ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΕΚΤΕΛΟΥΝΤΑΝ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Γράφει ο Ισαάκ Διαμαντίδης Στην αρχαία Ελλάδα, κάθε πολίτης αντί να κάθεται στα καφενεία και να αμπελοφιλοσοφεί, όπως κάνουν σήμε...

Γράφει ο Ισαάκ Διαμαντίδης

Στην αρχαία Ελλάδα, κάθε πολίτης αντί να κάθεται στα καφενεία και να αμπελοφιλοσοφεί, όπως κάνουν σήμερα πλείστοι σέλληνες μπορούσε να πάει στην Εκκλησία του δήμου, στην τότε Βουλή και να νομοθετήσει.

Να εισηγηθεί δηλαδή μία διάταξη που αν οι αρμόδιοι της Εκκλησίας την έκριναν σοβαρή και αποτελεσματική, την έκαναν νόμο του κράτους. Εκπληκτικά πράγματα συνέβαιναν σ' αυτή τη χώρα πριν από 2.500 χρόνια, δεν συμφωνείτε;

Επειδή, όμως μιλάμε για τη σοβαρή αθηναική πολιτεία και όχι για το σημερινό σούργελο, αν με τον καιρό ο νόμος αυτός αποδεικνυόταν βλαπτικός για το κράτος, ο εισηγητής του αλλά και ο προεδρεύων της Εκκλησίας του δήμου που τον επικύρωσε, μπορούσαν να τιμωρηθούν αυστηρότατα-ακόμη και με θάνατο.

Εκείνη την εποχή ήταν αδιανόητο να παίζει κανείς με τους θεσμούς και το κράτος. Τι συμβαίνει σήμερα με τους άστοχους νόμους; Τίποτε μα τίποτε. Δεν υπάρχει καμία διαδικασία ελέγχου -πόσω μάλλον τιμωρίας– όσων εισηγούνται βλαπτικούς για το γενικό σύνολο νόμους. Η λαική ετυμηγορία τους απαλλάσσει.

Ο λαός όχι μόνο δεν τιμωρεί, αλλά και επιβραβεύει, στέλνοντας ξανά και ξανά στη Βουλή τους αποτυχημένους, ενώ ο νόμος περί ευθύνης υπουργών έχει καταντήσει νόμος απαλλαγής τους.

Από την άλλη, ο πολίτης, χωρίς καμία πρόσβαση στη νομοθετική διαδικασία εξαντλεί την παρεμβατικότητα του στις ...λαικές συνελεύσεις των καφενείων με εισηγήσεις που συνήθως αρχίζουν με τη φράση ...αν ήμουν εγώ πρωθυπουργός.

ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑΚΙΑΣ