλετε κρίνει εύλογον προς το
συμφέρον της πατρίδος σας, ή τον τρόπον δηλαδή της αριστοκρατικής
διοικήσεως της Ραγούζης ή όποιον άλλον τρόπον βουληθήτε. Όθεν, με το να γνωρίζωμεν ημείς, καί εσμέν πεπληροφορημένοι αναμφιβόλως, ότι η διακήρυξις του πολέμου τούτου κατά των Γάλλων είναι δικαιοτάτη, καί ο σκοπός των τριών τούτων Δυνάμεων είναι ένθεος καί σωτήριος τοίς
ανθρώποις, καί η απόφασις αυτών περί των νήσων τούτων των
υποπεσόντων εις χείρας των Γάλλων εξ απάτης είναι διά να τας
απολυτρώσωσιν από την λύμην της γαλλικής δολιότητος, ή μάλλον ειπείν αθεΐας, καί όχι διά άλλο τί, προκαταλαμβάνοντες πατρικώς
συμβουλεύομεν καί ενισχύομεν πάντας υμάς με την χάριν του παναγίου
Πνεύματος, καί σας παραθαρρύνομεν ανενδοιάστως οπού αυτοκίνητοι να
συνακολουθήσητε εις τον ένθεον σκοπόν των ειρημένων Δυνάμεων, διά
να απολαύσητε βεβαίως καί αδιστάκτως της ποθουμένης ελευθερίας σας, καί να συζητήσητε εις το εξής με πολιτικήν ευνομίαν καί διοίκησιν, ήτις θέλει είναι προς Θεόν αρεστή καί τους απογόνους υμών σωτήριος, καί κλίμαξ της αιωνίου ζωής καί μελλούσης μακαριότητος. Καί ταύτα μεν ευχετικώς, η δε του Θεού χάρις καί η ευχή καί η ευλογία της ημών
μετριότητος είη μετά πάντων υμών.
Εν μηνί Σεπτεμβρίω ινδικτιώνος β΄[=1798].
Όπως λοιπόν διαπιστώνουμε από αυτήν την εγκύκλιο, ο Γρηγόριος Ε΄,
ΑπάντησηΔιαγραφήήταν πιστός υπηρέτης του σουλτάνου καί προθύμως εξέδωσε αυτήν την
εγκύκλιο, ώστε να υποστηρίξει την επίθεση στα Επτάνησα από τις
Ρωσοτουρκικές καί Αγγλικές δυνάμεις κατά των Γάλλων.
Καί ας μην λησμονούμε, ότι το ίδιο έτος έχουμε την εκτέλεση του Ρήγα
Φεραίου από τους Τούρκους στο Βελιγράδι, την αρχαία Ελληνική
Λευκόπολη.
Καί πώς αντιμετώπισε η χριστιανική εκκλησία την εκτέλεση του Ρήγα
Φεραίου; Είναι ή δεν είναι αλήθεια ότι ο Γρηγόριος Ε΄, έγραψε εγκύκλιο
γράμμα στο οποίο κατεδίκαζε τον Ρήγα Φεραίο; Είναι ή δεν είναι αλήθεια ότι ενέκρινε την συγγραφή της «Χριστιανικής Απολογίας», η οποία στρεφόταν κατά του Ρήγα Φεραίου καί των ιδεών του;
Καί τότε ο Αδαμάντιος Κοραής αναγκάσθηκε να γράψει την
«Αδελφική Διδασκαλία», με σκοπό να απαντήσει στους φιλοτούρκους
καί στο πατριαρχείο;
Η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα είναι καταφατική.
Επομένως, ο Γεώργιος Αγγελόπουλος, ή Γρηγόριος Ε΄, έδρασε σαφώς καί πέραν πάσης αμφιβολίας ως σκοταδιστής καί ανθέλληνας.
Μάλιστα, ήθελε να συστήσει ένα πατριαρχικό τυπογραφείο, το οποίο θα ήλεγχε όλα τα βιβλία τα οποία θα κυκλοφορούσαν στα Ελληνικά, μέσα στα όρια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Αλλά να ο σκοταδιστής τι λέγει για τις επιστήμες.
Το 1.819μ.α.χ.χ. εξέδωσε εγκύκλιο κατά των μαθηματικών, της οποίας
παραθέτω αποσπάσματα.
