Άκρα του τάφου σιωπή απ’ όλα τα ανθελληνικά ΜΜΕ για τον θάνατο του τελευταίου ομιλητή των ελληνικών της Καλαβρίας (το νότιο μέρος...
Άκρα του τάφου σιωπή απ’ όλα τα ανθελληνικά ΜΜΕ για τον θάνατο του τελευταίου ομιλητή των ελληνικών της Καλαβρίας (το νότιο μέρος της Ιταλίας που συνορεύει με την Σικελία), του ανθρώπου που αποτελούσε την ζωντανή διαφήμιση ότι η Ελληνική Γλώσσα είναι αδιαλείπτως ομιλουμένη γλώσσα εδώ και τριάντα αιώνες στην Μεγάλη Ελλάδα!.. Μιλάμε, ασφαλώς, για τον τελευταίο γίγαντα των Ελληνοφώνων της Καλαβρίας, τον θρυλικόSalvatore Seviglia, που έφυγε για τα Ηλύσια Πεδία στις 11 Νοεμβρίου 2017, στα 82 του χρόνια.
Ο Salvatore γεννήθηκε το 1935 στο χωριό του Ροχουδίου, ένα χωριό της Καλαβρίας καθαρώς ελληνόφωνο, από γονείς που μιλούσαν μόνον ελληνικά. Στο ίδιο χωριό ζήτησε να ταφεί ο άρχοντας αυτός του Νέου Ροχουδίου. Οποιος Ελλαδίτης επισκέφθηκε τα μέρη εκείνα είτε να μελετήσει την ελληνοφωνία της Καλαβρίας, είτε για τουρισμό ή περιέργεια, θα είχε την ευκαιρία να τον γνωρίσει και να μιλήσει μαζί του. Ο Salvatore ήταν μια ακένωτη πηγή γνώσεων, ήξερε εκατοντάδες αρχαίες ελληνικές λέξεις (στο δωρικό ιδίωμα) που αγνοούν ακόμη και οι γλωσσολόγοι και ήταν η ζωντανή απόδειξη για το πώς διατηρήθηκε η Ελληνική Γλώσσα στην Κάτω Ιταλία, παρά τις κατά καιρούς διώξεις που υπέστη, κυρίως από τους φασίστες του Μουσολίνι…
Όπως βεβαιώνουν όλοι όσοι τον επισκέφθηκαν, η φιλοξενία του Salvatore Seviglia ήταν συγκινητική, η αγωνία του να μη χαθεί η γλώσσα συνεχής. Το ήξερε ότι πεθαίνοντας αυτός και ορισμένοι άλλοι εναπομείναντες γνώστες του ελληνικού ιδιώματος θα πέθαινε και η γλώσσα αυτή. Το εκδήλωναν με τα τραγούδια και τα ποιήματά τους: «Και εσού γλώσσα μου πεθαίνεις και μαζί σου πεθαίνει και η πσυχή μου», λέει ο ελληνόφωνος ποιητής από το Γκαλιτσανό.
ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΒΗΣΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΡΥΣΩΡΥΧΕΙΟ ΤΗΣ ΔΩΡΙΚΗΣ ΔΙΑΛΕΚΤΟΥ…
Ας ευχηθούμε, ότι αυτό το θαύμα της διατήρησης της ελληνικής γλώσσας στα μέρη εκείνα από την εποχή του Β’ αποικισμού των Ελλήνων κατά τον 4ον και 3ον αιώνα π.Χ., δεν θα σβήσει οριστικά. ΠΡΕΠΕΙ, ωστόσο, ΝΑ ΤΟ ΠΟΥΜΕ: Οσοι ομιλούν σήμερα τα ελληνικά στην Κάτω Ιταλία, είναι νέα ελληνικά και δεν είναι του παλαιού, γνήσιου ιδιώματος, γνωστού ως Grecanico.
ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΤΟΝ ΤΙΜΗΣΑΝ ΟΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ…
Ο ανεπανάληπτος Salvatore, η γυναίκα του η Antonia, ο αδελφός του ο Agostino και μερικές εκατοντάδες άλλοι ελληνόφωνοι της Καλαβρίας ΕΥΤΥΧΗΣΑΝ να μείνουν χρόνια απομονωμένοι, χωρίς δρόμους, τηλεόραση και επικοινωνία, με αποτέλεσμα να γίνει το ΘΑΥΜΑ: Ευλαβικά διατήρησαν τη γλώσσα των προγόνων τους, χωρίς να έχουν συναίσθηση της ελληνικότητάς τους!..
Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι οι ελληνόφωνοι της Καλαβρίας έγιναν βιαίως Καθολικοί από το 1540, όταν ο τελευταίος Ελληνας Επίσκοπος, ο Κύπριος Ιούλιος Σταυριανός, τους πρόδωσε και άκουσαν τη λειτουργία των Θεοφανίων στα λατινικά αντί της Ελληνικής. Εκτοτε έκλεισαν τον Ναό της Θεοτόκου στην Bova και έγραψαν απ’ έξω: Ο CRISTO MAS ASFIKE.
ΑΝ υπήρχε πραγματικά Ελληνική Κυβέρνηση στην Αθήνα, θα έσπευδε να τιμήσει αυτούς τους ανθρώπους ή τους απογόνους τους. Το ανθελληνικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και η φοβισμένη Ακαδημία μας προτιμούν να βραβεύουν τον πρώτο τυχόντα λαθρομετανάστη, επειδή έκανε μια καλή πράξη και αδιαφορούν για την βράβευση ανθρώπων όπως ο αξέχαστος Salvatore Seviglia, που διετήρησαν με το αίμα τους την Ελληνοφωνία στην Μεγάλη Ελλάδα…
Εφημερίδα «Στόχος»
