Με αφορμή το άρθρο (10/10/17) στην φιλοκυβερνητική τουρκική εφημερίδα Yeni Şafak(İbrahim Karagül) με τον πομπώδη τίτλο «This is a mil...
Με αφορμή το άρθρο (10/10/17) στην φιλοκυβερνητική τουρκική εφημερίδα Yeni Şafak(İbrahim Karagül) με τον πομπώδη τίτλο «This is a millennium-old showdown and we are going to win it – είναι μια αναμέτρηση παλαιότερη της χιλιετίας και θα την κερδίσουμε», θα προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε τις προσεχείς εξελίξεις μεταξύ Τουρκίας και ΗΠΑ και να αναδείξουμε ότι η χώρα μας ελάχιστα ψήγματα μπορεί να κερδίσει από την παρούσα κατάσταση, εφόσον δεν ενεργοποιηθεί με εθνικό σχεδιασμό και σοβαρότητα. Κι αυτό διότι ακόμη και μέχρι σήμερα δεν έχουμε καταφέρει να επιδείξουμε τίποτα από τα δύο.
O πρόεδρος Erdoğan απειλούμενος ο ίδιος προσωπικά και η οικογένειά του, όπως συνεχώς αναφέρουμε, έχει καταφέρει να μετατρέψει την απειλή εναντίον του σε απειλή ολόκληρης της Τουρκίας. Η προσωπική του υπόθεση (Zarrab case) με την «απειθαρχία» στην Συμμαχία γίνεται εθνική και επικίνδυνη προμηνύοντας μέσω της Yeni Şafak την επέκταση των επιχειρήσεων σε Afrin και Ayn al-Arab με ότι συνεπάγεται αυτό. «Through interventions from Afrin, from Ayn al-Arab, from northern Iraq, that multinational map will be negated.», ενώ η αναφορά για εκμετάλλευση της πυρηνικής «τεχνολογίας» μας βάζει σε σοβαρές υποψίες «This is why, regardless of who says what, Turkey must complete the process it started in Idlib. This is why, including nuclear technology, Turkey must begin extraordinary defense preparations.»
Ο McFarlane στο μήνυμά του αφού εκθειάζει τη πάγια θέση των Ρεπουμπλικάνων και όχι μόνο, ότι η Τουρκία αποτελεί σύμμαχο «κλειδί» των ΗΠΑ, λόγω της εξέχουσας στρατηγικής της θέσης, στη συνέχεια κατακεραυνώνει το πρόσωπο του προέδρου Erdoğan με την πλήρη αποστροφή του, κάνοντας αναφορά στην χαμένη πολιτική «σταθερότητα», όπως τα αμερικανικά συμφέροντα επιτάσσουν.
Δεν σταματά όμως μόνο εκεί. Υποστηρίζει ότι η Τουρκία έχει απογοητεύσει τις προσδοκίες του ΝΑΤΟ, καθώς παραβίασε τις κυρώσεις κατά του ΙΡΑΝ (Zarrab case) και πλεόν οι πυρηνικές κεφαλές στην βάση του Incirliκ είναι σε κίνδυνο!
Στον αντίποδα ο πρόεδρος Erdoğan διαμηνύει διαμέσου του İbrahim Karagül ότι «μια συμμαχία με τις ΗΠΑ και την Ευρώπη δεν αποτελεί πλέον εγγύηση για το μέλλον της Τουρκίας… Καθώς ο χάρτης ισχύος του κόσμου αλλάζει, η Τουρκία πρέπει να βρει νέους τομείς ασφάλειας, να τις αξιολογήσει καλά και να λάβει τολμηρές αποφάσεις.» και μάλιστα με κάθε τίμημα! «Ο κόσμος δεν ελέγχεται πλέον από τον Ατλαντικό … Η περίοδος κηδεμονίας τελείωσε για την Τουρκία. Αυτός ο αιώνας έχει τελειώσει.»
Και συνεχίζει προσπαθώντας να συνδέσει το «πραξικόπημα» του Ιουλίου με τις ΗΠΑ αναφέροντας ότι «Οι στρατιωτικές βάσεις όπως το Incirlik έχουν μετατραπεί σε απειλές για την εθνική ασφάλεια της Τουρκίας. Πρέπει να τεθούν απολύτως στο τραπέζι και να εκτιμηθούν στο πλαίσιο της καταπολέμησης της τρομοκρατίας.»
Εδώ λοιπόν βρισκόμαστε και αυτό ίσως θα είναι το επόμενο πεδίο αντιπαράθεσης και κινδύνου, το οποίο μπορεί να φέρει την κατάσταση σε ακραίες καταστάσεις.
Επανερχόμενοι λοιπόν στον McFarlane και τις προτάσεις του μπορούμε πραγματικά να «υποψιαστούμε» την συνέχεια. Προτείνει λοιπόν την παραπομπή του προέδρου Erdoğan στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (Χάγη) για την υποστήριξή του στην τρομοκρατία και την άμεση μετακίνηση των 50 πυρηνικών κεφαλών από το έδαφος της Τουρκίας.
Η ανάγκη όμως για τη εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ΗΠΑ στην περιοχή τον «υποχρεώνει» να αναφερθεί στην εφαρμογή πολιτικής «Tough love», την οποία σε ελεύθερη μετάφραση θα ερμηνεύαμε: «θα φερθούμε σκληρά, εν προκειμένω στο πρόσωπο Erdoğan αλλά η μακροπρόθεσμη πρόθεσή μας είναι να σας «βοηθήσουμε» και όχι να σας εξοντώσουμε.»
Μπορεί λοιπόν η Τουρκία να σχοινοβατεί ή να φαίνεται ότι ψάχνει νέες συμμαχίες αλλά αυτό αφορά στο πρόσωπο και όχι στην Χώρα. Τι σημαίνει απλά; Ότι μόλις βρεθεί ο «κατάλληλος» πολιτικός ηγέτης τότε σίγουρα θα αποκατασταθεί η ισορροπία! Αυτό το χρονικό διάστημα λειτουργεί υπέρ της χώρας μας και μόνο.