Να μερικά: «τίς η ωφέλεια προσκολλώμενοι οι νέοι εις τας παραδόσεις
αυτάς, να μανθάνωσιν αριθμούς καί αλγέβρας καί κύβους καί κυβοκύβους καί τρίγωνα καί τριγωνοτετράγωνα καί άτομα καί κενά καί δίνας καί δυνάμεις καί έλξεις καί βαρύτητας, καί φωτός ιδιότητας, καί ακουστικά, καί μύρια τοιαύτα καί άλλα τερατώδη, ώστε να μετρώσι την άμμον της θαλάσσης καί τας σταγόνας του υετού καί να κινώσι την γην εάν "αυτοίς δοθή πή στώσι κατά τον Αρχιμήδην" οι διδάσκοντες τα μαθήματα αυτά είναι παραβάται των θείων καί ιερών κανόνων καί των αποστολικών διατάξεων. Εντελλόμεθα καί αποφαινόμεθα συνοδικώς μετά των περί ημάς ιερωτάτων αρχιερέων, όπως τας βεβήλους κενοφωνίας καί τας σαθράς αντιθέτους διδασκαλίας των ειρημένων να μισήτε καί να αποστρέφεσθε».
Ερωτήματα:
1) Αυτή η εγκύκλιος ανεκλήθη ποτέ, ναί ή όχι;
2) Αν δεν ανεκλήθη, πώς γίνεται οι μαθηματικοί, φυσικοί καί άλλοι
επιστήμονες να διδάσκουν στα Ελληνικά σχολεία καί ταυτοχρόνως να
δηλώνουν χριστιανοί ορθόδοξοι;
3)α) Οι μαθητές, οι οποίοι δεν είναι καλοί στα μαθηματικά σκοπεύουν να επικαλεσθούν αυτήν την εγκύκλιο ώστε να απαλλαχθούν από αυτά τα μαθήματα; Ναί ή όχι;
β) Αν οι μαθητές επικαλεσθούν αυτήν την εγκύκλιο τί θα πράξουν οι
εκπαιδευτικοί; Θα εγκρίνουν ή θα απορρίψουν αυτό το αίτημα;
Αλλά να καί η πατριαρχική εγκύκλιος του Μαρτίου 1.819μ.α.χ.χ., για την ονοματοδοσία των Ελληνοπούλων.
ΑπάντησηΔιαγραφή«Καί η κατά καινοτομίαν παρά ταύτα εισαχθείσα των παλαιών
Ελληνικών ονομάτων επιφώνησις εις τα βαπτιζόμενα βρέφη των πιστών,
ως ηκούσαμεν, λαμβανομένη ως μία καταφρόνησις της χριστιανικής
ονοματοθεσίας, είναι διόλου απροσφυής καί ανάρμοστος. Όθεν ανάγκη
να ονοματοθετήσουν εις το εξής εν τώ καιρώ της θείας καί μυστικής
αναγεννήσεως κατά τα ειθισμένα».
Δηλαδή ο Γρηγόριος Ε΄, προτιμούσε το Ιωάννης από το Ιόλαος, λόγου χάριν, ή το Ηλίας από το Ηρακλής. Καί ακόμη κάποιοι τον θαυμάζουν.
Αλλά να τί απήντησε ο Αδαμάντιος Κοραής σε αυτήν την εγκύκλιο:
«Ταλαίπωρον γένος! εξ οίων εις οία! Καί τούτο κατά την δεκάτην ενάτην
εκατονταετηρίδα! Οπότε μέγα μέρος του γένους κινείται εις το να
επιστρέψη ανάπαλιν από τα τελευταία ταύτα ελεεινά οία, εις τα
προγονικά οία».
Αλλά να πού βασίζεται ο Γρηγόριος Ε΄ για την έκδοση της εγκυκλίου του κατά των αρχαίων Ελληνικών ονομάτων.
«-Κανείς δεν πρέπει στα παιδιά του, των(Ελλήνων) προγόνων να καλεί
τα ονόματα, του πατέρα, της μητέρας, του παππού καί του προπάππου, αλλά αυτά των δικαίων(της Π. Διαθήκης)». Ιωάννης Χρυσόστομος, ΠΕΡΙ ΚΕΝΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΔΕΙ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΑΝΑΤΡΕΦΕΙΝ ΤΑ ΤΕΚΝΑ (690)641.65
Τώρα καταλαβαίνετε γιατί πήξαμε στα χριστιανικά ονόματα καί
απουσιάζουν τα Ελληνικά; Αυτή είναι η μόνη ιστορική καί αδογμάτιστη
αλήθεια.
Δύο έτη μετά από αυτήν την εγκύκλιο, ο Γρηγόριος Ε΄ εξέδωσε τον
αφορισμό κατά της Ελληνικής Εθνεγερσίας καί λίγο αργότερα
απηγχονίσθη, επειδή οι Έλληνες συνέχισαν τον πόλεμό τους κατά των
Τούρκων.
Όπως λοιπόν διαπιστώνουμε με βάση αυτά τα στοιχεία, ο Γρηγόριος Ε΄,
ήταν σκοταδιστής, προδότης καί ανθέλληνας καί θα πρέπει να αφαιρεθεί το άγαλμά του από την Αίθουσα Τελετών του Εθνικού καί
Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, με κάθε ειρηνικό ή βίαιο
τρόπο.
Αυτό το πανεπιστήμιο, όπως καί όλο το Ελληνικό κράτος, ιδρύθηκε από
την επανάσταση που ο ίδιος αφόρισε, ενώ διδάσκει τις γνώσεις που ο
ίδιος απηγόρευε. Επομένως, δεν έχει καμμία σχέση άμεση ή έμμεση με το πανεπιστήμιο.
Αυτά ήσαν τα στοιχεία, τα οποία βρήκα εγώ για τον Γρηγόριο Ε΄.
Τα συμπεράσματα είναι δικά σας.
Πηγές:
ΑπάντησηΔιαγραφή1) Η Πατριαρχική εγκύκλιος του Γρηγορίου Ε΄ προς τους Επτανησίους-
Το οικουμενικό πατριαρχείο καί η Γαλλική Επανάσταση, Αθήνα 2000,
Του Βασιλείου Στυλιανού Καραγεώργου, επικούρου καθηγητού του
Πανεπιστημίου Αθηνών, σελίδες 10-12(ημερομηνίες), 33, 57-60.
2) Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς, λήμματα
α) Γρηγόριος Ε΄(τόμος 13, σελίδα 293),
β) Αγγελόπουλοι (τόμος 1, σελίδα 99, στήλη 1, σημείωση 17).
3) περιοδικό ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΠΑΝΘΕΟΝ, τεύχος 10, σελίδες 5-27, από τις
οποίες παρέθεσα όσα στοιχεία αναφέρονται στον Γρηγόριο Ε΄, ενώ αυτά βασίζονται σε άλλους μελετητές, όπως ο Κιτρομηλίδης, η Ιστορία του Ελληνικού ΄Εθνους της Εκδοτικής Αθηνών, ο Κοραϊσμός του Φιλίππου Ηλιού κ.λ.π.
(Δ) Πέραν όμως του βίου καί της πολιτείας του Γρηγορίου Ε΄, υπάρχει καί άλλη απτή μαρτυρία περί της μη ανακλήσεώς της, από τους κάτωθι
ΑπάντησηΔιαγραφήμάρτυρες εκείνης της εποχής:
(1) Σπυρίδων Τρικούπης, ο οποίος αναφέρει ότι πέραν του επιμάχου αφορισμού της Ελληνικής Εθνεγερσίας, πασρατιθεμένου διεξοδικώς έκτου κεφαλαίου επί της "Ιστορίας της Ελληνικής Επαναστάσεως", τόμος πρώτος, σελίδες 95-119, εκδόσεις ΑΠ.Α.ΧΑΡΙΣΗΣ-δημιουργία, Αθήνα 1.996μ.α.χ.χ., ενώ ειδικώς επί των σελίδων 106-107 του ιδίου κεφαλαίου, ο Σπυρίδων Τρικούπης αναφέρει ότι σαφώς καί ο
Γρηγόριος Ε΄ γνώριζε περί της Ελληνικής Εθνεγερσίας, αλλά την αφόρισεν επειδή την θεωρούσε ως "εθνοφθόρα". Επίσης, ο Σπυρίδων Τρικούπης αναφέρει καί την παραλαβήν από τον Ιμπραήμ "προσκυνοχαρτιών" του πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως για να πείσει τους Έλληνες να υποταχθούν εκ νέου στους Τούρκους, όπως αναφέρει καί ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης επί των "Απομνημονευμάτων" του, ενώ επίσης καί το 1.828μ.α.χ.χ., ο Σπυρίδων Τρικούπης αναφέρει την αποστολή τεσσάρων μητροπολιτών καί του πρωτοσυγκέλλου του πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως χάριν προσπαθείας πειθούς των Ελλήνων προς υποταγής τους υπό την Οθωμανική διακυβέρνησιν(Σπυρίδωνος Τρικούπη, "Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως", τόμος τέταρτος, σελίδες 280-281,
εκδόσεις ΑΠ.Α.ΧΑΡΙΣΗΣ-δημιουργία, Αθήνα 1.996μ.α.χ.χ.).
