«Ο ΘΕΟΣ ΜΑΣ ΦΥΛΑΞΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΖΗΣΕ ΠΑΡΑΠΑΝΩ Ο ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ»!!.. ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΖΕΙ Η ΚΑΚΙΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΚΟΜΠΛΕΞΙΚΟΥ ΚΙΝΑΙΔΟΥ ΚΟΡΤΩ!

Ο Πέτρος Χατζόπουλος, ο γιος της Κατερίνας, δεν είναι άλλος από τον συγγραφέα Αύγουστο Κορτώ, έναν άνθρωπο που έχει αποφασίσει στη ζ...

Ο Πέτρος Χατζόπουλος, ο γιος της Κατερίνας, δεν είναι άλλος από τον συγγραφέα Αύγουστο Κορτώ, έναν άνθρωπο που έχει αποφασίσει στη ζωή του να μην κρύβεται: Από τους λίγους που έχουν μιλήσει ανοιχτά για την ομοφυλοφιλία, τον γάμο του με τον Τάσο και τη διάθεσή του να αποκτήσει παιδί, ο Κορτώ (ξέρει ότι) και ενοχλεί και προκαλεί, αλλά και συγκινεί, όπως φάνηκε από την παράσταση που βασίζεται στη ζωή του.

Πως οδηγηθήκατε από την ιατρική στη γραφή; Ήταν δύσκολη η αρχή; Πότε είπατε "είμαι συγγραφέας"....

«Δεν είχα τα κότσια να γίνω γιατρός, ούτε το κουράγιο να αφοσιωθώ στην οποιαδήποτε επιστήμη. Οπότε στράφηκα ενστικτωδώς στην

αυθαιρεσία της δημιουργίας, όπου τίποτα ποτέ δεν είναι 'λάθος' - πολλώ δε μάλλον μοιραίο για κάποιον ασθενή».

Είναι τελικά ένα μέσο αυτο-ψυχανάλυσης για εσάς η γραφή;

«Όχι, σε καμία περίπτωση - εξ ου και δεν μπορεί από μόνη της να με θεραπεύσει. Ως ψυχαναλυόμενος, είμαι σαν το κουβάρι στην κατηφόρα - ως συγγραφέας, ένας συγκροτημένος μανιακός».

Πως αντιδράτε στις προσωπικές αιχμές που έχετε κατά καιρούς δεχτεί; Σας απασχολεί η γνώμη των άλλων;

«Υπάρχει πάντα ο πειρασμός να προσπεράσεις ορισμένες χυδαιότητες με βουδιστική στωικότητα - κάτι ανάμεσα σε ζεν και 'κλάσε μας μια μάντρα' - αλλά κάποιες φορές οφείλω να σκεφτώ τα πιτσιρίκια που θα 'ρθουν μετά από μένα, και τα οποία δεν πρέπει επ' ουδενί να λουστούν την ίδια κόπρο που λούστηκε η γενιά μας, να τα προστατεύσω όσο και τον ίδιο μου τον εαυτό».

Γράφετε, μεταξύ άλλων, για θέματα ταμπού: τρέλα, ερωτικά βίτσια, αυτοκτονία.

«Η ζωή μου τα σέρβιρε - εγώ τα πιάτα διακοσμώ».

Η επίθεση είναι η δική σας άμυνα; Σας αρέσει να προκαλείτε;

«Παλιά δεν έκανα άλλη δουλειά. Πλέον κουράζομαι εύκολα, κυρίως με τον εαυτό μου. Πολλά που ίσως εκλαμβάνονται ως προκλήσεις έχουν να κάνουν με τα διαβάσματα που με διέφθειραν - ευλογημένα να 'ναι».

Πως βιώσατε τον ρατσισμό για τις προσωπικές σας επιλογές;

«Θέλουμε ένα τέρμινο γι' αυτή την κουβέντα. Όπως πλείστοι Έλληνες ομοφυλόφιλοι, έχω φάει πολλή βρομιά κι ασχήμια κατάμουτρα. Αλλά με τον αδιάκοπο αγώνα χρόνων έχω κερδίσει το θάρρος της ελεύθερης ζωής».

Ποτέ νοιώσατε ότι πρέπει να υπερασπιστείτε τον εαυτό σας;

«Όταν οι επιθέσεις θίγουν ανθρώπους της καρδιάς μου».

