Δ. Καταλειφός: Είμαι ένας αμήχανος Αριστερός-Θαυμάζω πιο πολύ αυτόν που βοηθά μετανάστες παρά εκείνον που παίζει καλά ένα ρόλο-Τι λ...
Δ. Καταλειφός: Είμαι ένας αμήχανος Αριστερός-Θαυμάζω πιο πολύ αυτόν που βοηθά μετανάστες παρά εκείνον που παίζει καλά ένα ρόλο-Τι λέει για Τσίπρα, ρατσισμό
Συνέντευξη στην ΚΕΛΛΥ ΣΤΑΜΟΥΛΗ
ΦΩΤΟ: EΦΗ ΧΑΛΙΟΡΗ www.efihaliori.com
Ο Δημήτρης Καταλειφός, δεν έχει ανάγκη από ιδιαίτερες συστάσεις. Ανήκει στα «ιερά τέρατα» του ελληνικού θεάτρου, η πληθωρική παρουσία του οποίου στη σκηνή αποτελεί πάντα ένα σημαντικό «καλλιτεχνικό γεγονός».
Το Press Publica τον συνάντησε στο θέατρο Εμπορικόν όπου πρωταγωνιστεί στο έργο του Αρθουρ Μίλερ, «Ηταν όλοι τους παιδιά μου» και μίλησε μαζί του, εφ΄όλης της ύλης: Από τις θεατρικές «αεροπορικές πτήσεις» και την ιδιαίτερη επικοινωνία ηθοποιού-κοινού, έως την Αριστερά, τον Τσίπρα και τον κοινωνικό ρατσισμό της ελληνικής κοινωνίας, τον οποίο διαπίστωσε, παίρνοντας αφορμή από την τηλεοπτική σειρά που εμφανίζεται.
Ήσυχο άνθρωπο με μία ανήσυχη ιδιοσυγκρασία.
Τι σας έμαθε η δημοφιλής σειρά «Η λέξη που δεν λες»;
Ότι η ελληνική κοινωνία είναι ρατσιστική και οδηγεί τις οικογένειες με αυτιστικά παιδιά στη μυστικοπάθεια.
Οι γονείς με αυτιστικά παιδιά έχουν de facto να αντιμετωπίσουν μία σειρά από περίπλοκα θέματα. Η Πολιτεία και η κοινωνία πρέπει να είναι αρωγός και όχι εχθρός τους. Ούτε αποτελεσματική κοινωνική πολιτική προβλέπεται από την ελληνική νομοθεσία. Σε κάθε περίπτωση η Πολιτεία μέσω του Πολιτισμού οφείλει να μας εθίσει και να μας εκπαιδεύσει στην κατανόηση και την αποδοχή της διαφορετικότητας. Τελικά ποιό είναι το φυσιολογικό; Να είσαι καλίγραμμος με πράσινα μάτια; Επιτέλους! Είμαστε όλοι ίσοι όχι ίδιοι!
Ποιά ιστορική περίοδος σας γοητεύει;
Τέλη 19ου και αρχές 20ου αιώνα. Τόσο η ζωγραφική όσο και η λογοτεχνία αυτής της εποχής με καθηλώνουν. Αποκαλύπτεται μία εσωτερική διαδρομή ζωής των ηρώων και παράλληλα μεταφέρονται στο θεατή τα ανθρώπινα συναισθήματα και τα υπαρξιακά ερωτήματα. Ο Τσέχωφ, ο Χένρι Τζέημς, μεταξύ άλλων, αριστουργηματικά το πετυχαίνουν αυτό! Στη ζωγραφική οι ιμπρεσιονιστές, ο Βαν Γκόγκ, ο Κλωντ Μονέ και άλλοι.