(2) Αντιθέτως, πέραν των επικριτών του Γρηγορίου Ε΄
(π.χ. Σπυρίδων Τρικούπης, Παναγιώτης Πιπινέλης, Δημήτριος Φωτιάδης, τέως αρχιεπίσκοπος Αθηνών καί πάσης Ελλάδος Χρυσόστομος Παπαδόπουλος κ.ά.), υπήρξαν καί υπέρμαχοί του(π.χ. Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος, Σπυρίδων Μελάς κ.ά.). Επομένως, το θέμα δεν είναι όπως νομίζουν οι περισσότεροι "δεξιά" ή "αριστερά", αλλά μία ενσυνείδητη απάντηση επί του ερωτήματος τί προτάσσουμε: το Ελληνικόν έθνος ή την ορθόδοξον χριστιανικήν πίστιν; Ύλη για φιλοσοφία.
(Ε) Μακράν των αχρήστων ηθικολογιών, ο Γρηγόριος Ε΄, καθώς καί όλοι ανεξαιρέτως οι προγενέστεροί του καί μεταγενέστεροί του πατριάρχες,
ΑπάντησηΔιαγραφήγνώριζαν καί γνωρίζουν, ότι ως ηγήτορες μίας οικουμενικής θρησκείας, όπως ο Χριστιανισμός, απορριπτούσης τις εθνικές διακρίσεις, με την φράσιν "ΟΥΚ ΕΝΙ ΕΛΛΗΝ ΟΥΔ' ΙΟΥΔΑΙΟΣ" είναι υποχρεωτικώς εχθρικοί προς οποιανδήποτε κίνηση εθνικής αναγέννησης οποιουδήποτε έθνους, διότι τους συρρικνώνει καί τους διαλύει. Απλώς ας αναλογισθούμε ότι προ της Ελληνικής Εθνεγερσίας του 1.821μ.α.χ.χ., το πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως θρησκευτικώς ήλεγχε το σύνολον της Χερσονήσου του Αίμου καί της Μικράς Ασίας, καθώς καί την Κύπρον, άρα εθνολογικώς τους Έλληνες, Σέρβους, Βουλγάρους, Ρουμάνους, ορθοδόξους Αλβανούς, Μαυροβουνίους, ορθοδόξους Γεωργιανούς, λίγους ορθοδόξους Κροάτες, λίγους ορθοδόξους Άραβες,
καί ίσως καί κάποιες άλλες ομάδες, δηλαδή πολλά εκατομμύρια θρησκευτών, ενώ τώρα μετά την ίδρυσιν των εθνικών κρατών, ουσιαστικώς δεν έχει παρά ελαχίστους γηραιούς πληθυσμούς της Ίμβρου, της Τενέδου καί της Κωνσταντινουπόλεως, κάποιους μοναχούς του Άθω, τους κατοίκους των Δωδεκανήσων καί τις πολυεθνικές αρχιεπισκοπές Βορείου καί Νοτίου Αμερικής καί Ωκεανίας καί κάποιες ελάχιστες ομάδες της Δυτικής Ευρώπης. Άρα, ο αφορισμός του ήταν υποχρεωτικός λόγω των μακρών υπαρξιακών συμφερόντων του, μακράν αχρήστων ηθικολογιών, ωμώς, κυνικώς καί αναλγήτως. Τα συμπεράσματα είναι δικά σας. Ύλη για φιλοσοφία.-