Πιστεύετε ότι η κοινωνία αποδέχεται τελικά αυτό που η ίδια θεωρεί διαφορετικό;

«Έχει σημειωθεί τεράστια πρόοδος, κι εξακολουθεί να σημειώνεται καθημερινά. Η κοινωνία εκπαιδεύεται όπως ακριβώς και οι άνθρωποι που τη συνθέτουν».

Έχει αλλάξει ο κόσμος απέναντι στην ομοφυλοφιλία; Πιστεύετε ότι έχετε συμβάλει σε αυτό;

«Μακάρι, αν και πλήθος άλλοι, παλαιότεροι και σύγχρονοί μου, άνοιξαν τον δρόμο, κι έφαγαν τα πρώτα - ουρανομήκη - κύματα βίας και λάσπης».

Είστε ακτιβιστής και μιλάτε ανοιχτά. Γιατί είναι λίγοι αυτοί που ακολουθούν το παράδειγμα σας; Υπάρχει ακόμα πολύς φόβος;

«Υπάρχει, και είναι απολύτως εύλογος. Η πλήρης και απόλυτη ισονομία σε ζητήματα θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων παραμένει σε πολλά μέρη του κόσμου - όπως και στην Ελλάδα - σε εκκρεμότητα. Και φόβος υπάρχει, και ενοχή, και ένα σωρό ψυχικά και κοινωνικά δεινά. Αλλά η λύση παραμένει μία και μοναδική: να διατρανώνεις περήφανα την ανθρώπινη φύση σου, όποια μορφή κι αν έχει αυτή».

Είναι υποκριτική η κοινωνία μας;

«Αρκεί κανείς να παρατηρήσει έναν απ' τους μαινόμενους ιερείς μας - αν και υπάρχουν μυριάδες καλύτεροι τρόποι να σπαταλήσει κανείς τον χρόνο του».

Η εκκλησία παίζει καθοριστικό ρόλο στο ζήτημα της ομοφυλοφιλίας;

«Η εκκλησία, τουλάχιστον συγκεκριμένοι ιεράρχες ,μοιάζει να είναι σε μια μόνιμη αποστολή δολιοφθοράς εναντίον όποιας κοινωνικής μεταρρύθμισης άπτεται των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Πουριτανισμός είναι η βασανιστική υποψία ότι κάποιος κάπου είναι ευτυχισμένος, αυτό αφορά, απολύτως, ανθρώπους σαν τον Ανθιμο».

Πιστεύετε;

«Είμαι αγνωστικιστής. Δεν είμαι καν άθεος, είμαι ένας πράος αγνωστικιστής. Είναι πολύ δύσκολο να μην είσαι με τον κλήρο της Ελλάδας. Ο θεός μας φύλαξε και δεν έζησε παραπάνω ο Χριστόδουλος. Είναι τόσο ανάξιοι λόγου».

Ωστόσο δεν υπάρχει αντίδραση από την κοινωνία. Μοιάζει σαν υπνωτισμένη...

«Μου είναι πολύ δύσκολο να σκεφτώ την κοινωνία, με τον τρόπο που μιλάμε γι΄ αυτήν. Σαν να είναι μια γυναίκα που καθυστερεί να φορέσει το σουτιέν της… Η κοινωνία εκπαιδεύεται, όπως εκπαιδεύεται και ο κάθε άνθρωπος μεμονωμένα. Ο καθένας εκπαιδεύει τους γύρω του, κι όλο αυτό μέσα σε ένα πλαίσιο νομοθετημάτων, γιατί αλλιώς δεν μπορούν να επέλθουν ουσιαστικές κοινωνικές αλλαγές στα θεμελιώδη κοινωνικά δικαιώματα. Αυτή η σούπα περί κοινωνίας, είναι κάτι το σχηματικό, δεν μπορεί να υπάρξει. Μας βοηθά μόνον να αναλύσουμε κάποια φαινόμενα. Στην πραγματικότητα είναι υποτιμητικό για τους ανθρώπους μέσα στην κοινωνία που αγωνίζονται. Ως λέξη, η κοινωνία όπως και η νεολαία, εξαιτίας της κατάχρησής τους έχουν καταστεί κενές νοήματος».