Σας εκφράζει η σημερινή Αριστερά;
Αυτή τη στιγμή είμαι ένας αμήχανος Αριστερός. Δεν είμαι ούτε ταγμένος, ούτε αφοσιωμένος, ούτε ενθουσιασμένος. Η Αριστερά είναι ιδέα, όχι κόμμα. Είναι τρόπος σκέψης, είναι μία ανησυχία για το καλό του ανθρώπου, ένα ζεστό βλέμμα πάνω στην Ανθρωπότητα. Οταν η Αριστερά γίνεται κόμμα η Ιστορία μας έχει αποδείξει δυστυχώς ότι αποτυγχάνει.
Ο Τσίπρας;
Ο Τσίπρας έπρεπε να μιλήσει πιο ειλικρινά στον κόσμο, μέσω μίας ρεαλιστικής τοποθέτησης, χωρίς υπερβολικές υποσχέσεις. Σίγουρα πάντως έχει ευγενείς προθέσεις παρά τα λάθη του ιδίου και των συνεργατών του. Βεβαίως μην ξεχνάμε ότι παρέλαβε τρομακτικά δύσκολες καταστάσεις, μία χώρα λεηλατημένη από τις προηγούμενες κυβερνήσεις.
Που πρέπει να εστιάσει η πολιτική ηγεσία;
Στην παιδεία και τον πολιτισμό. Μέσω αυτών δημιουργούνται οι επόμενες γενιές, δεν επιτρέπεται οι τομείς αυτοί να ατονίσουν. Παιδεία και πολιτισμός είναι τα εφόδιά μας στη μικρή αυτή χώρα. Ο πολιτισμός μπορεί να ταξιδέψει ανά τον κόσμο και να προσελκύσει τουρισμό και επενδύσεις.
Η διασημότητα που τονώνει τη ματαιοδοξία και το ναρκισσισμό των καλλιτεχνών, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου, ώρες ώρες είναι ένα πράγμα σιχαμένο… Υπάρχουν τόσο σημαντικότερα πράγματα από το να είσαι διάσημος και γνωστός. Γίνεσαι αχόρταγος, ανικανοποίητος, νευρωτικός. Η ευτυχία απαιτεί απλότητα ευαισθησία και οξυδέρκεια ώστε να μπορείς να εκτιμήσεις τη ζωή. Η διασημότητα δεν αποτελεί χάπι ευτυχίας. Προσπαθώ να διαχειρίζομαι τη διασημότητα ψύχραιμα και πολιτισμένα όταν μου συμβαίνει. Επιτέλους δεν είναι και τόσο σπουδαίο να είσαι φοβερός σε μία Τέχνη, καλύτερα να είσαι καλός άνθρωπος παρά σπουδαίος ηθοποιός. Εγώ θαυμάζω πιο πολύ αυτόν που θα βοηθήσει τους μετανάστες παρά έναν που παίζει πολύ καλά ένα ρόλο στο Θέατρο.
Ποιοί ρόλοι σας προσελκύουν;
Ενδιαφέρον είναι να παίξεις έναν Άγιο, ενδιαφέρον είναι να παίξεις και το μεγαλύτερο κάθαρμα και εγκληματία. ΄Ολα είναι αξιοπερίεργα, καθώς κάθε χαρακτήρας έχει άπειρες πτυχές και αποχρώσεις. Αυτή ακριβώς είναι η γοητεία της Τέχνης που ασχολείται με τον άνθρωπο, ότι κάθε φορά έρχεσαι αντιμέτωπος με έναν εντελώς διαφορετικό εσωτερικό κόσμο.
Ηθοποιός-θεατής. Τί είδους σχέση αναπτύσσουν;
Η σχέση έχει ερωτικά χαρακτηριστικά. Σαν μία ωραία ερωτική συνάντηση που γοητεύτηκες από έναν άνθρωπο και θες να τον συγκινήσεις. Η Τέχνη είναι επικοινωνία και το Θέατρο είναι από τις πιο ζωντανές μορφές επικοινωνίας.
Πως σκιαγραφείται η επικοινωνία αυτή;
Η σκηνή είναι ένας τεράστιος μεγενθυντικός φακός. Εκτίθεται το ίδιο σου το σώμα, ο ίδιος σου ο εαυτός. Σε απάντηση της εκθέσεως αυτής διαμορφώνεται από το κοινό μία ατμόσφαιρα. Πρόκειται για μία αύρα, μία ενέργεια, η οποία μεταδίδεται αμέσως μέσα στην αίθουσα. Αντιλαμβάνεσαι γρήγορα το χαρακτήρα του κοινού. «Σήμερα είχαμε ωραίο κοινό, ή ανήσυχο, ή νευρικό» θα μας ακούσεις να λέμε. Κάθε βράδυ η παράσταση καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από το κοινό της. Οι θεατές δεν το ξέρουν αλλά με έναν τρόπο συμπρωταγωνιστούν. Είναι μία έκτη αίσθηση αυτή που προκαλούν σ΄εμάς τους ηθοποιούς.
Ο θεατής δηλαδή έχει τόσο σημαίνοντα ρόλο;
Για το κοινό παίζουμε δεν παίζουμε ούτε για ψυχοθεραπεία ούτε για τον εαυτό μας. Κατά τη διάρκεια των προβών ο σκηνοθέτης και ο ηθοποιός έχουν κατά νου το κοινό.
Είστε και δάσκαλος. Τι διδάσκετε τους εκκολαπτόμενους ηθοποιούς μας;
Ο ηθοποιός πρέπει συνεχώς να καλλιεργεί την ευαισθησία, την πνευματικότητα και την αισθαντικότητά του για να μπορέσει να προσεγγίσει τους ρόλους. Στη Σχολή προσπαθώ κατ΄αρχήν να εμφυσήσω στα παιδιά τη σημασία του να διαβάζουν.
Το διάβασμα στον αντίποδα του Internet;
Τα τρία βασικότερα εργαλεία του ηθοποιού είναι η παρατηρητικότητα, η φαντασία και η μνήμη. Το διαδίκτυο τα αδυνατίζει και οδηγεί συχνά στη μοναχικότητα.
Το ταλέντο στο Θέατρο προσδιορίζεται;
Πρόκειται για μία περίεργη, απροσδιόριστη αύρα. Αυτός που το έχει διαφοροποιείται από τη ζωή, ομορφαίνει, γίνεται σημαντικότερος πάνω στη σκηνή. Σίγουρα όμως αυτό είναι ένα πρωταρχικό χάρισμα. Εν συνεχεία απαιτείται μία διαρκής περιέργεια, μία διαρκής ανησυχία. Χρειάζεται καλλιέργεια, παρατήρηση και αμφισβήτηση του εαυτού σου. Μία ανάγκη συνεχώς για να βελτιώνεσαι.
Μπορεί ο ταλαντούχος ηθοποιός να επαναπαύεται;
Όχι! Πρόκειται για έναν καθημερινό αγώνα! Αυτή είναι η γοητεία του Θεάτρου, τίποτα δεν είναι δεδομένο ή αυτονόητο. Κάθε βράδυ πρέπει να κατακτήσεις ένα καινούριο κοινό! Κάθε βράδυ αισθάνομαι ένα φτερούγισμα που όμως το επιζητώ!
Κυριολεκτικό φτερούγισμα;
Θυμίζει πολύ τις αεροπορικές πτήσεις! Πρoσδένεσαι… Αρχίζει η τροχοδρόμηση και αναρωτιέσαι «θα πετάξουμε με ασφάλεια;». Κατά την πτήση βιώνεις την ηρεμία, αλλά μπορεί και τις αναταράξεις… Μετά έρχεται η προσγείωση, δηλαδή το χειροκρότημα! Μία αεροπορική πτήση ποτέ δεν είναι δεδομένη.
Ο κ. Δημήτρης Καταλειφός πρωταγωνιστεί στη θεατρική παράσταση «Ήταν όλοι τους παιδιά μου» του Άρθουρ Μίλερ, σε σκηνοθεσία Γ. Μόσχου, στο θέατρο Εμπορικόν (Σαρρή 11, Ψυρή τηλ. 210 3211750)
presspublica
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.